ข่าวโศกนาฏกรรมเครื่องเล็กบินขาดการติดต่อสูญหายในเขตป่าลึกท่ามกลางเทือกเขาสูงสลับซับซ้อนของประเทศอินโดนิเซีย คาดว่า นายดนุพล นักธุรกิจชาวไทยพร้อมภรรยาและนักบินเสียชีวิต โดยตามรายงานข่าวระบุว่านายดนุพลเป็นผู้ทำหน้าที่เป็นนักบินผู้ช่วยด้วยตนเอง
เสี่ยอำพล นักธุรกิจหมื่นล้านประธานกรรมการบริหารของบริษัทอสังหาริมทรัพย์ชั้นนำระดับประเทศเพื่อนรักของดนุพลนึกอยากมีลูกชายมานานแล้ว เขารับอาสาเป็นผู้รับอุปการะและพร้อมส่งเสริมเด็กทั้งสองคนในทุกๆด้าน อีกทั้งยังก้าวเข้ามาเป็นผู้ถือหุ้นใหญ่ในกิจการบริษัทประคับประคองเพื่อส่งคืนให้ในวันที่ลูกชายของเพื่อนรักเติบโตพร้อมจะสานต่อกิจการของพ่อ
ผู้คนในแวดวงสังคมธุรกิจต่างรู้ว่าเสี่ยอำพลเห่อเด็กทั้งสองมากเลี้ยงดูออกหน้าออกตาถึงกับพาไปนั่งเชียร์ทีมรักติดขอบสนามฟุตบอลที่ประเทศอังกฤษ ทั้งสองถูกเลี้ยงดูอย่างดีเลิศเติบโตเป็นหนุ่มรูปงามทั้งหน้าตาและกริยามารยาทต่างกับ อัญชลิกา ลูกสาวแท้ๆที่ดูจะไม่ค่อยเชิดหน้าชูตาเสียเลย กว่าจะเข็นกันจนจบม.หกได้ข่าวลือเค้าว่าเสี่ยอำพลต้องเสนอเปลี่ยนโทรทัศน์ใหม่ให้ทั้งโรงอาหาร
ถามถึงเรื่องหัวใจ อัญชลิกามักบ่นกับพ่อเสมอว่าครองภพเย็นชาคล้ายกับมีรังสีแห่งความเครียดแผ่ซ่านรอบตัวตลอดเวลา เก็บความรู้สึกเก่งและไม่ประณีประนอม เคยบอกเธอตรงๆด้วยซ้ำว่าจะไม่ยอมกินบนเรือนขี้รดหลังคาอย่างเด็ดขาด เสี่ยอำพลได้แต่ยิ้มลูบหัวปลอบโยนอย่างเอ็นดู ไม่ใช่เธอไม่สวยหรือดึงดูดใจแต่อย่างไรในทางตรงกันข้ามลูกสาวของเขานั้นเพียบพร้อมงดงามอบอวลด้วยกลิ่นสเน่ห์ของวัยแรกสาว ก็คงจะมีแค่แมลงหน้าโง่อย่างนายครองภพที่ยังถือยศถืออย่างทำเป็นยึดขนบจารีตทั้งที่เขาอุตส่าห์ยอมตามใจเปิดโอกาสทำเอาหูไปนาเอาตาไปไร่ตั้งหลายครั้งหลายหน
“ภพ.. ชั้นจะส่งน้องชายแกไปเรียนเมืองนอก แกโอเคมั้ย” เสี่ยอำพลเปรยถาม สีหน้าครองภพเรียบเฉย “นายครองพลถึงจะดูไม่ค่อยเป็นโล้เป็นพายแต่เอาจริงๆก็พึ่งพาได้ ส่งไปพร้อมกันยัยอัญจะได้มีเพื่อน”
“ผมจะย้ำกำชับให้ครองพลดูแลน้องอย่างดีที่สุด” ครองภพสูดหายใจ
“โอ้ย.. แค่ให้เรียนจบไม่ควงผัวฝรั่งกลับมาถอนหงอกพ่อมันก็เอาแล้ว บอกน้องชายแกให้ช่วยคอยเป็นหูเป็นตาก็พอ”
“ไม่น้อยใจนะที่ชั้นไม่ส่งแกไปเรียนเมืองนอก” เสี่ยอำพลจ้องสบตา
“ไม่ครับ..”
“และชั้นก็ไม่เคยคิดจะแยกแกกับยัยอัญเพราะฉะนั้นอย่าเข้าใจผิด ลูกสาวชั้นปลื้มแกมากของแบบนี้คู่แล้วไม่แคล้วกันยัยอัญเองก็ยังต้องเจอโลกกว้างผ่านพบผู้คนอีกมากมาย ชั้นเลี้ยงลูกให้เป็นนักธุรกิจ มันจะต้องเรียนรู้เองว่าผู้คนบนโลกใบนี้ไม่ได้นิสัยดีเหมือนแกทุกคน”
“ครับ..” ครองภพหลบตาก้มหน้า
“ยัยอัญน่ะ ถึงจะแค่ทำตัวสวยไปวันๆแต่มันก็ไม่ได้โง่ใครมาดีมาร้ายยังไงมันมองออกชั้นสอนของชั้นมาดี ถึงมันจะเรียนหนังสือหนังหาไม่ค่อยได้เรื่องก็เถอะนะ” เสี่ยอำพลยิ้มจุดบุหรี่สูบอย่างสบายอารมณ์
“แกอยู่ใกล้ๆชั้นนี่แหละ รับรองมีเรื่องให้ทำสนุกกว่าไปเรียนเมืองนอกเยอะ หึๆ..”
………………..