ช่วงมืดของชีวิต บทที่ 4.10 By worming

[worming]

ตอนที่แล้ว
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=260385.0

ต่อจากตอนที่แล้ว


พอฉันปาดน้ำควยบนใบหน้าหัวนมและเต้านมของฉันมากินจนหมด ไอ้เชิดมันก็บอกให้ฉันถอดยกทรงตัวนี้ออกและห้ามใส่จนกว่าจะกลับถึงคอนโด บ้าจริง นอกจากพวกมันจะไม่ให้ใส่กกน.ตั้งแต่ก่อนออกจากคอนโดแล้ว ตอนนี้มันยังจะสั่งให้ฉันโนบราอีกด้วยหรอเนี่ย แล้วมันก็บอกกับท่านผู้ฟังว่าขอจบการโชว์ทาสกระหรี่ของพวกมันเพียงเท่านี้ก่อน คราวหน้าค่อยพบกันใหม่นะคร้าบ แล้ววิดีโอคอลก็ดับลงและไข่สั่นทั้งสองก็กลับมาสั่นระดับเบอร์ 1 ส่วนฉันก็ได้แต่นั่งหอบอยู่ในรถเพียงลำพัง

ฉันนั่งพักอยู่ในรถสักพักพอหายเหนื่อย ตอนนี้ทั้งใบหน้าฉันและเต้านมฉันก็แทบจะไม่มีน้ำควยหลงเหลือแล้ว แต่ก็ควรจะไปล้างออกอีกรอบน่าจะดีกว่า แล้วฉันก็จัดแจงติดกระดุมเสื้อเชิร์ตไว้ตามเดิม ส่วนยกทรงที่วางไว้ที่เบาะข้างแบบนี้คงไม่ดีแน่ ฉันจึงเก็บมันไว้ในที่เก็บของที่เบาะข้างคนขับ พอฉันจัดแจงตัวเองเสร็จก็เดินไปที่ห้องน้ำสักหน่อย แต่ก็ไปแบบที่ไม่ค่อยสบายตัวซะเท่าไหร่เพราะไข่สั่นก็ยังสั่นอยู่ ส่วนจิวทั้งที่หัวนมและที่หีฉันก็ยังคงสร้างความเสียวให้ฉันอย่างไม่มีลดละ กระพรวนหีก็ดังทุกครั้งที่ก้าวเท้า แต่ก็ช่วยไม่ได้ที่จะต้องเดินไปทั้งอย่างนี้ และระหว่างทางที่ฉันเดินไปที่ห้องน้ำฉันก็เห็นรถคันนึงที่รู้สึกคุ้นๆ อย่างมากแต่ฉันที่จะต้องรีบไปเข้าห้องน้ำก็คงไม่ได้สนใจอะไรมาก ได้แต่เดินกลั้นเสียวจนคิ้วขมวดกัดริมฝีปากเบาๆ อยู่อย่างนั้น ฉันเดินเอาท่อนแขนข้างนึงบังหัวนมตัวเองไว้ตลอดเวลาเพราะกลัวว่าคนจะเห็นหัวนมฉันที่กำลังมีจิวหัวลูกศรกลัดอยู่ กว่าจะเดินไปถึงห้องน้ำฉันก็เดินผ่านคนถึงห้าหกคน ซึ่งแต่ละคนก็จ้องฉันตาเป็นมัน คงไม่ต้องแปลกใจหรอกนะ ก็ทั้งเห็นคนสวยเดินผ่านแถมยังมีเสียงกระพรวนเรียกให้พวกนั้นมองมาที่ฉันอีกด้วย ฉันที่เห็นแบบนั้นก็พยายามที่จะไม่ใส่ใจและเดินไปให้ถึงห้องน้ำให้เร็วที่สุด พอฉันไปถึงห้องน้ำก็รีบล้างหน้าพอให้คราบที่กำลังจะแข็งตัวนั่นออกไปซะก่อน ส่วนที่เลอะหน้าอกเลอะหัวนมและเต้านมก็คงจะทิ้งให้มันแห้งกรังทั้งอย่างนั้นอย่างช่วยไม่ได้ บ้าจริง อยู่ในห้องน้ำปั๊มอย่างนี้จะล้างตัวขนาดนั้นได้ยังไง ไม่ใช่ที่บ้านหรือที่คอนโดนะที่จะจัดการกับตัวเองได้ทุกอย่าง พอจัดการกับตัวเองเสร็จฉันก็เดินไปหยิบเงิน 55 บาทที่รถก่อนที่จะมุ่งหน้าไปที่ร้านอาหารต่อไป และระหว่างที่ฉันกำลังเดินไปที่ร้านอาหารฉันก็เดินไปเจอเพื่อนเก่าฉันพอดี

ยัยขวัญ "อ้าว ยัยผึ้ง มาทำอะไรแถวนี้เนี่ย" ฉันจำได้แล้วว่ารถคันที่ฉันคุ้นๆ นั้นเป็นของใคร

ผึ้ง "ยะ... ยัยขวัญ ไม่เจอกันนานเลย สบายดีไหมแก" ฉันก็คุยไปและก็กังวลไปว่ายัยขวัญจะเห็นอะไรที่หัวนมฉันหรือป่าว แต่ฉันก็ยังคงใช้ท่อนแขนบังหัวนมฉันไว้อยู่

ยัยขวัญ "อ่อ ช่วงนี้ก็ยุ่งๆ เรื่องทำโปรเจ็คป.เอกแหล่ะ แล้วแกไปไงมาไงเนี่ย"

ผึ้ง "ช่วงนี้ชั้นก็ยุ่งๆ เหมือนกัน กำลังเอาโปรเจ็คไปเสนอลูกค้ารายใหญ่หน่ะ"

ยัยขวัญ "ว่าแต่ช่วงนี้แกสวยขึ้นนะเนี่ย ไปทำอะไรมาหรือป่าว"

ผึ้ง "แกก็เหมือนกันแหล่ะ อ๊ะส์ เดี๋ยวชั้นไปหาไรกินก่อนนะ เดี๋ยวชั้นจะไปหาลูกค้าไม่ทัน" บ้าจริง อยู่ดีๆ ไข่สั่นก็เพิ่มระดับเป็นเบอร์ 2

ยัยขวัญ "เออๆ แก ต่างคนต่างรีบ งั้นวันหลังค่อยคุยกันนะ คิดถึงแกว่ะ"

ผึ้ง "คิดถึงเหมือนกันยัยขวัญ (ซี้ดสส์..)"

พอฉันกับเพื่อนทักทายและพูดคุยกันเสร็จก็แยกย้ายจากกันด้วยความรีบร้อน แต่ฉันก็ต้องยืนอยู่กับที่ก่อนให้ยัยขวัญเดินห่างออกไป เพราะถ้าเดินไปตอนนี้ยัยขวัญอาจจะได้ยินเสียงกระดิ่งก็เป็นได้ พอยัยขวัญเดินไปเกือบถึงรถแล้วฉันก็รีบเดินไปที่ร้านอาหารแต่ก็ยังคงใช้ท่อนแขนบังหัวนมตัวเองไว้ตลอดเวลาอยู่ นี่ไอ้พวกบ้ามาสั่งคำสั่งบ้าบออะไรแบบนี้ก็ไม่รู้ ยัยขวัญเป็นเพื่อนสมัยเรียนตั้งแต่อนุบาลยันป.ตรี นางเป็นลูกแม่ค้าธรรมดาๆ แต่ก็ตั้งใจเรียนจนสอบได้ทุนนู่นนั่นนี่ ตอนนี้ก็น่าจะได้ทุนจนเรียนเกือบจะจบ ป.เอกแล้วสินะ แต่วันนี้ท่าทางจะรีบจริงๆ ถึงได้แวะกินอาหารข้างทางแบบนี้ ส่วนขวัญก็รีบไปที่รถเพราะขวัญก็รีบเหมือนกัน พอโตขึ้นมาต่างคนก็ต่างงานยุ่ง ไม่รู้จะได้นั่งเมาส์กันยาวๆ อีกตอนไหน

แล้วฉันก็เดินเข้าไปในร้านอาหารของปั๊ม มันเป็นร้านใหญ่ๆ โล่งๆ มีร้านอาหารให้เลือกเกือบสิบร้าน ฉันพยายามเดินเลือกเมนูที่ราคาไม่แพงแล้วก็ไปซื้อกาแฟกระป๋องกับน้ำเปล่าหนึ่งขวด ทั้งหมดก็ 55 บาทพอดี การเป็นคนจนนี่มันก็ลำบากเอาซะมากๆ เลยนะ กว่าจะเลือกกับข้าวที่ราคาคุ้มค่า กว่าจะซื้อกาแฟกระป๋องกว่าจะซื้อน้ำเปล่าอีก และที่สำคัญไอ้เจ้าลูกกระพรวนหีของฉันก็เรียกเอาคนทั้งร้านอาหารหันมามองที่ฉันเป็นตาเดียว ส่วนฉันก็อายจนไม่รู้จะอายยังไงแต่ก็ต้องทำเป็นไม่สนใจก่อนที่จะเดินหาที่นั่งและกินข้าวจนหมด แต่ระหว่างที่กินอยู่ก็ต้องระแวงว่าคนจะเห็นหัวนมของฉันเพราะเสื้อที่สวมอยู่มันค่อนข้างบางและเป็นสีขาว แถมหัวนมยังโดนจิลหัวลูกศรกลัดไว้อยู่อีก ฉันก็กินข้าวไปกังวลไปแถมไข่สั่นทั้งสองก็สั่นที่เบอร์หนึ่งไป กว่าฉันจะกินข้าวหมดก็เสียวจนแทบจะน้ำแตกเลยทีเดียว แล้วฉันก็เดินเสียวหีเสียวหัวนมกลับไปที่รถฉันเพื่อเดินทางไปยังบริษัทคุณมาจิมูระ และระหว่างที่ฉันเดินฉันก็ไม่ลืมที่จะใช้ท่อนแขนปิดหัวนมฉันไว้ด้วยตลอดเวลา บ้าจริง ทำไมตอนออกสาธารณะถึงได้น่าอายขนาดนี้นะ ตอนอยู่กับพวกไอ้เชิดที่โดนเยอะมากกว่านี้ฉันยังไม่รู้สึกอับอายขนาดนี้เลย

พอฉันเดินไปถึงรถแล้วฉันก็รีบขับไปที่โรงงานของคุณมาจิมูระทันที แต่ขับแค่ไม่นานก็ถึงแล้วเพราะปั๊มที่ฉันแวะนั้นไม่ไกลจากโรงงานคุณมาจิมูระซะเท่าไหร่ ฉันเลี้ยวเข้าไปจอดรถที่ประตูทางเข้าแล้วก็ยื่นบัตรประจำตัวให้ยาม พอยามเห็นก็รีบเปิดประตูแล้วก็ให้ไปจอดที่จอดรถ VIP แล้วฉันก็พยายามกลั้นเสียวเอาไว้แล้วก็ขับรถไปจอดทันที ตอนนี้เบาะนั่งข้างคนขับมีกระเป๋าหลุยฉันแฟ้มเอกสารกับกล่องของขวัญสีดำวางอยู่ ทั้งสามสิ่งนี้ฉันจะต้องถือไปด้วยทั้งหมดสินะ บอสบอกฉันว่าเคยมีทีมงานมาเสนอแล้วสองสามรอบแต่ก็ยังไม่ได้รับการอนุมัติทั้งๆ ที่โปรเจ็คของทางพวกเรานั้นแทบจะไร้ที่ติอยู่แล้ว แต่ถ้าโปรเจ็คนี้ผ่านล่ะก็คงจะทำให้บริษัทเรามีรายได้เข้ามาอีกเดือนละหลายร้อยล้าน ซึ่งก็จะเป็นผลงานชิ้นโบว์แดงของฉันเลยทีเดียว ฉันกลั้นเสียวเอาไว้แล้วก็หยิบกระเป๋าวิกตองกับแฟ้มเอกสารที่มือนึง ส่วนอีกมือนึงก็ถือกล่องของขวัญสีดำ แต่ทีกล่องสีดำจะมีการ์ดอะไรบางอย่างเขียนอยู่ แต่ฉันก็อ่านไม่ออกเพราะว่าเป็นภาษาญี่ปุ่นแถมยังไม่มีภาษาอังกฤษหรือภาษาไทยอยู่ในนั้นพอที่ฉันจะจับใจความได้อีก แต่ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นฉันก็คงจะท่องในใจแค่อย่างเดียวคือขอให้โปรเจ็คนี้ผ่านด้วยเถิด

พอฉันเดินจากรถไปจนเกือบจะถึงประตูทางเข้าตึกก็มีเลขาคุณมาจิมูระมายืนรอหน้าประตูและเปิดประตูให้ เขาบอกว่าคุณมาจิมูระนึกว่าคุณผึ้งจะไม่มาซะแล้ว ยังไงก็รีบไปที่ห้องคุณมาจิมูระกันก่อนนะครับ พอเค้าพูดจบก็รีบมาช่วยฉันถือกระเป๋าหลุยกับแฟ้มเอกสาร ส่วนกล่องของขวัญเขาบอกว่าไม่กล้าถือเพราะเป็นของสูงเกินกว่าที่เค้าจะถือได้ ส่วนฉันก็ได้แต่งงๆ ว่าไอ้กล่องดำๆ ถูกมัดด้วยเชือกป่านดูราคาถูกๆ นี่ทำไมถึงได้กลายเป็นของสูงได้นะ แล้วเขาก็พาฉันเดินไปขึ้นลิฟท์แล้วกดไปที่ชั้นบนสุด เขาพยายามบอกว่าคุณมาจิมูระกลัวมากๆ ว่าฉันจะไม่ยอมมาด้วยตัวเอง และพอรู้ว่าคุณผึ้งมาถึงที่นี่แล้วคุณมาจิมูระก็ถึงกับดีใจมากๆ ของขวัญที่อยู่ในมือคุณผึ้งนั่นน่าจะมีคุณค่าทางจิตใจต่อคุณมาจิมูระมากๆ เลยล่ะครับ ส่วนฉันก็ได้แต่ยืนฟังและยืนกลั้นเสียวไปด้วยอยู่อย่างนั้น

พอลิฟท์ขึ้นมาถึงชั้นบนสุดประตูลิฟท์ก็เปิดออก ส่วนนายเลขานั่นก็ไม่ยอมเดินออกจากตัวลิฟท์แม้แต่ก้าวเดียว เค้าบอกว่าเค้าไม่คู่ควรที่จะมาเดินที่ชั้นนี้และยังบอกให้ขวัญเดินไปจนสุดทางแล้วห้องคุณมาจิมูระจะอยู่ด้านขวามือ และพอฉันเดินก้าวผ่านประตูลิฟท์ออกมาประตูลิฟท์นั่นก็ปิดทันที บ้าจริง ทำไมต้องบิ้วกันขนาดนี้ด้วยนะ ตอนนี้ฉันชักจะเริ่มกลัวๆ แล้วสิ นี่มันบริษัทบ้าอะไรกันแน่นะเนี่ย ตอนนี้บรรยากาศเงียบสงบมาก มันเงียบจนฉันแทบจะได้ยินเสียงของไข่สั่นทั้งสองที่สั่นอยู่ในรูหีฉันอยู่แล้ว และแน่นอนว่าการก้าวเดินแต่ละก้าวของฉันจะต้องได้ยินเสียงกระพรวนดังขึ้นมาอย่างชัดเจนมากๆ และระหว่างที่ฉันเดินไปฉันก็สังเกตุว่าห้องที่ฉันกำลังเดินผ่านนั่นเป็นห้องที่เป็นกระจกแต่ก็มีผ้าม่านหนาๆ บังไว้ ไม่รู้ว่าห้องพวกนี้เป็นห้องอะไรกันแน่ ฉันเดินไปเรื่อยๆ ก็ยิ่งเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นเรื่อยๆ แถมฉันยังได้ยินเสียงแว่วๆ จากห้องพวกนี้เป็นเสียงผู้หญิงที่เหมือนจะร้องครวญครางอย่างทรมาณบ้าง เสียงเหมือนแส้ฟาดบ้าง เสียงเหมือนเนื้อกระทบกันบ้าง แต่เสียงพวกนี้นั้นเบามากๆ จนแทบไม่ได้ยิน และพอฉันเดินไปได้ครึ่งทางฉันก็ได้ยินเสียงคุณมาจิมูระเรียกฉันพอดี

คุณมาจิมูระ "ทำไมเดินช้าจังครัช คุณผึ้งซัง"

ผึ้ง "อ่ะ อ๋อ พอดีคุณเลขาบอกว่ากล่องของขวัญนี่เป็นของสูง ฉันจึงต้องเดินอย่างระมัดระวังค่ะ"

คุณมาจิมูระ "คุณคิดว่า 


ติดตามต่อได้ที่ (สำหรับสายเปย์เท่านั้น)


อย่าลืมตามไปอุดหนุนด้วยนะครับ

ปล. ขอขอบคุณทางเวปที่อนุญาตให้โปรโมตผลงานนะครับ รักนะจุ๊ฟๆ 

ตอนต่อไปนะครับ อิอิ
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=260588.0

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[inwyin]

ขวัญจะเกี่ยวอะไรรึป่าวนะอยู่ดีๆ ผึ้งก็โดนเบอร์ 2 

[Starx]

ผึ้งโดนหนักแน่

[Auz4856]

 

[Tow Tow]

ตื่นเต้นๆๆ ผึ้งจะโดนอะไรบ้าง

[thewatzaa]

ผึ้งโดนฟาดแน่

[xiixii]

คุณมาจิมุระ จัดหนักแน่ ๆ เลย

[Chuarai]

ขวัญกับผึ้ง จะเกี่ยวอะไรกันรึเปล่านะ น่าจะโดนคล้ายๆกัน

[micaeall]

โดนเหมือนเหมือนกันแน่ขวันกับผึ้ง

[lxonly]

เป็นของแลกสัญญาเหรอ

[trakara]

เป็นเพื่อนของอาจารย์จริงๆด้วยตามต่อยาวๆเลย

[mottymu]

น่าจะโคตรมาพบกันได้แล้ว สนุกแน่นอน

[oddsk]

ผึ้งเป็นของตอบแทน

[moogi]

เพื่อนของอใ ขวัญ หรือนี่ว้าว น่าติดตาม

[napa2529]

สนุก เร้าใจ แจ่มมาก