.............................
............................
เพลิงรัก ไฟแค้น ตอนที่ 3
.......................................................
“...พิพัฒน์ พงษ์ทวี...เหมือนจะเคยได้ยินชื่อแต่นึกไม่ออก.....” มินตราพึมพำชื่อ นามสกุล นี้ ออกมา หลังจากพิพัฒน์ กลับไปแล้ว เหมือนจะเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อน แต่นึกอย่างไร เธอก็นึกไม่ออก ซึ่งก็แน่นอนละ น้อยคนนักจะได้รู้จักนามสกุลนี้ เพราะ “พงษ์ทวี” เป็นนามสกุลที่พิพัฒน์ ตั้งขึ้นมาใหม่ โดยเอาคำว่า ทวี ซึ่งเป็นชื่อของพ่อมาใช้ ดังนั้นในโลกนี้ จึงมีคนใช้นามสกุลนี้เพียงสามคน คือพิพัฒน์ แพรวนภา และน้องพริ้งเท่านั้น
“แม่ไป รู้จักนายคนนี้ได้ไง.......” มินตรากล่าวพลางหันไปทางคุณนายกัญญาคนเป็นแม่
“ก็ไม่เคยรู้จักหรอก ตอนที่แม่ เอ่อ......”
“ไปเล่นการพนัน.....” พิยดาพูดออกมาลอย ๆ
“นั่นละ..... พอแม่ต้องการเงิน ก็มีคนมาเสนอ ให้ไปกู้ กับนายคนนี้ แม่เห็นว่า เงื่อนใขเค้าดี ดอกเบี้ยก็น้อย “
“อืมมมม..... “ มินตรา พยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ
...........................................................................
พิพัฒน์ เดินออกมาพร้อมลูกน้องทั้ง 3 พลางหันไปมองร้านอาหารที่ตนเพิ่งเดินออกมา แล้วกดแชร์ตำแหน่งที่ตั้ง
เดินขึ้นรถ แล้วกดมือถือโทรออก
“ครับ....คุณอนุวิทย์.....” พิพัฒน์ เอ่ยชื่อทนายความคู่ใจ
“............................”
“เดี๋ยว คุณ ดูที่ตั้งของร้านอาหาร ที่ผมแชร์ให้หน่อยนะ.....ผมอยากรู้ว่าที่ดินแปรงนี้เป็นของใคร”
“............................”
“ถ้าเค้ายอมขาย........ครับผมต้องการที่จะซื้อมัน...” พิพัฒน์กล่าว กดวางมือถือ เอนหลังลงที่เบาะรถแล้วหลับตา
ปล่อยให้ลูกน้องขับรถและพูดคุยกันเบา ๆ ทองอินทร์ วีรชาติ บรรจง ความจริงคือที่งาน ร.ป.ภ. ของบริษัท ของพิพัฒน์เอง เป็นทีมงานที่อยู่มานาน และเขาก็ไว้ใจได้เสมอ
............................................................................
…………………………………………………………………..
มื้อเช้า ทุกวัน ประมาณ 30 นาที คือเวลา ที่พิพัฒน์ กับน้อง และหลานสาวได้พูดคุยกัน
“มันจะคุ้มหรือพี่ บ้านราคาสามล้าน กับทำงานแลก แค่ปีเดียว....” แพรวนภากล่าขึ้นกับพี่ชาย
“การที่ได้ทำให้พวกนั้นอับอายขายหน้าพี่ว่ามีก็โอเคดีนะ....อีกอย่าง ที่ได้ของพวกนี้มา ก็ได้จากการโกงการพนัน เงินเราได้ กลับคืนมาจนหมดแล้ว ก็เท่ากับว่าเราได้มันมาฟรี ๆ ...... “ พิพัฒน์ อธิบาย แพรวนภาพยักหน้าเข้าใจ
“แต่พริ้งว่า.............” น้องพริ้งเอ่ยขึ้นบ้าง
“ว่าไง สาวน้อย........” พิพัฒน์ ถามอย่างอารมณ์ดี
“ที่ลุงจะให้ นัง...เอ่อ คุณ พิยดา ทำงานแม่บ้านทำความสะอาด หนูว่ามันจะเสียมากกว่าได้นะคะ....” น้องพริ้งกล่าวเป็นงานเป็นการ “เราอาจจะได้ความสะใจ.....แต่คนอื่น เค้าอาจว่าเรารังแกคนไม่มีทางสู้ นะคะ.....”
“อืมมม.....น่าคิดนะ......” พิพัฒน์กล่าว มองจ้องเข้าไปในดวงตาของหลานสาว
“เป็นว่า ลุงจะทบทวนดูอีกทีก็ได้......” พิพัฒน์กล่าว พลางลุกขึ้น จูบที่หน้าผากหลานสาว
“ตั้งใจเรียนนะสาวน้อย.....555+ .” น้องพริ้ง ชิงพูดคำนี้ก่อน แล้วหัวเราะ เมื่อคนเป็นลุงทำท่าจะเขกหัว.....
จูบที่หน้าผาก แล้วกล่าวว่า ตั้งใจเรียนนะสาวน้อย มันเป็นกิจวัต ที่คนเป็นลุงทำแบบนี้มาตลอด ตั้งแต่น้องพริ้งเรียน ป.1 มาแล้ว
ในวันปลอดโป่ง ไม่มีอะไรยุ่งยาก พิพัฒน์ มักจะขับรถด้วยตนเอง และนี่เป็นอีกวัน ที่พิพัฒน์ ขับ SUV ค่ายหญี่ปุ่น ไปทำงานเองที่บริษัท โดยส่วนใหญ่ พิพัฒน์ จะไปที่อู่ต่อรถพ่วง ขณะที่แพรวนภา ไปช่วยดูแลงาน ที่อู่ต่อรถบัส......
และนี่เป็นอีกวันที่ แพรวนภาเรียกให้ ลุงสุพจน์ ช่วยขับรถ
“ไปที่อู่เลยไหมครับ คุณแพรว ....” ลุงสุพจน์ ถาม หลังจากส่งน้องพริ้ง ลงที่หน้าโรงเรียน
“เออ......แวะ ไปดูบ้านก่อน ไม่ได้ไปหลายวันแล้ว....” แพลวนภา กล่าว ลุงสุพจน์ มองหน้าแพรวนภา ผ่านกระจกมองหลัง แล้วยิ้ม สบตาหญิงสาวผ่านกระจก
.........................................................................
........................................................................
“ตรงเวลาดีนะ.....แปดโมงก็แปดโมง........” พิพัฒน์กล่าวขรึม ๆ กับ หญิงสาวที่นั่งเรียบร้อยอยู่ด้านหน้า แล้วพูดต่อ.......” “ปกติ ผมมาถึงบริษัท เจ็ดโมงครึ่ง คุณ ในฐานะคนงาน ควรจะมาถึงก่อนเจ้านายนะ.....”
“ค่ะ....” พิยดา ตอบสั้น ๆ
“ความจริง ผมกะจะให้คุณ ทำหน้าที่ดูแลความสะอาดห้องน้ำ ... แต่ผมกลัวคุณไปทำให้มันเละเทะ ....
อีกอย่าง เห็นแก่ วุฒิการศึกษาของคุณ เอาเป็นว่า ผมจะให้คุณเป็นผู้ช่วย เลขาของผมแล้วกัน.....”
“ค่ะ... เพื่อที่จะได้บ้านคืน คุณจะให้ฉันทำอะไร ดิฉัน ก็คงต้องยอม......” พิยดา ตอบ ......../ เห็นแกวุฒิการศึกษา ....นี่มันดูถูกคนชัด ๆ ...../ พิยดาคิดในใจ
ซึ่งแน่นอน พิพัฒน์ ดูถูกพิยดา ด้วยความที่หลายครัง พิพัฒน์ เห็นพิยดาในบ่อน กับคุณนาย กัญญา ชายหนุ่มจึงสรุปว่า สองแม่ลูกนี่ คือผี การพนัน ........ แต่ความจริงแล้ว พิยดา เธอหาได้ชอบหรือเล่นไม่ เธอตามคุณนายกัญญา ไปที่บ่อน ประเทศเพื่อบ้าน ด้วยความเป็นห่วงแม่ต่างหาก
..................................................................................................
..................................................................................................
รถยุโรป ทรงหรู มาจอดที่บ้านหลังหนึ่ง ในหมู่บ้านหรู ซึ่งอยู่ไม่ห่างจากอู่ต่อรถบัสของพิพัฒน์ ไม่มากนัก มันเป็นบ้าน ที่แพรวนภาชื้อไว้ แต่ไม่ได้มาอยู่ ลุงสุพจน์กดรีโมทปิดประตูบ้าน แล้ววิ่งอ้อมมาเปิดประตูรถให้แพรวนภาอย่างเอาใจ ชนิดที่แทบจะอุ้มลงรถ
“ไม่ต้อง ตาบ้า....ฉันเดินเองได้......” หญิงสาววัย 31 กล่าว กึ่งยิ้มกึ่งหัวเราะ
“ครับ ๆ....โอ้ย.....คนก็อยาก เอาใจหน่อยเนาะ........” ลุงสุพจน์กล่าว พลางเอามือเกาหัว
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน