แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 3 ตอน เพื่อนคุย 1
ยังจำพี่นกได้มั๊ยครับ…
พี่นกหลังจากที่โดนพวกเรารุมวันนั้นแล้ว พี่นกก็ไม่ได้กลับมาอีกเลย ผมได้ถามไอ้ชัยผัวคนสุดท้ายของพี่นก ก็ได้ความว่าพี่นกมีความสุขอยู่กะเสี่ยนั่น มีกินมีใช้เหลือเฟือ…แต่ยังไม่มีลูก ผมเปิดเทอมขึ้น ม 5 อยู่กรุงเทพกับเก๋ เมียคนนึงของผม ก็มีความสุขดีครับ พอปิดเทอมกลาง ผมกลับไปบ้านที่เมืองชล พี่นกโทรมาหาเพื่อนัดผมไปเจอกันกับพี่ต่าย พี่ต่ายเป็นพนักงานที่ร้านผมอีกคนครับ เป็นเพื่อนพี่นกตอนพี่นกมาทำงานที่หน้าร้าน ก็หน้าตาน่ารัก อัธยาศัยดี แม้จะไม่เท่าพี่นก ก็จัดเป็นผู้หญิงแถวหน้าของร้านผม พี่ต่ายลาออกไปสูสีกะพี่นกเพราะว่าไปแต่งงานกะเสี่ยเหมือนกัน แล้วจากนั้นก็ไม่เคยได้ยินพี่ต่ายอีกเลยจนมาวันนี้
พี่ต่ายอยู่แถวๆอ่างศิลา พี่นกบอกว่าไม่เคยไปหาเหมือนกัน ถึงวันนัดเราก็ตาม GPS มาจนถึงโรงแรมแห่งนึง ดูดีทีเดียว พี่นกโทรถามพี่ต่ายเพื่อความชัวร์ พี่ต่ายบอกใช่แล้วโรงแรมนี้แหละ พอเข้าไป พนักงานเปิดประตูด้านหน้าเป็นผู้ชายอายุน้อย น่าจะใกล้เคียงกับผม หน้าตาดีมากเลย ผู้หญิงที่รีเซพชันก็เหมือนกัน ทั้งสองคนหน้าตาเด็กมัธยมเป๊ะ คนนึงเดินมากดลิฟท์ให้
“ไปที่ชั้น 10 เลยค่ะ คุณต่ายรออยู่”
พี่นกทำท่าประหลาดใจมาก พี่นกบอกว่ารู้ว่ารวย แต่ไม่คิดว่าจะขนาดนี้ ยังไม่ทันคุยกันมาก ลิฟท์ก็เปิดออก พี่ต่ายรออยู่แล้ว พี่ต่ายกะพี่นก กระโดดเข้ากอดกัน ผมยกมือไหว้พี่ต่าย หลังจากคุยกันสักครึ่งชั่วโมงถามสารทุกข์สุกดิบ พี่ต่ายก็พูดขึ้นมาว่า
“ที่ชวนคุณก้องมาวันนี้ พี่อยากจะชวนมาทำงาน...คุณก้องสนใจที่จะมีอาชีพเป็นเพื่อนคุยมั๊ย หารายได้ช่วงปิดเทอม”
แล้วพี่ต่ายก็เริ่มเล่าว่าโรงแรมที่เปิดนี่ธุรกิจของผัวแก ส่วนพี่ต่ายเป็นผู้จัดการเรื่องอาชีพ “เพื่อนคุย”
“ก็ไม่มีไร คือจะมีคนอยากมีเพื่อนไปเที่ยวไปกิน เราไปเป็นเพื่อนนั่งคุย แก้เหงาให้เค้าไป..จบแล้วก็จบกันไป ไม่มีไรผูกพัน ส่วนใหญ่ก็ผู้ใหญ่นะ อายุ 20-30 แล้วแต่ บางทีมี 40 นะ แต่พวกนี้รวย ทิปหนัก”
“เพื่อนคุยเท่านั้นเหรอพี่... หรือว่ามีอย่างอื่นอีก”
“นั่นแล้วแต่ไปคุยกันเอง พี่ไม่รับรู้ด้วย ส่วนใหญ่น้องๆที่เคยไปทำก็ไม่เคยเห็นมาเล่าอะไร”
ผมไม่ค่อยสนใจหรอกครับ ผมไม่ค่อยขัดสนเรื่องเงินเท่าไหร่ นึกในใจต้องออกไปกะคนที่ผมไม่รู้จัก อายุก็แยะด้วย อีกอย่างผมไม่ค่อยชอบพูด ชอบ”ทำ”มากกว่า แต่ดูเหมือนพี่ต่ายจะอ่านสีหน้าผมออกว่าไม่อยากทำ
“พี่อยากให้คุณก้องช่วยพี่ทีนึงนะ ถ้าทำแล้วไม่ชอบ....พี่ก็ไม่ว่าไร คือตอนนี้มีคนติดต่อเข้ามาเป็นญี่ปุ่น กว่าจะพูดกันรู้เรื่อง พี่ก็จะตายแล้ว แต่เค้าพูดอังกฤษได้นะ ไอ้น้องๆของพี่ที่มี มันพูดแต่ภาษาไทย เห็นคุณก้องเรียนเก่ง พี่ว่าน่าจะช่วยพี่ได้ คือถ้าพี่ได้ลูกค้าคนนี้ ธุรกิจพี่อาจโกอินเตอร์....”
“อืมมม์ แล้วผมต้องทำไงมั่งพี่”
“นี่คือที่เค้าส่งไลน์มา พี่ก็อ่านไม่ค่อยรู้เรื่อง” ผมรับมือถือพี่ต่ายมา
“ผู้หญิงสามคนอยากมาเที่ยวพัทยาและใกล้เคียง ต้องการไกด์ผู้ชาย อายุไม่เกิน 20 ปี พูดอังกฤษได้ ขับรถได้ รับส่งสนามบิน อยู่ 4 วัน 4 คืนให้วันละ 10000 บาท รวมที่พักอาหาร”
ผมยื่นมือถือคืนพี่ต่าย พี่ต่ายพูดอีกที
“คุณก้องช่วยพี่หน่อยนะ จริงๆ ส่วนของพี่เรียกเค้าไป 20000 เค้าโอเคนะ พี่จะให้คุณก้องเพิ่มอีก 5000”
“พี่...เอ่อ ผมไม่รู้ผมจะทำได้มั๊ย ภาษาผมก็ไม่ค่อยเก่งนะ”
“แต่ก็เก่งกว่าพี่และเด็กๆที่นี่หละ...”
ในที่สุดผมก็ตกลงรับครับ ในใจวาดภาพเห็นผมไปกะมนุษย์ป้าญี่ปุ่น เรื่องมากวุ่นวาย เป็นข้ารับใช้จุกจิกยิบยับไป 4 วัน ไม่อยากไปเลยจริงๆ แต่ก็ถือว่าช่วยพี่ต่ายที่ครั้งนึงเคยเป็นพนักงานที่ร้าน ผมไลน์คุยกะคนจ้างผม ส่งรูปผมไปให้ดู พวกเธอพอใจมาก แต่เธอไม่ยอมส่งรูปมาให้ผมดู เธอบอกแค่ว่าเธอจะจัดการทั้งหมดโรงแรม รถเช่า แค่ผมมารับเธอที่สนามบินเท่านั้น
และแล้ว...วันที่ผมไม่อยากเจอก็มาถึง ผมนั่งรถตู้จากชลบุรีไปสนามบินสุวรรณภูมิ รอตรงทางออก กางป้าย “WELCOME SAYOKO-MISAKO-EMIKO” รอประมาณครึ่งชั่วโมงก็มีเด็กผู้หญิงหน้าตาญี่ป่น น่ารักตามแบบญี่ปุ่นเดินเข้ามาหาผมสามคน บอกว่าเธอคือซาโยโกะ มิซาโกะและเอมิโกะ!!!...
ผมช้อค... เด็กสาวสามคนที่อยู่หน้าผม น่าจะเป็นเด็กมัธยมด้วยซ้ำ...ไม่ใช่มนุษย์ป้า ผิดกับที่ผมจินตนาการไว้เลย ซาโยโกะ (ผมเรียกว่าซาย่า) บอกว่าเธอจะไปเอารถเช่าก่อน รถเช่าเธอคือ BMW ซีรีส์ 3 ครับ บอกได้ถึงความรวย หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อย เราอยู่ในรถกัน ผมเป็นคนขับ ซาย่าพูดภาษาอังกฤษได้ พอสื่อสารกันได้ ผมก็งูๆปลาๆ พอพูดได้ มิซาโกะ (มิซ่า) กับเอมิโกะ (เอมี่) พูดได้น้อยมากเป็นคำๆ ต้องให้พี่เป็นล่าม ซาย่าดูเป็นผู้ใหญ่ที่สุด เธออายุ 19 จะ 20 เรียนมหาลัยปี 2 ส่วนน้องสาวเธอชื่อมิซ่า อายุ 17 เรียนประมาณ ม 5 เท่าผม และเอมี่เป็นเพื่อนสนิทของมิซ่าเรียน ม 5 เหมือนกัน บ้านของพี่น้องนี่รวยมากๆครับ พ่อมีโรงงานเฟอร์นิเจอร์ขนาดใหญ่และโรงงานแปรรูปไม้ แม่เป็นแม่บ้าน สองพี่น้องอยากมาเที่ยวเมืองไทยมาก แต่พ่อแม่เป็นห่วงมาก เลยติดต่อบริษัท”เพื่อนคุย” ของพี่ต่ายเพื่อหาคนมาดูแล...
โรงแรมที่สามคนนี่จะพักคือรอยัลคลิฟ เปิดห้องสวีท ถึงบ้านผมรวยก็ไม่เคยใช้บริการโรงแรมที่แพงขนาดนี้ ในห้องแบ่งเป็นสองห้องนอน มีห้องนั่งเล่นตรงกลาง แล้วเธอก็เปิดห้องเตียงคู่ให้ผมห้องนึงแยก่างหาก เรามาถึงกว่าจะเช็คอินก็ทุ่มแล้ว ซาย่าบอกว่ากินข้าวในโรงแรมเลย ไม่อยากออกไปแล้ว ผมได้นั่งร่วมโต๊ะกะเธอด้วยเป็นครั้งแรก และเป็นครั้งแรกที่ผมได้สังเกตทั้งสามคนอย่างเต็มตา ซาย่าเป็นสาว AV เลยก็ว่าได้ หน้าตาน่ารักมาก ไว้ผมยาว หน้าญี่ปุ่นสุดๆ ตาเล็กๆหน่อย แต่หุ่นเอ็กซ์มาก นมเป็นนม สะโพกเป็นสะโพก ส่วนมิซ่ากะเอมี่ ยังเป็นวัยรุ่น หน้าตาน่ารักเหมือนกันแต่เปรี้ยวเอาเรื่อง ท่าทางจะโจ๋ๆ ตามประสาแต่งตัวเปรี้ยว เอมี่ดูขี้เล่น ร่าเริงมาก หยอกล้อเพื่อนของเธอและพี่สาวตลอดเวลา ส่วนมิซ่า ดูเรียบร้อยเด็กเรียน ซาย่า นัดว่า พรุ่งนี้มารับพวกเธอไปกินข้าวเช้าด้วย ให้มาราว 8 โมง วันนี้เหนื่อยแล้ว
จะนอน....