สวัสดีครับ เลทมา 3 ชั่วโมงเหรอเนี่ย อุ่ววววว ขออภัยพอดีทำภาระกิจนิดหน่อย
ไม่ว่ากันเนอะฮี่ๆๆๆๆๆ กลัวว่าจะหน่วงกันเกินไปเลยเอาตอนใหม่มาลงให้ครับ
แต่อย่าคิดล่ะว่ามันจะหายหน่วงง่ายๆ ผมอ่านทุกตอมเมนต์นะครับ สั้นยาวผมก็อ่านหมด
และขอบคุณที่คอมเมนต์กันมาเยอะมาก
และขอบคุณทุก EDIT และแสดงความคิดเห็นเพิ่มหลังอ่านจบ มันเป็นกำลังใจอย่างดี
อย่างที่บอกครับกระทู้นี้ Free STYLE คอมเมนต์อะไรก็ได้ครับ เพื่อจะอ่านเนื้อหาที่ซ่อนไว้
ไม่จำเป็นต้อง EDIT ไม่ต้องกลัวผิดกฎใดๆ แต่ระวังกระทู้อื่นๆ หมวดอื่นๆด้วยนะครับ
เราต้องทำตามกฎของบอร์ดและกระทู้นั้นๆนะครับ เพราะเวลา MOD ลงดาบก็เด็ดขาดมากปล. ลงดึกไปหน่อยขออภัย
ปล.1 ดาวชอบใส่กางเกงยีน หุ่นใกล้เคียงๆๆๆ 
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ปล.2 แก้มแต่งตัวเก่งครับ ยิ้มเก่ง ผมยาว ตัวเล็กๆ เหมือนกิ๊ปซี่เลยล่ะ 
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ปล.3 มิ้นต์ตัดผมสั้น ยิ้มน้อย แต่ยิ้มทีใจก็สั่นนะ 
แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ปล. 4 ตอนนี้ปลอดภัย ไม่มีภาพ แต่ระวังหลังด้วยนะ
ปล. 5 เผื่อ รีดเดอร์ท่านใดสนใจอยากลองอ่านเรื่องนี้ ลองอ่านย้อนหลังได้เลยครับ เผื่อจะชอบครึ่งแรกแสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ครึ่งหลัง
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
ปล.6 ทีคำผิดตรงไหน ชี้เป้ากันด้วยนะ...............
ย้อนความกันนิดนึง
ผมโดนดาวบอกว่า อย่าทำอะไรมากไปกว่านี้ ซึ่งผมก็คิดว่าเธอ
คงบอกเป็นนัยๆว่า ความสำพันธ์ของเรามันจบแค่นี้ อ่ะผมจบให้
แต่แล้วสิ่งที่ผมไม่คิด ไม่อยากเจอก็มาครับ ผมประชุมลูกค้าและนั่นก้มีดาวอยุ่ด้วย
และแทนที่มันจะจบในห้องประชุมมันก็ไม่จบ เพราะดาวตามผมมาที่ห้องทำงานและบอกกับทุกคนว่า
ค่ะ ดาวเป็นแฟนพี่โทน
.................
ไดอารี่ของนายโทน ตอนที่ 15
รู้จักค่ะ ดาวเป็นแฟนของพี่โทน
เชื่อไหมครับว่าพอพูดคำนี้ออกมาทุกคนเหวอไปหมด อย่าแต่พวกมันเลยผมก็เหวอเหมือนกัน คือคิดในใจเชี่ยไรเนี่ย พึ่งบอกให้หยุดความสัมพันธ์ไม่ใช่เหรอ แล้วนี่มาอะไรอีก
คือต้องบอกก่อนว่าจริงอยู่ที่หน้าที่การงานของผม มันโดดเด่นเพราะโดนเจ้านายที่เป็นรุ่นพี่สถาบันเดียวกันเรียกใช้งานบ่อยๆ แต่เอาจริงๆผมก็ทำตัวนิ่งๆมึนๆ อยู่ในออฟฟิศแหละครับ จริงอยู่ว่าแอบมองๆคนในออฟฟิศบ้าง
แต่ผมก็ไม่เคยแสดงออกแต่อย่างใด คือทุกคนก็คงมองว่าผมเป็นคนเงียบๆแหละครับ แต่ตอนนี้อยู่ดีๆกับมีสาวสวย มาบอกว่าเธอเป็นแฟนผม อย่าว่าแต่พวกมันเลยที่เหวอ กูก็เหวอ
มิหนำซ้ำนะดาวยังเดินมานั่งเขย่งนั่งบนโต๊ะทำงานผมด้วย แล้วแบบพูดตรงๆก็ SEXY อ่ะครับ นั่งตัวงอนิดๆ แต่ไม่มีพุ่งไม่มีส่วนที่หย่อนคล้อยเลย ดาวถามหากล่องพยาบาลครับ ถามว่ามีพวกพลาสเตอร์บ้างมั้ย
คืออย่างที่บอกหน้าผมนี่เยินเลยครับ เพราะไปเล่นกีฬามา ทั้งต่อยมวย ยูโด บางวันก็ไปถือล่อเป้าให้พวก นักเทควันโด้เตะ แล้วปัญหาคือไรรู้มะ ปัญหาคือเหมียว พนักงานร่วมแผนกก็บ้าจี้วิ่งไปหยิบกล่องพยาบาลมาให้จริงๆด้วย
ดาวบอกขอบคุณค่ะ และหยิบพลาสเตอร์มาแปะที่มุมปากให้ผม คือผมก็งงนะ จะแปะทำไมแผลช้ำโว้ย ไม่ใช่แผลแตกหรือฉีกขาด แล้วดาวพูดว่าไงรู้มะ
[ ดาว ] : มีอะไรก็คุยกันดีๆสิ่ ชอบทำนู่นทำนี่ประชด ซนเป็นลิงเจ็บตัวตลอด
ทุกคนนิ่งเลยตอนนี้ ไอ้ชาติหมานี่ยิ่งแล้วใหญ่เลยครับแม่งนิ่งเป็นเสาหลักกิโลเลย ผมก็จากนิ่งก็เริ่มเหวอเลยล่ะครับ จนแบบเชี่ยไม่ไหวละ ผมเลยลุกขึ้นจูงมือดาวออกมาเลยครับ ผมพาเธอเดินไปที่ห้องพักดูดบุหรี่ ที่ตอนนี้ไม่มีใครเข้ามาแน่ๆ
[ ดาว ] : ดาวเจ็บนะพี่โทน ทำเบาๆก็ได้
[ ผม ] : เล่นอะไรดาว ทำเพื่อ ?
[ ดาว ] : ก็คนนั้นถามว่ารู้จักพี่เหรอ ดาวก็ตอบไปไง ดาวผิดตรงไหน
อื้อหืมผมอยากจะบอกเลยว่าผิดที่มึงพูดนี่แหละ พูดออกมาทำไมให้คนเขาเหวอกันทั้งออฟฟิศ ผมรับประกันได้เลยว่า วันต่อๆไป ชีวิตการทำงานผมแม่งอยู่ไม่สุขแน่ๆ อุสส่าห์เล็งๆจะจีบน้องเหมียวไว้ด้วย บัดซ๊บบบ
พอดาวมาประกาศตัวแบบนี้ โอยย จบเลยกู ผมแม่งตอนนั้นสับสนไปหมด นี่ตกลงจะเล่นอะไรกันเนี่ย ผมก็แบบทั้งหงุดหงิดทั้งอารมณ์เสีย ดาวก็เดินเข้ามาหาผมครับ จับมือและมองหน้า
[ ดาว ] : โกรธดาวเหรอ พี่โทน
ผมแบบไม่รู้จะพูดอะไรเลยครับตอนนั้น มันจุกอก มันอึดอัดจนพูดอะไรไม่ได้ ผมเลยเดินกลับมาเพื่อจะเก็บของและกลับบ้านเลย
พอกลับมาไอ้พวกคนในแผนกก็ถามว่าแฟนจริงๆเหรอ ผมก็ไม่ตอบครับอยากกลับบ้าน ดาวก็เดินตามมาอีกครั้งและเริ่มแสดงละครอีกครั้ง
[ ดาว ] : ขอโทษนะคร๊า ทุกคนขอยืมตัวพี่โทนสัก 2 วันนะคะ
ผมแบบยืมเชี่ยไร ไปไกลๆเลย พูดในใจนะไม่ได้พูดออกสื่อ คือทุกคนยิ้มแบบกรุ้มกริ่มอ่ะ ยกเว้นไอ้ชาติหมาที่กลายเป็นหมาสมชื่อไปแล้วครับ คือถามว่าผมสะใจมั้ยที่เห็นแม่งเป็นแบบนั้น
ด้วยความสัตย์จริงเลยนะ สะใจครับ แต่ก่อนอื่นผมเองก็คงต้องจัดการอะไรก่อนแล้วล่ะ ผมบอกดาวไปว่ากลับไม่ได้มีงาน แต่รู้มั้ย ไอ้พวกคนในแผนกมันบอกว่าไร
กลับได้เลยพี่โทน งานที่เหลือพวกหนูเคลียร์ให้
กลับเลยไอ้โทน เดี๋ยวพี่กวาดโต๊ะให้
เนี๊ย !!! ดูพวกนั้นทำกับผม แล้วดาวทำไงรู้มะ เธอเดินมาจับมือผมครับแล้วบอกกลับบ้านกัน วันนี้จะทำมื้อเย็นให้กิน โอยยยยย ช่วยด้วย ดาวก็บอกขอบคุณค่ะ แล้วก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะทุกคน
ดู ดูมันทำ แล้วผมจะทำไงต่อล่ะ บอกตรงๆผมยังไม่ลืมวันที่เธอบอกว่า อย่ามากไปกว่านี้เลย ผมยังจำได้อยู่เลยนะ เอาจริงๆ ไหนจะไอ้แชทนั่นอีก แต่พอมาคิดๆแล้วผมมีสิทธิ์อะไรไปโกรธ
มันเป็นเพราะตัวผมเองไม่ใช่เหรอ ที่ไม่ห้ามใจและปล่อยตัวไปตามเกมส์ของพวกเธอ เป็นผมเองไม่ใช่เหรอ ที่อยากได้ความสุขจากเรือนร่างของดาว มิ้นต์ และ แก้ม จริงๆแล้วตอนจบมันก็สมควรเป็นแบบนี้แต่แรกแล้วไม่ใช่เหรอวะ
ดาวจูงมือผมลงไปข้างล่างครับ ซึ่งผมก็ถามตลอดทางว่าจะไปไหน ดาวก็บอกหิวข้าวจังอยากกินข้าว เธออยากให้ผมพาไปสยาม เพราะตอน 1 ทุ่มเธอมีนัดกับเจ๊ที่ พาราก้อน
ผมนี่แบบอึดอัดมากเลยนะ คือผมกลัวว่าไปแล้วจะทำตัวไม่ถูกครับ คือถ้ามีสติมันก็เป็นเรื่องง่ายๆนะที่จะหาทางออก แต่ตอนนั้นผมไม่ได้มีสตืขนาดคิดได้ไง ในหัวคิดแต่ว่าจะทำไงดี จะทำไงดีเท่านั้น
ซึ่งอาการของผมมันคงชัดมากๆเลยนะ ชัดจนดาวต้องพูดบางอย่างออกมา และบอกได้เลยครับ ว่ามันทำให้ผมเสียใจมากๆ
[ ดาว ] : ทำไมเหรอพี่ พอไม่ให้ทำเรื่องแบบนั้น ก็ไม่ยอมตามใจดาวเลยเหรอ หรือต้องเข้าโรงแรมสักทีสองที ถึงยอมไปกินข้าวกับดาว
ผมนิ่งเลยนะ นี่เท่ากับว่าดาวกำลังดูถูกผมอย่างงั้นสิ่ ถามว่าผมอยากได้ดาวมั้ย ตอบตามความสัตย์จริง อยากครับผมอยากเสพสุขกับเธออีก แต่มันต้องไม่ใช่แบบนี้ ไม่ใช่ว่าเธอต้องให้ผมเอา
แล้วผมถึงจะยอมทำสิ่งที่เธอต้องการ คือในความคิดผมตอนนั้นเราสองคนคงคุยกันไม่รู้เรื่องแล้วจริงๆครับ ดาวดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลย
[ ผม ] : ถ้าผมคิดแค่อยากได้ หรือ อยากทำแบบนั้น ผมคง..... ไม่เสียใจแบบนี้หรอก
ผมพูดกับดาวอีกครั้งและคิดว่าคงเป็นครั้งสุดท้ายครับ ผมเดินออกมาจากออฟฟิศและโบก TAXI เลย เสียเงินเป็นพันผมก็ยอมล่ะวันนั้น และก็เกือบถึงพันจริงๆครับ
ผมนั่งนิ่ง อยู่บน TAXI เกือบชั่วโมง รถก็ติด หัวใจก็ติดๆขัดๆ สัดเอ๋ย เชื่อไหมว่าผมจะอ้วกตั้งแต่ขึ้นรถอ่ะ เหม็นกลิ่นน้ำหอมชิบหายเลยครับ พอเปิดกระจกก็เจอควันจากท่อไอเสีย สักพักฝนแม่งตก
คือเคยเป็นกันมั้ยครับ นั่งบนรถที่ขับหยุด ขับหยุด ขับหยุด มันจะอ้วกให้ได้เลย คือทนทรมานอยู่เกือบครึ่ง ช.ม. ยิ่งตรงช่องนนทรีนี่ โอ้โห งามใส้ของจริง กว่าจะผ่านไฟแดงมาได้ รากแทบงอก เฮ้ออ ตรงนี้สิ่นะที่ความสัมพันธ์ของผมกับดาว ได้จบลง
หลังจากรถออกวิ่ง ผมก็นั่งพะอืดพะอมอยู่อีกเกือบ 15 นาที พอกลับถึงอพาร์ทเมนต์ ผมอ้วกแตกเลยครับ สุดจะกลั้นไหวอ่ะ แล้วแบบปวดท้องเลยตอนนั้น กรดไหลย้อนเล่นงานอีกแล้ว
ผมเดินโป๋เป๋ มาถึงหน้าที่พักก็นั่งหายใจหายเลย ปวดท้องก็ปวด คลื่นใส้ก็ด้วย ไม่ไหวว่ะครับ ปวดท้องถ้าปล่อยไว้น่าจะยาว ผมเลยนั่งรถไปโรงพยาบาลและฉีดยาลดกรดครับ
เฮ้อออ รีดเดอร์ท่านใดที่ทำงานบริษัท อย่าลืมดูแลสุขภาพด้วยนะครับ พอถึงเวลากินยังไงก็ต้องกิน ไม่งั้นมันจะเสียสุขภาพ และยังลามไปถึงเสียการเสียงานด้วย
ผมนอนอยู่โรงพยาบาลอยู่เกือบ 2 ชั่วโมง โชคดีที่มาฉีดยาทัน ไม่งั้นยาว คงอีกหลายชั่วโมงแน่ๆกว่าอาการปวดจะทุเลา ใครที่เป็นกรดไหลย้อนแบบผมจะเข้าใจดี ว่าถ้ากินยาช้าแค่แปปเดียว บางทีอาจจะปวดไปหลายชั่วโมง
โชคดีที่ทีประกันสังคมนะเนี่ย ไม่งั้นโดนหลายร้อย เฮ้อไม่อยากกลับบ้าน ผมก็แน่นอนครับไปหาไอ้กอล์ฟที่ร้านนั่นแหละ วันนี้มันต้องควงสองกะเช้าเย็น ยังไงก็เจอ
ไปถึงแม่งก็ด่าผมก่อนเลยครับ มันบอกผมทำให้น้องหมวยจะออกกิลด์ ผมถามว่ากูเกี่ยวเหี้ยไรเนี่ย แม่งก็เล่าว่าน้องหมวยบอกว่าผมด่ามัน ผมก็เลยถามว่ามึงกลายเป็นองครักษ์พิทักษ์HEE ตั้งแต่เมื่อไร
แม่งเงียบกริบ คือผมรู้เลยแหละว่าลึกๆ มันก็หวังที่จะได้ล่อน้องหมวยเหมือนกัน แต่สุดท้ายผมก็ได้ แถมหลายทีด้วย อ่ะเรื่องน้องหมวยชั่งมัน กลับมาที่ร้านต่อ ผมเข้าเกมส์แล้วพิมพ์บอกในกิลด์ว่าถ้าทำตัวปัญญาอ่อนนัก กูออกกิลด์เอง
ย้ำนะผมพูดแทนตัวเองว่ากูกับน้องหมวย คือคนในกิลด์แม่งรู้ดีถึงผมจะเหี้ย จะเกรียนยังไง ก็ไม่เคยพูดกับผู้หญิงว่ากูหรือมึงเลย แค่รอบนี้แม่งปวดท้องก็ปวดทาเจอปัญหาฮุคควe แบบนี้ ผมเลยหลุดเลยทีเดียว
แล้วผมก็กดออกกิลด์เลยครับ ไม่พิมพ์เยอะเจ็บมือ และผมก็นับถือน้ำใจพวกแม่งมาก โข่งตามกลับกิลด์กันระนาว เอาวะอย่างน้อยมันก็ไม่เห็นHee ดีกว่าเพื่อน
และด้วยการออกกิลด์นั้นมันเลยทำให้วันนั้น ผมอดล่าบอสไปเลย เสียรายได้ตั้ง 300-400บาทแน่ะ ฝากถึงรีดเดอร์ทุกคนที่อาจจะยังอยู่ในช่วงวัยรุ่น หรือเริ่มทำงานนะครับ อย่าใจร้อน อย่าทำอะไรโดยใช้อารมณ์ เพราะสิ่งที่ได้รับตอบแทนมันคือผลเสียทั้งนั้น
พอไม่ได้ล่าบอส ผมก็ไม่มีอะไรทำนอกจากนั่งเล่นนู่นนี่นั่น ไปไล่ตียอสตัวเล็กๆ พวกโจ๋เด็กแนว นักวางเพลิง บอสคุก บอส Tiger บอสเขตวินาศภัย แล้วคือมันยังกลับเข้ากิลด์ไม่ได้ครับ ต้องรอครบ 24 ชั่วโมงก่อน นั่นหมายความว่าผมจะเข้ากิลด์วอร์ไม่ได้
เห็นมะมีแต่ผลเสีย แต่ก็ถือว่าพักไปในตัวครับ ผมนั่งเล่นเกมส์เป็นเพื่อนไอ้กอล์ฟจนเกือบ 4 ทุ่ม มันถามผมว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมหน้าตาเหมือนปวดขี้ ผมก็เลยเล่าเรื่องให้มันฟังครับว่าดาวไปทำอะไรไว้ที่ออฟฟิศบ้าง
[ กอล์ฟ ] : น่ะ นั่นไง ดาวแม่งกั๊กมึงแล้วล่ะ แล้วมึงเอาไงต่อวะ เล็งหญิงที่ทำงานไว้ไม่ใช่เหรอ
[ ผม ] : ไม่เอาไงหรอก ทำไรได้ล่ะ
[ กอล์ฟ ] : พรุ่งนี้เอาไงวะ
[ ผม ] : นอนดิ่ โปรเจคจบแล้ว วอร์ก็ไม่ต้องวอร์
ผมก็นั่งคุยกันไปสักพักครับ ปากก็คุยไป มือกับตาก็มองจอ กดเม๊าส์ คีบอร์ด ไอ้กอล์ฟชวนผมไป ส.โบตั๋น ผมก็เลยด่ามึงเป็นง่อยเหรอ อาบน้ำเองไม่เป็น
มันก็บอกว่าอยากเป็นผู้ถูกกระทำบ้าง ผมถามแล้วบุ๊คล่ะ มันก็บอกว่าแค่กิ๊ก มันถามผมกลับครับแล้วเหมียวล่ะ ผมก็บอกไอ้สัดดาวแทงกั๊กแบบนั้น อดแดรกแล้ว
[ กอล์ฟ ] : 55555 อยู่ไม่สุขแล้วมึงทีนี้ พี่โทนหนุ่มเจ้าสเน่ห์ แล้วไอ้ชาติหมานั่นล่ะเป็นไงวะ
[ ผม ] : ก็กลายเป็นหมา สมชื่อนั่นแหละ หน้าเอ๋อแดกไปเลย
คุยๆกันไปซักพักแล้วผมก็ยกน้ำข้างๆกินครับ จำไม่ได้ว่าน้ำอะไร แต่กินได้ครึ่งขวดแม่งเวียนหัวเลย จะลุกไปอ้วกห้องน้ำแม่งก็มีคนเข้า
เลยต้องวิ่งไปอ้วกห้องน้ำเก่าหลังร้าน ก็ไม่ได้เก่าหรอก มันแค่ไม่มีแอร์ อ้วกเสร็จเบลอเลยครับ แบบตาลายอ่ะ เดินเป๋เลยตอนนั้น คือเหมือนคนเมาเหล้าเลยครับ คือสติยัง 100% นะแม่งเดินไม่ไหว
ผมคิดในใจว่ากูจะตายมั้ยเนี่ย ไอ้กอล์ฟก็รีบวิ่งตามมาเลยครับ มันบอกว่าผลข้างเคียงยาเปล่า ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันตอนนั้น รู้แค่อ้วกจนหมดแรง เลยต้องให้มันหิ้วปีกมานั่งที่เก้าอี้ตัวเดิม
กายไม่ไหว แต่ใจอยากเล่นต่อ ผมงี้กำลังเข้า Battle field เลยครับ ไอ้กอล์ฟก็บอกอย่าฝืน แต่ผมก็ยังอยากเล่นครับ คือเอนหลังเลยเบาะร้านเกมส์ไอ้กอล์ฟเอนได้สบายมาก
[ ผม ] : ไอ้กอล์ฟ ตามมาๆๆ กูขับอาปาเช่เอง
[ กอล์ฟ ] : ยิงแม่งเลย
ผมขับอาปาเช่ไปด้วยความมั่นใจครับ ตั้งใจว่าจะขับให้ไอ้กอล์ฟยิงกระสุนเม็ดถั่วเก็บพวกชิงฐาน แต่สุดท้ายตายครับ ผมขับอาปาเช่ไม่ไหวตาลาย 5555
พลิกเม๊าส์ไม่ทัน พากันตก ฮ. ตายกันทั้งคู่ พอไม่ไหวจริงๆก็เลิกเล่นครับ ผมเอนหลังนอนเลย มึนตึ้บๆๆๆๆๆ
อยู่ดีๆๆอกอล์ฟก็ถามผมนะว่า จะเอาไงกับดาว แต่ผมก็บอกไม่เอาไง ก็พูดมาชัดเจนแล้วนี่ที่ช่องนนทรี ว่าไม่อยากให้มันมากกว่านี้ ไหนจะแชท BB อีก
มันถามผมนะว่าทำไมอยู่ดีๆก็ชอตไปเฉยๆ ผมก็เลยบอกมันว่าแล้วจะให้กูทำไงล่ะไอ้เวน
[ กอล์ฟ ] : แหมไอ้สัด ไปเปิดตัวกลางออฟฟิศแบบนั้นซะด้วย ซวยละมึง
[ ผม ] : ไม่รู้เว้ยใครจะคิดไรก็ช่างแม่ง กูทำงานก็พอ
[ กอล์ฟ ] : เนี่ยทำไมเรื่องใหญ่ๆแบบนี้มึงชิลล์จังวะ แต่พอพูดเรื่องหญิง มึงเสียอาการเลยไอ้สัด มันใจหน่อยดิ่สัด ปากบอกตัวเองไม่หล่อ แต่ได้ล่อตัวท็อปเลยนะเว้ย
ผมถอนหายใจดังเฮ้ออ นึกถึงเรื่องตัวเองที่โดนล้อเลียนเรื่องหน้าตามาตั้งแต่ตอนเรียนมัธยม ซึ่งมันยาวมากๆ ครับที่เล่าวันนั้น ที่ไปพระรามสามเพราะให้มันช่วยรื้อฟื้นเรื่องในตอนนั้นแหละ ซึ่งผมขอข้ามๆไปละกันครับ
พอยิ่งนั่งเล่นผมก็ยิ่งมึนๆตาลาย ไม่ไหวแล่ววว ไอ้กอล์ฟเลยบอกให้เด็กในร้านไปซื้อผ้าเย็นที่เซเว่นมาครับ ผมก็นอนยาวเลยทีนี้
ไม่นานนักมันก็มา อย่างที่บอกครับผมเป็นเหมือนไอดอลของเด็กๆร้านนี้ นอกจากเล่นเกมส์ชนะพวกมันบ่อยๆ ผมก็ค่อยช่วยพวกมันบ้าง คือเวลาพวกมันหิว ผมก็เลี้ยงมาม่ากระป๋องบ้าง น้ำขวดบ้าง ขนมห่อละ 5 บาทสิบบาทบ้าง
คือถ้าผมอยากเลี้ยงผมเลี้ยงเอง มาขอให้เลี้ยงผมด่าเลยนะเอาจริงๆ ไม่นานผ้าเย็นก็มาครับ อ่าาาาา สบายผมก็นอนไปโปะผ้าเย็นไป ร้านไอ้กอล์ฟมันใช้หูฟังทุกเครื่องนะเลยไม่ค่อยหนวกหูเท่าไร มันก็ถามผมนะว่าตอนนี้ทำงานเป็นไงบ้าง
[ ผม ] : โอย ใช้งานกูเยี่ยงทาส หัวหน้าแม่งอำมหิต
[ กอล์ฟ ] : ก็ดีแล้ว งานเยอะ ผลงานเยอะ มึงก็โตไว เขาเมตตาก็บุญกะลาหัวละ บ่นทำห่าไร
[ ผม ] : มึงไม่เป็นกู มึงไม่รู้นี่ไอ้สาด ก็จริงที่เขาเมตตากู แต่บางทีก็เมตตาหนักไปเปล่าวะ งานที่ต้องทำ 2 คน ดันมาบรีฟให้กูทำคนเดียว
[ กอล์ฟ ] : ไม่รู้เว้ย มีการมีงานทำก็ดีละ บ่นทำไมวะ
ผมกับไอ้กอล์ฟก็ด่ากันไปกันมานั่นแหละครับ ผมก็ไม่รู้หรอกว่ามันเล่นเกมส์อะไรอยู่ แต่ฟังจากเสียงกด แต้กๆๆ แต้กๆๆ แต้กๆ กริ๊กๆๆ ๆ ผมว่ามันก็คงเล่นแรนนั่นแหละ
มันก็เงียบไปนานนะ จนได้ยินคำว่าฮัลโหล มันก็คงคุยกับบุ๊คล่ะมั้ง ท่าทางได้กันด้วยแล้วมั้งน่ะ สักพักมันก็ถามผมว่าไหวเปล่าวะ ผมก็บอกมันนะว่านอนอีกแปปคงไหว มันถามต่อว่าจะไปไงต่อ ผมบอกนั่ง TAXI กลับบ้านนอน
สักพักเท่านั้นแหละแม่งจับมือผมเฉ๊ย !!! ตอนแรกก็คิดว่ามันจับ เพื่อจะดูว่ามีไข้มั้ย ผมก็เลยแซวๆกลับไปว่า
[ ผม ] : แล้วนี่มึงมาจับมือกูเนี่ย จะสุยตูดกูเหรอ
คือไม่คิดอะไรจริงไนะพูดเอาฮา เพราะผมกับมันก็รู้นิสัย สันดานกันดีว่า ชอบHEE เท่านั้น แต่พอผมเอามาปิดตาออก ก็นะ แทบตกเก้าอี้
เพราะมือที่จับอยู่ ไม่ใช่ของมันแต่เป็นมิ้นต์ เอ้า !!! มาได้ไงวะ หือแก้มก็มา ส่วนไอ้เชี่ยกอล์ฟยืนส่ายหัวยิกๆๆๆๆอยู่ข้างๆ นั่นไงงามใส้ เล่นกูอีกแล้วไอ้เพื่อนเชี่ย
[ แก้ม ] : พี่โทนเป็นอะไร ไม่สบายเหรอ ฉีดยามาเป็นอะไร
มึนครับ บอกเลยว่ามึนมาถึงก็ยิงคำถามรัวๆแบบนี้ ผมก็แบบเหวอเลยนะ ทั้งเหวอทั้งมึน ผมถามว่ามาได้ไง สองสาวไม่ตอบ แต่หันไปมองที่ไอ้กอล์ฟ
เชี่ยนี่แม่งเอาอีกละ แต่ไม่มีแรงจะด่ามันครับ ผมเลยถามว่ามาทำไรกัน แก้มบอกอยากมาหามส่วนมิ้นต์ไม่ตอบครับ แต่เธอมาแตะตรงหัวผม อาจจะลองเช็คไข้น่ะ
[ มิ้นต์ ] : หน้าไปโดนอะไรมาอ่ะ ต่อยกับพี่กอล์ฟเหรอ
[ กอล์ฟ ] : โอยย ถ้าหน้ามันเยินขนาดนั้น พี่คงนอนให้น้ำเกลืออยู่แล้วมั้งมิ้นต์เอ้ยยยยย
[ แก้ม ] : ป่ะ กลับบ้านกัน
หือ !!! ผมหือเลยกลับบ้านอะไร ผมถามแก้มไปครับว่ากลับอะไร เธอเลยบอกว่าจะไปส่งบ้าน ผมบอกไม่ไปอยากเล่นเกมส์ รู้มั้ยแก้มพูดว่าอะไร
[ แก้ม ] : คุณแฟนดื้อเหรอ
คือแบบคิดในใจ เฮ้ย !!! พูดอะไรออกมา แล้วแม่งทั้งร้านเหมือนเกิดอุปทานหมู่นะ อยู่ดีๆ ไอ้พวกที่ไม่ได้ใส่หูฟัง พวกแม่งหันมาทางผมทั้งร้าน บอกเลยทั้งร้าน
[ แก้ม ] : จะกลับดีๆมั้ย
อยู่ดีๆก็รู้สึกอยากร้องไห้ มันเกิดอะไรขึ้นวะเนี่ย ผมหันไปหาไอ้กอล์ฟมันก็ยักไหล่เบ้ปาก ประมาณว่าไม่รู้ไม่เกี่ยว กูมาซื้อก๋วยเตี๋ยวเรือ
ผมแบบชิบหายละ แก้มพูดอะไรแบบนี้ต่อหน้ามิ้นต์เนี่ย นี่หรือว่าสองคนนี้ยังแข่งกันอยู่วะครับรีดเดอร์ ผมแบบมึนเลยล่ะตอนนั้น ผมเลยแบบเอาวะ ต้องใส่ตีนหมาอย่างเดียวละ
ผมเลยบอกทั้งๆที่กำลังนอนเป็นผักแบบนั้นว่า โอเคกลับบ้าน แล้วจากนั้นผมก็ลุกพรวดเลย ซักพักโลกแม่งหมุนครับ หน้ามืดตึ้ดเลย ผมเลยแบบเซ แถ่ดๆๆๆๆๆๆ แต่ไอ้กอล์ฟก็มาแบกไว้ได้ทัน โคตรอายเลยแม่งเอ๊ย
[ กอล์ฟ ] : ก็กูบอกแล้วให้นอน ไงละไอ้บรรลัยใส้ กูว่ายาลดกรดที่ฉีดมีผลข้างเคียงแล้วว่ะ
[ ผม ] : เออๆ ไปโบก TAXI ให้กูหน่อยดิ่ พ่อหนุ่ม
คือพอยืนนิ่งๆซักแปปและพอเลือดเริ่มไหลเวียนดีขึ้น อาการเวียนหัวมันก็หายไปครับ ผมก็เดินย่องเบาไปหน้าร้าน โดยที่ลืมไปว่า เมียทั้ง2 เอ้ย สาวสวยทั้ง2 กำลังมองด้วยแววตาที่น่ากลัว
[ มิ้นต์ ] : จะไปไหนพี่โทน
ผมนี่สะดุ้งเฮือกเลยครับ ลืมไปว่าเมื่อกี้แก้มทิ้งระเบิดตู้มใหญ่ไว้ พอหันกลับไปแม่งเอ๊ย สองสาว สองคนยืนมองหน้าผมแบบต้องการคำตอบอ่ะ ผมก็เลยตอบไปว่าจะนั่ง TAXI กลับบ้าน
แล้วรีดเดอร์คิดว่าพวกเธอจะให้ผมกลับเหรอ แน่นอนครับว่าไม่ มิ้นต์พูดมาน่าจะราวๆว่า สภาพแบบนี้จะกลับบ้านยังไงมั้งครับ ผมก็เลยบอก TAXI ไงค๊าบบ
แล้วไงรู้มะ ผมโดนหยิกแก้มเลย มิ้นต์ถามผมว่าไปฟัดกับหมาที่ไหนมา แก้มก็บอกให้ใจเย็นๆ เบาๆ เดี๋ยวผมจะเจ็บ มิ้นต์ก็ไม่เบานะหยิกหู หยิกแก้มผมเดินออกมาเลย ผมก็ได้แต่โอ๊ยๆๆๆ แล้วก็เดินตามไป
ซึ่งไอ้กอล์ฟมาบอกผมทีหลังว่า ผมกลายเป็นพระเจ้าของไอ้พวกเด็กร้านเกมส์ไปแล้วครับ ก็เล่นมีสาวงามสองคน มาลากถึงร้าน อ่ะกลับมา ณ เหตุการณ์วันนั้นต่อ
มิ้นต์หยิกหูผมและลากออกมาเลย แก้มไปบ้านแก้มนะ นี่คือคำที่ผมได้ยิน แก้มก็อื้อๆ และเปิดประตูรถ ผมโดนเจ้าหญิงน้ำแข็งลากขึ้นรถเลยค่าบ
แต่ว่าตอนนั้นเองไอ้กอล์ฟก็วิ่งตามผมมานะ มันยื่นถุงพลาสติกใสๆให้และข้างในคือ NOKIA N72 ที่ผมขว้างลงพื้นวันนั้น มันบอกว่าโทรศัพท์ซ่อมเสร็จแล้ว 300 เอามาให้กูด้วย ผมก็เลยแบบ เออๆ มิ้นต์ก็หยิบเป๋าตังส์ของผมและยื่นเงินให้ไอ้กอล์ฟไปเลย
สรุปว่าไอ้เชี่ยกอล์ฟโทรตามให้มิ้นต์มารับผมนั่นเองครับ แล้วคืออายก็อาย ทำอะไรก็ไม่ถูกหัวมันยังมึนๆอยู่ ผมก็บอกนะว่าอย่าให้ผมขึ้นรถ ผมจะอ้วก พวกเธอก็ไม่ฟัง ผมก็แบบกลั้นสุดๆ กลั้นจนอ้วกแม่งจะพุ่งออกจากทางจมูก
พอมาถึงคอนโดของแก้ม ผมเปิดรถได้ผมก็วิ่งไปต้นไม้ข้างๆ และโอ้กกกกกก ออกมาชุดใหญ่ คือตอนนั้นคิดในใจนะ ชีวิตกูมันเหี้ยอะไรกันเนี่ย ผมเช็ดหน้า เช็ดตา เช็ดทุกอย่างที่คิดว่าเลอะ และเดินออกทางเดิมครับ
เจอแก้มกับมิ้นต์ที่ยืนหน้าเสียอยู่ พวกเธอคงคิดว่าผมแกล้งมั้ง ผมเลยถามเธอไปว่าสะใจยังที่ได้แกล้งผมเนี่ย ผมก็เดินตุ๊ปปั๊ดตุ๊ปเป๋ไปครับ คืออยากร้องไห้อ่ะบอกตรงๆตอนนั้น
ทำไมน๊อมีแต่คนรังแก แต่อยู่ดีๆมิ้นต์ก็เดินมาหาผม เกาะแขนและบอกว่าขอโทษ ไม่รู้ว่าอ้วกจริงๆ ก็พี่ชอบแกล้งมิ้นต์อ่ะ ผมก็เลยลูบหัวเธอบอกอืมๆๆ ไม่เป็นไร กลับก่อนนะ แต่ว่า....
[ มิ้นต์ ] : ที่แก้มเรียกว่าคุณแฟนหมายความว่าไงเหรอพี่
ชี๊บหายละ ทำไมอยู่ดีๆตาก็สว่างขึ้นมาเลยหว่าครับ เหมือนกับอาการมึนๆเมื่อกี้ไม่เคยเกิดขึ้น ผมก็แบบ หือ หา อะไรหรา ไม่ได้ยินเลย มิ้นต์หยิกแขนผมครับ แล้วพูดกรอกหูว่า
[ มิ้นต์ ] : เป็นแฟนกับแก้มตอนไหน
โอยย ช่วยด๊วยยย คือตอนนี้มิ้นต์มันเป็นไรไม่รู้ครับ แต่เธอทำเหมือนจับได้ว่าผมมีเมียน้อยอ่ะ ส่วนแก้มเองก็เดินมาบอกว่า พี่โทนเจ็บหมดแล้วมิ้นต์ปล่อยก่อน
มิ้นต์ไม่ปล่อยครับ แต่ยังหยิกและลากผมขึ้นไปบนห้องแก้มเลย คือโชคดีที่ดึกแล้วเลยไม่ค่อยมีคนครับ ไม่งั้นพวกมิ้นต์คงโดนนินทาแน่ๆ
พอขึ้นลิฟต์ไปในห้องมิ้นต์ก็บอกให้แก้มเปิดประตู ผมก็ได้แต่ร้องโอ๊ยๆๆๆ แบบนั้นครับ เจ็บอิ๊บอ๋าย ผมก็แปลกใจทำไมผมไม่สะบัดให้หลุดหว่า ทำไมยอมให้หยิกอยู่นั่นแหละ และผมก็นั่งลงบนโซฟาตัวเดิมพร้อมเธอครับ
[ มิ้นต์ ] : ไหนบอกมิ้นต์มาว่า เป็นแฟนกับแก้มได้ไง
[ ผม ] : โอ๊ย มิ้นต์จ๋า เจ๊บบบ ปล่อยก่อนนะๆๆๆ
[ มิ้นต์ ] : ไม่ต้องมามิ้นต์จ๋าเลย ตอบมาเลยนะ
มิ้นต์พูดไปก็ตีผมไปครับ ก็โอ๊ยๆๆ เจ็บแล้วก๊าบ จะเล่ายังไงล่ะถ้าไม่หยุดตี มิ้นต์ก็ยอมหยุดนะ และนี่คือคำพูดของมิ้นต์ต่อจากนั้น
[ มิ้นต์ ] : แล้วเมื่อไร..... เมื่อไรจะขอมิ้นต์เป็นแฟน
เนี่ย ตอนนั้นคือสมองขาวโพลนเหมือนหน้ากระดาษที่เว้นมาเลยเนี่ย อย่าว่าแต่ผมเลยที่เหวอ แก้มเองก็รีบกระโจนมาหาโซฟาเลย
[ แก้ม ] : ไม่ได้ !!! ไม่เอา พี่โทนห้ามขอมิ้นต์เป็นแฟนนะ
[ มิ้นต์ ] : แก้มขี้โกง แก้มตัดหน้าเค้าอ่ะ
[ แก้ม ] : ก็เป็นกันแค่ 24 ชั่วโมงเอง ไม่ได้เป็นถาวรซักหน่อย
สองสาวก็เถียงกันไปๆมาๆครับ มองแล้วก็น่ารักดีนะ แต่ว่าอย่างที่รู้กันครับรีดเดอร์ ผมรู้แล้วว่าพวกเธอกำลังเล่นเกมส์แข่งกันอยู่
ผมตั้งใจจะบอกพวกเธอไปนะว่าผมรู้แล้ว ว่าทั้งหมดมันแค่เกมส์ ไม่ต้องแสดงว่าห่วงใยผมอีกแล้ว แต่แบบเคยเป็นกันมั้ยครับ รู้ทั้งรู้อยู่แก่ใจ แต่ปากแม่งหนักพูดไม่ออก คราวนี้ผมเข้าใจเลยว่า
ทำไมในละครมันต้องเขียนบท ให้พระเอกนางเอก ปากหนักอ้ำๆอึ้งๆไม่กล้าพูดอะไรตรงๆ เพราะตอนนี้ผมเองก็เริ่มรู้สึกแบบนั้นแล้ว หรือว่าในใจของผมยังอยากให้พวกเธอคอยดูแล คอยทำเหมือนห่วงใยผมแบบนี้นะ
โอเคว่าสิ่งที่ได้รับ มันโคตรดีต่อใจเลยที่มีใครสักคนมาคอยห่วงคอยดูแล ถ้าให้พูดตรงๆผมก็ตัวคนเดียวในเมืองหลวงนะ
จริงอยู่ว่าสวนผักกับพระราม 3 มันไม่ได้ไกลกันมากนั่ง Taxi แปปเดียวก็ถึง แต่ว่าวันนึงๆการที่เราต้องทำงานและเจอปัญหาสารพัด
พอกลับบ้านมา มันก็อยากจะมีใครสักคนคอยพูดคุยให้กำลังใจจริงมะ แล้วตลอด 1 เดือนกว่าๆ ที่ผ่านมา พวกเธอก็ทำให้ผมรู้สึกดีจริงๆ แต่พอหลังจากที่ฟังดาวพูดวันนั้น ผมก็รู้ตัวว่าควรตัดจบเรื่องราวไว้แค่นี้และ Go On สักที
ผมกลั้นใจพูดออกไปเลยนะ บอกว่าไม่ต้องทำแบบนี้แล้วก็ได้ทั้งสองคน เฮ้อพูดออกไปจนได้ครับ อย่างที่บอกว่าผม ควรออกจากโลกความฝันแล้วเผชิญความจริงสักที
แต่ว่าอยู่ดีๆก็มีฝ่ามือยูไร ตบเข้ามาเต็มๆหน้าเลย หน้าโยกเลยสิ่ครับ อยู่ดีๆมิ้นต์ก็ตบผั๊วะเข้าหน้าของผมเลย คือสติก็ไม่เต็ม 100% อยู่ด้วย โดนตบแบบนี้ ผมทิ้งตัวเลยก๊าบ
คือเรียกว่า Over Acting ก็ได้นะตอนนั้น ผมนี่ตกอยู่ในสภาวะทิ้งตัวเลยครับ ถามว่าเจ็บมั้ย เจ็บดิ่ หน้าผมนี่ร้อนวูบๆๆๆเลย แต่พอลืมตามองอีกที มิ้นต์ก็มองหน้าผมด้วยแววตาที่เหมือนว่ากำลังน้อยใจสุดๆเลยครับทุกท่าน
[ มิ้นต์ ] : ได้ทั้งมิ้นต์ ได้ทั้งแก้มแล้วพูดงี้เหรอพี่ มิ้นต์โกรธแล้วนะ
ผมนี่แบบอะไรวะ มิ้นต์นี่ก็แปลก ตบเสร็จด่าซ้ำ แล้วก็นั่งลงมาเช็ดสภาพตูด้วย ผมก็งงว่าอะไรวะ หรือว่าพวกเธอไม่รู้ว่าผม จับได้แล้ว หรือว่าดาวยังไม่ได้บอกพวกเธอกันนะ
[ มิ้นต์ ] : ไอ้คนใจร้าย ไอ้พี่โทนใจร้าย มิ้นต์โกรธจริงๆแล้วนะ
[ ผม ] : หืออออ เดี๋ยวๆๆๆ อะไรเนี่ย
[ มิ้นต์ ] : เป็นแฟนกับแก้มเมื่อไรบอกมานะ
ผมยิ่งงงเข้าไปใหญ่ ตกลงไอ้เรื่องเกมส์ของพวกเธอเนี่ย ดาวไม่ได้บอกเหรอว่าผมรู้หมดแล้ว มิ้นต์เองก็ยังคงถามวนๆเรื่องผมกับแก้ม ซึ่งผมก็ต้องเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟัง แก้มเองก็นั่งอธิบายๆๆ แต่ผมก็มิวายโดนทุบอีก ผมก็ร้องโอ๊ยๆๆๆ
จนเริ่มสงสัยละว่าเจ็บกรดไหลย้อน หรือเจ็บโดนทุบ คือตอนนั้นพูดวนไปวนมาอยู่เกือบ 20 นาทีจนมิ้นต์ยอมฟังครับ
[ แก้ม ] : เป็นกันแค่ชั่วคราวเอง เค้าต้องให้พี่โทนช่วยอ่ะมิ้นต์ ไม่งั้นไอ้คนนั้นไม่เลิกแน่ๆ
[ มิ้นต์ ] : โกหกเค้าเปล่าเนี่ย
[ แก้ม ] : ไม่ๆๆๆๆ ถามพี่โทนดูก็ได้
พูดไปมือก็ทุบมาทันที ผมก็บอกโอ๊ยมิ้นต์จ๋าพี่เจ็บแล้ว คือบอกตรงๆ ดูมิ้นต์แสดงอารมณ์ต่างๆมากกว่าปกติอีกครับ
มันดีมากๆเลยนะที่ยัยคนหน้าดุคนนั้นยอมพูดยอมแสดงอารมณ์มากกว่าปกติ แต่ทำไมผมไม่ดีใจเลยวะ เจ็บอิ๊บอ๋าย จนพอผ่านไปอีกกี่นาทีไม่รู้มิ้นต์เริ่มสงบลง แก้มก็ถามว่าผมหิวหรือเปล่า คือหิวนะแต่กินไม่ลง
ผมเลยบอกว่าไม่เป็นไร ยังปวดท้องอยู่เลย แต่มิ้นต์บอกว่ายังไงก็ต้องกิน ก็เลยได้กินน้ำซุบที่มิ้นต์ทำให้ครับ บอกเลยว่าเค็ม แต่ก็ต้องกินแหละครับ เพราะมิ้นต์กับแก้มนั่งจ้องใหญ่เลย
ตอนนั้นก็แบบคิดในใจว่า ถ้าอ่อนรสเค็มอีกนิด รับรองว่าซุปถ้วยนี้อร่อยแน่ๆ โอยกินไปขนลุกไป ผมก็พยายามฝืนกลืนนะ แต่ดูเหมือนว่าแก้มจะเห็นว่าผมอาการไม่ดี เธอเลยบอกขอกินและหยิบไปจากมือเลย และเมื่อซดได้ทีเดียว
[ แก้ม ] : แค่กๆๆๆ ๆ มิ้นต์ทำไมเค็มแบบนี้อ่ะ
แก้มพูดออกไปตรงๆเลยครับ จนมิ้นต์ถึงกับหน้าเสีย ในความคิดผมนะ แก้มคงเป็นคนพูดตรงๆ ส่วนมิ้นต์ก็รู้ว่าแก้มเป็นคนยังไง เธอจึงรู้ได้แน่ๆว่าซุปถ้วยนี้เค็มจริงๆ
เธอจะร้องไห้ซะงั้น เฮ้ยอย่ามองเป็นเรื่องตลกไปนะครับ เรื่องแค่นี้ทำผู้หญิงร้องไห้ได้จริงๆ ผมก็เลยแบบมองแก้มแบบดุๆเลยครับ ผมคิดในใจไปพูดอะไรแบบนั้น ตูอุสส่าห์ฝืนกิน
[ ผม ] : ไม่เป็นไรๆ ครั้งหน้าก็ทำใหม่นะ ( ผมเอาประสบการณ์นี้ไปเขียนเป็นตอนที่ คิราระชงชา )
[ มิ้นต์ ] : เค็มทำไมไม่บอก ฝืนกินทำไม
[ ผม ] : ก็เห็นว่าตั้งใจทำมาก็กินน่ะสิ่ เนี่ยไม่รู้ว่าจะทำให้กินอีกมั้ย
อ่าาาาา มีจังหวะนิดหน่อยผมก็หยอดครับ หวังว่าเธอจะอารมณ์ดี แต่ไม่เลย ยัยเจ้าหญิงน้ำแข็งก็เป็นเหมือนเดิม ไม่ทำให้แล้วคราวหน้าไม่ทำให้แล้ว ไม่ให้กินแล้ว เฮ้อออ โคตรจะน่ารัก
เฮ้อ ช่วงเวลาแบบนี้จะอยู่กับผมอีกนานไหมนะ ผมก็ไม่เคยคิดนะว่าจะได้อยู่ในห้องที่มีสาวสวยสองคน แต่งตัววับๆแวมๆแบบนี้ ไม่เคยคิดว่าจะได้มีอะไรกับพวกเธอสองคน
และก็ไม่คิดว่าจะไม่รู้สึกกดดันอะไรแบบนี้ เพราะถ้าปกติเราอยู่ในสถารการณ์ที่รถไฟสองรางกำลังอยู่ด้วยกัน ผมรู้ได้แน่ๆ ว่า คนอื่นๆต้องอยู่ไม่สุข หัวใจตกไปอยู่ปลายตีนแน่ๆ แต่ผมตอนนี้กลับรู้สึกเฉยๆมากๆ
แถมจะยังเอนเอียงไปทางสบายใจเสียมากกว่า ถึงแม้จะไม่รู้ว่าจะได้ “ ซ้ำอีกมั้ย “ เฮ้ออ หน่วงซะขนาดนี้ ผมก็ยังไม่ทิ้งความหื่นและมักมากอีกแฮะ
คือตอนนั้นมิ้นต์ก็ยังงอนผมไม่หายนะเรื่องเป็นแฟนสมมติกับแก้ม เธองอนตุ๊ปป่อง ๆ ๆ ๆ ๆ แต่ว่ามองยังไงก็น่ารัก และตอนนั้นแก้มก็ออกไปโทรศัพท์ครับ ซึ่งผมแปลกใจว่าทำไมต้องออกไป
เพราะปกติแก้มจะนั่งคุยต่อหน้าผมและมิ้นต์เลย และพอแก้มออกไปมิ้นต์ก็ตีเผี๊ยะๆๆๆ จนผมงี้ดุ้งโหยง
[ มิ้นต์ ] : คนมักมาก ( ตี ) ทำไม ( ตี ) ทำแบบนี้ ฮึ่ยยย
[ ผม ] : โอยย มิ้นต์เจ็บนะ ทำไรอีกเนี่ย นึกว่าหายแล้ว
[ มิ้นต์ ] : ไม่หายหรอก ไปเจอกันสองคน พาไปกินข้าว แล้วยังเป็นแฟนกันอีก
เอ๊า !!! อะไรวะน่ะ ผมเองก็งงดิ่แบบนี้ ผมก็จับมือ มั่บ มั่บไว้เลย และบอกว่าพี่เจ็บจริงๆนะมิ้นต์ ท้องก็ปวด อย่าให้พี่ต้องขยับบ่อยๆ มิ้นต์เองก็หยุดกึ้กครับ มองหน้าแบบดุๆเลยทีนี้
ผมก็ขอโทษและหอมแก้มไปที หมายถึงหอมแก้มมิ้นต์นะ มิ้นต์ก็ยอมเล่นด้วยนะ เธอหยุดตีและทิ้งตัวลงมา จากหอมก็เปลี่ยนเป็นจูบ ก็อย่างว่าแหละครับของเคยๆเนอะ
พอมิ้นต์เป็นแบบนี้ผมก็ชอบเหมือนกัน เป็นคนที่กล้าแสดงออกมา ผมเอนตัวพิงโซฟาและโอบกอดเอวบางๆของเธอไว้ นอกจากปากแล้ว เราไม่ได้เล้าโลมอะไรกันเลย มีแต่อ้อมกอดเท่านั้นที่เรามอบให้กัน
[ แก้ม ] : อ่ะแฮ่ม เผลอไม่ได้เลย
อยู่ดีๆยัยมารตัวน้อยก็เข้ามาแทรกจังหวะครับ มิ้นต์รีบผลักผมออกเลย ผมก็โอ๊ยๆๆ มิ้นต์บอกว่าผมอ่ะชอบฉวยโอกาส เอ๊า !!! อิหยังวะ เมื่อกี้ยังสมยอมอยู่เลย
แก้มก็หัวเราะเลยครับ เธออาศัยจังหวะนั้นเดินมาหาผมนะ แล้วบอกว่าถ้ามิ้นต์ไม่ชอบ งั้นเธอทำเอง ก็คงไม่ต้องเดาครับว่าเกิดอะไรขึ้น แก้มทิ้งตัวลงมาเริ่มงับริมปากผมเบาๆ ผมก็แบบเฮ้ยๆๆๆๆ !!!
แบบผมมองตาเหลือกเลยอ่ะ คือเออ ต่อให้จะเคยมีอะไรกัน ถึงต่อจะรู้กันหมดแล้วว่า พวกเธอเป็นของผม แต่ว่าไอ้การทำแบบนี้มันก็เกินป๊ายยยย ผมมองไปที่มิ้นต์ตอนนี้โอยยย หน้าตายังกับฮันมะ ยูจิโร่
งานเข้าแล้ว งานเข้าแล๊ววววว มิ้นต์เดินมาตีผมกับแก้มครับ ก็ไม่ได้ตีอะไรแรงมากนะ แต่แก้มก็ทำเป็นสะดุ้ง อุ๊ยๆๆๆ ก่อนที่จะผละตัวออกไปก่อนที่เราจะได้จูบกันจริงๆ เอิ่ม บอกตามตรงตอนนั้นผมเริ่มตุงๆแล้วนะ
[ มิ้นต์ ] : ไม่อายเจ้าที่เจ้าทางเลยแก้ม
[ แก้ม ] : เอ๊า !!! ที่มิ้นต์ทำล่ะ เค้าก็อยากทำมั่งเนอะๆ คุณแฟน
เอ๊า !!! อย่ามาทิ้งบอมบ์แบบนี้สิ่น้องจ๋า แล้วแก้มก็แบบซบผมอีกครั้งครับ มิ้นต์ก็บอกว่า เลิกกันแล้วนี่ ทำไมต้องเรียกคุณแฟน แก้มก็บอกอยากเรียกนี่นา พี่โทนก็ไม่ได้ว่าอะไร เอ๊า !!! ชิบหายครั้งที่สองละ
แกล้งตายทันมั้ยวะ ไม่ทันแล้วครับ มิ้นต์จะฆ่าผมแล๊ว !!! มิ้นต์มองผมหน้าบึ้งเลย และแบบจูงมือผมขึ้นครับและพูดคำๆนึงขึ้นมา
“ อาบน้ำกัน “
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน