คงอีกหลายวันจะได้ลงตอนใหม่
ขอลงตอนนี้ ไม่ยาวนะครับ
วงเวียนชีวิต 8
..........................
/ เธอรู้สึกมาตลอดว่า น้องๆ เหล่านั้นมาแย่งความรักของพ่อไปจากพวกเธอ กระทั่งเธอได้รู้ภายหลังว่าแท้จริงแล้ง เธอหาใช่ลูกของทรงวุฒิ
..........................
3 วันต่อมา
เรื่องราวที่เกิดขึ้นกับคุณอิง มีเพียงชลธิชา ตามั่น คุณสุชาดา เท่านั้นที่รู้ ชลธิชาเธอไม่ได้หวังที่จะนำเรื่องราวทั้งหมดไปประจาน อย่างน้อยส่วนลึกแล้วเธอก็ยังไว้หน้าคุณอิงว่าเป็นพี่สาวอยู่ แต่ที่ทำลงไป เธอหวังเพียงความสะใจเท่านั้น คุณอิงรู้ ว่าไฟล์ VDO การสมสู่ระหว่างเธอกับตามั่นอยู่ในมือของชลธิชา แต่เธอก็ทำเป็นไม่รู้ ขณะที่ชลธิชาก็รู้ว่าคุณอิงรู้ แต่ทำเป็นไม่รู้ว่าคุณอิงรู้
สิ่งที่สร้างความประหลาดใจให้ สองพี่น้อง ชฎาภรณ์ และชฎาวัลย์คือ ช่วงหลัง คุณอิง ค่อนข้างสุภาพกับพวกเธอ และแม้กระทั่งคุณอร น้องสาวคุณอิงก็อดประหลาดใจไม่น้อยเช่นกัน
17.30 น. ขณะที่สามสาวพี่น้องนั่งดู TV ในห้องรับแขก ......
“ขนมเจ้านี้อร่อยมากนะคะน้อง...อะนี่ พี่ซื้อมาฝาก....” คุณอิงกล่าวพลางยื่นถุงขนมห่อใหญ่ เป็นชฎาวัลย์ที่ยื่นมือไปรับ พลางกล่าวขอบคุณ
“คิดว่าคุณอิงคงไม่เพียงเอาขนมมาให้เฉยๆ นะคะ.....” ชฎาภรณ์ กล่าวพลางจ้องมองหาคำตอบ
“ไม่มีอะไรจริง ๆ ค่ะ แค่พี่มาเยี่ยมเยือนเท่านั้น......อืมมมม.....กับพี่อยากขอโทษน้อง ทุกคนในเรื่องที่ผ่านมา “ คุณอิงกล่าว
“ขอโทษ.....ขอโทษเรื่องอะไรคะ....” ชลธิชาเป็นฝ่ายถาม คุณอิงหันไปมองน้องสาวคนเล็ก แต่ไม่สบตา
“พี่ยอมรับ ว่าที่ผ่านมาพี่ไม่ดีกับน้อง ๆ....” คุณอิงกล่าว
“อาจเป็นปมใจของพี่อิงก็ได้นะคะ....ที่อาจมีความรู้สึกว่าพวกเรา และบรรดา เมียน้อยของพ่อ มาแย่งความรักของพ่อไปจากพวกพี่...” ชฎาวัลย์ ผู้มีความสุขุมที่สุดในจำนวนพี่น้อง 3 คนกล่าว
“พี่เพิ่งรู้จากแม่ของพี่ว่า ที่พ่อของพวกเราเป็นแบบนี้ เพราะพ่อเป็นพวก... Bisexual……”
“ผู้หญิง ก็ได้ ผู้ชายก็ได้ แต่ชอบผู้ชายมากกว่า....”
“ประมาณนั้นมั้ง....”
“จากที่คุณปู่พูดวันนั้น แม่ของพี่ กับพวกพี่ตัดสินใจกันแล้วว่า เมื่อน้าฑิลาแม่ของพวกเธอคลอด พวกพี่จะไปจากที่นี่ ..... ไปเริ่มต้นชีวิตใหม่...” คุณอิงกล่าว
“แบบนี้ น้อยคิดว่า คนอื่น ๆ ก็คงไป...” ชลธิชาเสริม
“แล้วพวกน้องละ “ คุณอิงถามรวม ๆ
“พวกเรายังไม่คิดค่ะ แม่ก็ยังไม่พูดอะไร......” ชฎาวัลย์กล่าว ......
“อืมมมม....แล้วนี่.....” คุณอิงกล่าวพลางมองหาใครสักคน
“ใครคะ...” ชลธิชาถาม ทั้งๆ ที่รู้ว่าคุณอิงหมายถึงใคร
“......เอ่อ....ลุงมั่นค่ะ....” คุณอิงตอบ
“แกอยู่ในครัว คงกำลังทำกับข้าว...มีอะไรหรือคะ.....” ชฎาภรณ์เป็นฝ่ายตอบบ้าง
“เออ... พี่ว่าจะ.....รบกวนแกให้ช่วยดูรถให้พี่หน่อย..... “ คุณอิงว่า
“ตอนนี้หรือคะ....” ชฎาวัลย์ถาม
“เสร็จงานที่นี่ก่อนก็ได้คะ.....คือพี่ว่าจะวานให้แกช่วยเปลี่ยนน้ำในหม้อน้ำรถพี่ค่ะ “
“แล้วฎาจะบอกแกไหนะคะ.......พี่อิงฝากุญแจรถไว้ไหมคะ....แกจะได้ไปทำให้เลย...”
“อ้อ!!!..... ค่อยให้แกไปเอาที่ตึกก็ได้ค่ะ...พอดีพี่ไม่ได้ถือมาด้วย.....” คุณอิงกล่าว พยายามหลบตาชลธิชา เหมือนกลัวรู้ทันความคิดของเธอ
.............................................
.............................................
“แปลก.....” ชฎาภรณ์ พี่สาวคนโตกล่าว หลังจากคุณอิงกลับไปแล้ว
“แปลกตรงไหนคะ.....” ชฎาวัลย์ถาม
“ปกติ รายนี้หวงรถจะตาย .... รถนางจะเอาเข้าศูนย์อย่างเดียว....นึกยังไงถึงมาใช้ตามั่น .....”
“นั่นสิคะ....” ชฎาวัลย์เห็นด้วยกับพี่สาว
“หม้อ....น้ำอาจแห้งก็ได้ เลยต้องรีบเปลี่ยน...” ชลธิชากล่าวแล้วหัวเราะ
20.00 น.
คุณอิงเดินลงมาจากตึกใหญ่ พร้อมกุญแจรถยนต์ แต่ก็รู้สึกขัดใจไม่น้อย แทนที่ลุงมั่น จะมาเพียงคนเดียว กลับมีชฎาวัลย์มาด้วย
“น้องวัลย์มาด้วยหรือคะ....” คุณอิงกล่าวแก้เก้อ
“ค่ะ....พี่ฎาบอกว่า ไปเช๊ครถกับเจ้านายคำมืด สองต่อสอง มันดูไม่ดี พี่ฎาก็เลยใช้ให้วัลย์มาคอยอยู่เป็นเพื่อนพี่อิงค่ะ “ ชฎาวัลย์กล่าว................คุณอิงส่ายหน้าเบาๆ
“พี่ไม่ได้กะจะลงไปด้วยสักหน่อย แค่เอากุญแจรถให้ลุงมั่นไปทำ พรุ่งนี้เช้าค่อยเอามาคืนอิงนะคะ....”
คุณอิงกล่าว ใช้คำแทนตัวว่าอิง แทนคำว่าฉัน อย่างที่เคยเป็น
“ขอบใจ...มาก..นะคะน้องวัลย์...” คุณอิงกล่าวแล้วเดินขึ้นตึก
“เดี๋ยวผมกลับไปส่งที่บ้านนะครับ....” ตามั่นบอกชฎาวัลย์
“ไม่เป็นไรค่ะ...วัลย์กลับเองได้ แค่นี้เอง...”
“....ผมไปส่งดีกว่า.... ยังไงผมก็เป็นห่วงคุณหนูเหมือนเดิม...”
“ค่ะ....” ชฎาวัลย์รับคำง่าย ๆ
................................
“ผมส่งแค่นี้นะครับ.....” ตามั่นกล่าวเมื่อเดินมาส่งชฎาวัลย์ถึงหน้าบ้าน
“ขอบคุณมากค่ะ....” ชฎาวัลย์กล่าวขอบคุณตามั่น
“หลับฝันดีครับคุณหนู...” ตามั่นกล่าวแล้วเดินแยกไปที่โรงจอดรถ ชฎาวัลย์มองตามตามั่นสักครู่แล้วเดินขึ้นบ้าน
..................................
..................................
ตามั่น เปิดฝากระโปรงรถคุณอิง ค้างไว้ แต่ไม่ทำอะไร เพราะแกรู้ว่ารถไม่มีอะไรผิดปกติ รวมทั้งน้ำในหม้อน้ำ ชายวัย 58 อดีตทหารป่า ยืนสูบบุหรี่ นึกถึงเรื่องราวของตน กับคุณหนู ลูกเจ้านายที่ผ่านเข้ามาในชีวิตของแก ในช่วง 7เดือนที่ผ่านมา อีกแค่ 2 เดือน คุณภัณฑิลาก็จะคลอดแล้ว และนั่นคือลูกของแก ลูกที่แกตัดสินใจเด็ดขาด ว่าจะไม่ใช่ลูกของแก แต่ให้เป็นลูกของภัณฑิลากับทรงวุฒิ เป็นหลานที่จะสืบสกุลให้คุณวีรวิทย์
ในจำนวนเด็กสาวทุกคน ส่วนตัวแกก็แอบฝันอยู่ว่า จะมีใครสักคน ที่เป็นภรรยาที่แท้จริง ออกหน้าออกตา ทั้ง ๆ ที่แกก็รู้แกใจว่า นั่นคือสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ฐานะทางสังคม และ อายุมันต่างกันมากนัก แล้วแกก็ถอนหายใจ .................ตอนนั้น หลังเหตุการณ์ 16 ตุลา ถ้าแกเรียนให้จบ ไม่เข้าป่าไปเป็น ผกค. เสียก่อน ชีวิตแกอาจไม่เป็นเช่นนี้ แต่ก็นั่นละ ถ้าแกไม่เข้าป่า วงเวียนชีวิตของแกก็คงไม่หมุนให้แกได้มาพบกับครอบครัวนี้
......../ “แล้วใครคือคนที่แกรักที่สุด “...../ ตามั่นถามตัวเอง สุดท้ายก็ตอบตัวเองไม่ได้
....../ “แล้วใครคือคนที่รักแกที่สุด......นั่นสินะ...”....ตามั่นพึมพำ.....คุณภัณฑฺลา คุณชฎาภรณ์ เริ่มจากถูกชลธิชาวางยา ...คุณอิงเริ่มจากถูกแบ๊คเมล์ ....ชลธิชาเริมจากที่ต้องการประชดพ่อของเธอ... น้องอิง เริ่มจากที่อยากลอง
......ทั้งหมด......ไม่มีใครสักคนเริ่มต้นด้วยความรัก แม้แต่คนเดียว............
........................
“เป็นไงคะ.... นึกว่าจะได้เปิดกระโปรงคน ไหนมาเปิดกระโปรงรถ แล้วสูบบุหรี่เฉยเลย.....” เสียงใสดังมาจากข้างหลัง ตามั่นถึงกับสะดุ้ง
........................
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน