“ถ้าเจ๊ไม่ยอมบอกเราว่ามันเรื่องอะไร เราก็ต้องสืบให้รู้เอง” เบลบอกแตงโม “พี่เก่งอาจจะบังคับให้เจ๊ไปขายตัวก็ได้”
“ต๊ายยยย เบล คิดอะไรอย่างนั้นล่ะ น่าเกลียด เจ๊คงไม่ยอมทำอะไรอย่างนั้นหรอก”
“เจ๊ถึงได้ร้องไห้ไง” เบลพึมพำ “ยิ่งพี่เก่งเคยอยู่บ้านเดียวกับเจ๊ด้วย ยิ่งน่าสงสัยใหญ่เลย”
“น่าสงสัยอะไรเหรอเบล”
“แกเคยได้ยินเรื่องพวกข่มขืนจนติดใจแล้วจับไปขายไหมล่ะ เรื่องมันอาจจะเริ่มมาตั้งแต่ตอนที่เจ๊ยังอยู่บ้านพี่เก่งแล้ว ก็ได้ แบบว่า กลับถึงบ้านไปพี่เก่งก็ขึ้นขย่มทุกวันทุกวันจนเจ๊ติด เสร็จแล้วพี่เก่งก็แบบว่า “ลองไปให้ลูกค้าเอานะ น้องข้าว เชื่อพี่เถอะ สนุก” แล้วเจ๊ก็ไม่อยาก แต่พี่เก่งก็ขู่จะเอาคลิปไปเปิด”
“เบลนี่!” แตงโมร้อง “เป็นสาวเป็นนางแท้ ๆ คิดอะไรทุเรศ ๆ เจ๊ได้ยินโกรธตายเลย เค้าไม่เชื่อหรอกว่าเจ๊จะเป็นคนแบบนั้น แกก็จำได้อยู่ ว่าเจ๊เคยบอกจะเก็บความบริสุทธิ์ไว้จนถึงวันแต่งงาน ขนาดนายอ้นอะไรนั่นไล่จีบตลอดมัธยมเจ๊ยังไม่เคยเหลียวแลเลย”
“ก็เพราะเจ๊ตกเป็นทาสกามพี่เก่งแล้วไง”
“ไม่ ไม่ มันต้องมีเรื่องอย่างอื่น พี่เก่งอาจจะเป็นสายตำรวจ แล้วอยากให้เจ๊ไปช่วยล่อซื้อของโจรก็ได้ แต่เจ๊ไม่อยากไป เพราะกลัวพวกโจร อะไรอย่างนี้” แตงโมพยายามคิดหาคำอธิบาย
“พรุ่งนี้เราสะกดรอยตามเจ๊เถอะ” เบลพูด
“หืม!”
“โมก็อยากรู้ใช่ไหม ว่าเจ๊กับพี่เก่งแอบไปทำอะไรกัน แล้วเราก็รู้อยู่ ว่ายังไงเจ๊ก็ไม่บอกอยู่แล้ว ก็เหลือทางเดียวคือต้องสะกดรอยตามไปดู”
“แล้ว แล้วถ้าเผื่อมันอันตรายล่ะ”
“ยิ่งต้องไปใหญ่เลย เจ๊เป็นเพื่อนเรานะ เราจะปล่อยให้เจ๊ไปเผชิญอันตรายคนเดียวได้ไง ไม่ต้องห่วงนะโม เดี๋ยวเค้าจะโทรเรียกพี่บอย พี่บอยตัวสูงใหญ่กว่าพี่เก่งเยอะเลย ถ้าต้องต่อยกันยังไงพี่บอยก็ชนะ”
โมหยุดคิดไปพักหนึ่งก่อนจะพยักหน้า เธอไม่ค่อยชอบสายตาที่พี่บอยมองเธอกับข้าวหอมเท่าไหร่ แต่ก็คิดว่าหากไม่ใช่ในงานเลี้ยงที่บรรยากาศชวนจะพาไป เขาก็คงไม่กล้าทำอะไรกับเพื่อนแฟน อีกทั้งพี่บอยแฟนเบลนั้นยังมีรูปร่างที่กำยำล่ำสัน ดูน่าเกรงขามไม่ใช่น้อย หากต้องไปเจอภัยอันตรายอะไรจริง บอยก็น่าจะเป็นคนหนึ่งที่มีความสามารถพอจะช่วยพวกเธอได้
“หวัดดี” ทั้งแตงโมและเบลสะดุ้ง เมื่ออยู่ ๆ เสียงหวาน ๆ ของข้าวหอมก็ดังมาให้ได้ยิน
“แตงโม เบล แอบคุยอะไรกันอยู่เอ่ย” ข้าวหอมถาม พยายามทำเสียงรื่นเริง
“ไม่มีอะไร เจ๊” แตงโมรีบปฏิเสธ
“คืองี้ เจ๊” เบลว่า “พรุ่งนี้เย็นเค้ากะแตงโมว่าจะไปเดินห้างกันหน่อย โมมันอยากได้กระเป๋าใบใหม่ แต่มันบอกมันชอบใบที่เจ๊ให้มันเป็นของขวัญวันเกิดปีที่แล้วมากเลย เลยอยากให้เจ๊ไปช่วยเลือกหน่อย”
“พรุ่งนี้เย็นเหรอ” ข้าวหอมหน้าหม่นลงไปอีก “ขอโทษทีนะโม แต่เค้าไม่ว่างจริง ๆ ต้องไปธุระกับพี่เก่งหน่อย”
“ไม่เป็นไรหรอกเจ๊” แตงโมลูบหลังข้าวหอมเบา ๆ “เค้าเข้าใจ”
ข้าวหอมส่งเสียงคล้ายจะสะอื้นเบา ๆ แตงโมกับเบลแอบสบตากันและพยักหน้า เป็นการตกลงกันโดยไม่ต้องเอ่ยปาก ว่าทั้งสองต้องสืบรู้ให้ได้ ว่าปัญหาที่รังควานใจเพื่อนรักอยู่คืออะไรกันแน่