นิตยายังจำได้ไม่ลืมเลือน วันที่เธอเคยถูกเพื่อนๆทั้งหกของเอกวางยารุมโทรมในวันนั้น แต่นั่นก็ยังไม่เลวร้ายเท่าเห็นสามีที่พึ่งแต่งงานกัน นอกจากจะไม่เข้ามาช่วยเธอแล้ว ยังนั่งดูเธอโดนชายอื่นขืนใจอีก เธอพยายามลืมเหตุการณ์นั้นตลอดแต่ก็ลืมมันไม่ได้ซะที เธอรู้สึกเกลียดคนพวกนี้และรู้สึกโกรธสามีขึ้นมาอีกที่พาคนพวกนี้มาที่บ้านของเธอ
"ไงน้องนิดคนสวย..ไม่เจอกันตั้งนานสวยไม่เปลี่ยนเลยนี่"หนึ่งในเพื่อนของเอกพูดขึ้นพรัอมกับใช้สายตาโลมเลียหน้าอกตลอดจนบั้นท้ายของเมียเพื่อน
"สวยขึ้นกว่าเดิมต่างหากโดยเฉพาะ"เพื่อนอีกคนของเอกพูดขึ้นพร้อมกับมองที่หน้าอกของนิตยา
นิตยาไม่ตอบก่อนจะเดินเลยไปเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำแต่งตัว
"ว้า...ทำไมเมียมึงหยิ่งจังว่ะ"เพื่อนของเอกพูดขึ้น
"สงสัยนิดคงจะเหนื่อยหน่ะ..ขอโทษแทนนิดด้วยละกัน"เอกบอกกับเพื่อนๆ
หลังอาบน้ำเสร็จแล้วนิตยาก็เข้าห้องแต่งตัวเตรียมออกไปข้างนอก ขณะที่กำลังแต่งตัวอยู่นั้นเอกสามีของนิดก็เดินเข้ามาในห้อง นิดจึงขออนุญาตสามีพาลูกๆกับป้าศรีนวลไปเล่นที่ดอนกลางน้ำเพื่อจะได้อ่านหนังสือเตรียมสอบด้วย เมื่อเอกอนุญาตนิตยาจึงขับรถพาลูกๆและป้าศรีนวลไปยังดอนกลางน้ำทันที
†*************************""**
ส่วนทางด้านยุทธหลังจากที่อดีตน้องเมียกลับไปแล้วก็ได้พูดขึ้นว่า"พ่อไม่น่าทำอย่างนั้นเลย"
"นั่นล่ะคือสาเหตุที่พ่อรีบมาบอกแกเพราะกลัวแกจะทำร้ายหนูนิดพ่อก็เลยรีบมาบอกแกก่อนยังไงล่ะ"สิงขรปรากฏกายขึ้นหลังจากที่นิตยากลับไปแล้ว
"ถึงพ่อจะไม่มาบอกเรื่องทั้งหมด..ผมก็ไม่มีวันทำร้ายนิดเด็ดขาด...ผมรู้จักนิสัยนิดดีและนิดไม่เคยโกหก"
"ที่จริงถึงไม่มีนิดอยู่ผมก็ไม่มีวันแต่งกับลูกสาวนายหัวโอมหรอกเพราะผมสืบรู้มาหมดว่าลูกสาวนายหัวโอมท้องกับคนอื่นมาแล้วเลยพยายามจะจับผมเพื่อหาพ่อให้ลูก"ยุทธพูดอย่างมั่นใจ
"ดีแล้วล่ะ..ลูกเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาก..แล้วจงจำเอาไว้อย่าได้ทำผิดพลาดเหมือนพ่อจนลูกน้องคนอื่นๆ ต้องมาตายไปด้วย"สิงขรพูดก่อนจะทำท่าว่าจะหายตัวไปแต่ก็ต้องหยุดเมื่อลูกชายเรียกเอาไว้
"เดี๋ยวก่อนครับพ่อ..พ่อเอาชุดแบบนี้มาจากไหนแล้วใครเป็นคนฆ่าพ่อเพราะผมดูแล้ว..เก็บกวาดทำลายหลักฐานได้อย่างแนบเนียนจนผมคิดว่าต้องไม่ใช่ธรรมดา"ยุทธตั้งข้อสังเกต
"ชุดนี้หนูนิดเป็นคนซื้อและทำบุญไปให้ส่วนคนที่ฆ่าพ่อนั้น..แกต้องรับปากก่อนว่าแกจะไม่ไปล้างแค้นเพราะพ่ออยากให้มันจบๆไปไม่อยากให้ล้างแค้นกันไปมาไม่มีที่สิ้นสุด..และคนที่สั่งฆ่าพ่อนั้นก็เป็นคนที่พ่อรู้จัก"เมื่อเห็นยุทธรับปากอย่างมั่นเหมาะสิงขรจึงเล่าเรื่องทั้งหมดให้ลูกชายฟัง
ส่วนทางด้านเมฆหลังจากได้รับโทรศัพท์จากผู้เป็นนายเขาก็รีบขับรถไปหาผู้เป็นนายทันที หลังจากสั่งงานเสร็จตั้มจึงคิดว่าจะไปหานิตยาที่บ้านเพราะถึงจะพบหน้าและจัดหนักหญิงสาวไปแล้วแต่เขาเกิดคิดถึงขึ้นมาอีก คิดได้ดังนั้นตั้มจึงลุกขึ้นยืนเตรียมตัวออกไปข้างนอก
"เอ่อ...นายครับ"เมฆร้องเรียกผู้เป็นนายเอาไว้
"มีอะไรเหรอเมฆ"ตั้มถามออกไป
"คือ...เอ่อ...คือว่า"เมฆอึกอัก
"อะไรก็ว่ามาสิอ้ำอึ้งอยู่นั้นล่ะ"ตั้มพูดอย่างรำคาญเขายิ่งรีบอยู่
"ผมอยากทำธุกิจครับ"เมฆพูดในสิ่งที่คิดเอาไว้ออกมา
"ทำไมอยู่ๆถึงอยากทำธุรกิจล่ะ"ตั้มถามอย่างสนใจ
"เพราะผมอยากสร้างตัวอยากมีฐานะเหมือนนายครับ..สาวๆจะได้ไม่รังเกียจ"เมฆพูดออกมา
"สาวที่ไหนจะรังเกียจแกชั้นเห็นแต่สาวๆต่างมาเสนอตัวให้ถึงที่แต่เเกไม่เอาเค๊าเอง และอีกอย่างเงินเดือนที่ชั้นจ่ายให้ทุกเดือนก็ทำให้เเกเป็นเศรษฐีย่อมๆเลยนะ..แกยังไม่พอใจอีกเหรอฮึ..รึว่ายังไง" ตั้มถามออกไปอย่างสงสัยที่อยู่ๆลูกน้องก็เกิดอยากได้อยากมีขึ้นมากระทันหัน
"คือยังงี้ครับนายผมชอบผู้หญิงคนนึงแต่เค๊าไม่รับรักผมเพราะในบรรดาที่ผู้ชายที่มาจีบเธอล้วนแล้วแต่ร่ำรวยระดับเจ้าสัวครับ"
"ใครว่ะ...บอกหน่อยได้มั้ยว่าเป็นใครเดี๋ยวชั้นจะไปจัดการทาบทามสู่ขอตบแต่งให้แกเองขอแค่บอกมา..แกมีอะไรก็บอกชั้นได้ตลอด"ตั้มพูดออกไปถึงเมฆจะเป็นลูกน้องแต่เขาก็รักเหมือนน้องชายคนนึง
"แต่ถ้าแกอยากลองทำธุระกิจชั้นก็จะช่วยเหลือและออกทุนให้"ตั้มพูดพร้อมกับคิดหาลู่ทางให้กับลูกน้อง
"ขอบพระคุณครับนาย...บุญคุณของนายใหญ่หลวงนักผมไม่รู้ว่าชาตินี้ทั้งชาติจะตอบแทนได้หมดมั้ย"เมฆพูดพร้อมกับกราบเท้าของผู้เป็นนาย
"เฮ้ยๆ..ไม่ต้องๆ..ไม่ต้องกราบกูไอ้บ้า"ตั้มดุลูกน้อง
"เอ่อ..แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครบอกได้มั้ย"
"เอ่อ.."เมฆอึกอักไม่กล้าพูดออกไป
"ไม่อยากบอกก็ไม่เป็นไร..งั้นดูแลทางนี้ด้วยแล้วกันเดี๋ยวชั้นจะไปหานิด"ตั้มพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องไป
หลังจากผู้เป็นนายขับรถออกไปแล้วเมฆถึงกับคิดหนักเขาจะทำยังไงดีถ้าบอกความจริงออกไปมีหวังเขาโดนนายกระทืบแน่ เมฆไปดูกล้องวงจรปิดที่บ้านของนิตยาแต่ก็ไม่เห็นหญิงสาวพบแต่เพียงเอกและคน5-6 คนที่นั่งร่วมวงกันอยู่เท่านั้น
ณ บ้านของเอก
ส่วนทางด้านของเอกกับเพื่อนของเขาก็กำลังนั่งคุยกันอย่างสนุกปากยิ่งเหล้าเข้าปากด้วยเเล้วยิ่งพูดลามปามไปเรื่อยและส่วนใหญ่ที่พูดคุยก็จะเป็นเรื่องของเมียเพื่อนเป็นส่วนใหญ่
"พวกกูเป็นทีมชายเดี่ยวคอยช่วยเหลือคู่ที่กำลังประสบปัญหาชีวิตคู่..แบบสร้างสีสันในในเพศรสสำหรับคู่ที่เบื่อหน่ายความจำเจ"เพื่อนของเอกพูดขึ้น
"ใช่เราเป็นทีมชายเดี่ยวผู้มากประสบการณ์เราเคยช่วยคู่แต่งงานที่กำลังจะเลิกรากันให้กลับมาครองรักกันได้อีกครั้ง..มึงเคยหนังสือสวิงกิ้งใช่มั้ยไอ้เอก"เพื่อนคนที่สองถามบ้าง
"ก็เคยอ่านนะแต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้อ่านแล้วพวกมึงจะพูดอะไรก็พูดมาตามตรงดีกว่าไม่ต้องอ้อมค้อม"เอกพูดอย่างรู้ทัน
"คือ...พวกกูอยากเอาเมียมึงอีก"เพื่อนที่สามพูดขึ้นบ้าง เพราะในบรรดาเมียเพื่อนหรือบรรดาสาวผัวเผลอที่พวกเขาได้ลองแล้วไม่มีใครเด็ดเท่าเมียเพื่อนคนนี้สักคน
"คงจะไม่ได้หรอกเพราะเมียกูไม่ชอบแนวนี้และอีกอย่างกูรับปากกับเมียกูแล้วว่าจะไม่ทำอีก..กูไม่อยากทำให้นิดเสียใจเหมือนตอนนั้น"เอกพูดออกไปเพราะใจจริงเขายังอยากให้เมียสวิงอยู่แต่ปัญหาคือเมียไม่ชอบนี่แหล่ะ
"พวกกูมียาปลุกเซ็กส์และยานอนหลับมาด้วยมึงไม่ต้องทำอะไรเดี๋ยวพวกกูจัดการเอง''เพื่อนคนที่สี่ออกความเห็น
"พวกมึงจะวางยานิดเหมือนตอนนั้นเหรอ"
"ใช่ผัวอย่างมึงแค่นอนดูแล้วก็ชักว่าวไปก็พอ"
"การสวิงต้องเกิดจากการยินยอมพร้อมใจทั้งสองฝ่ายไม่ใช่เกิดจากการบังคับ"เอกแย้งอย่างไม่เห็นด้วย
"ไอ้เซี๊ยะ!!...ถ้าเมียมึงพูดง่ายๆกูคงไม่ต้องใช้ยาหรอก"เพื่อนคนที่ห้าออกความเห็น
"แล้วมึงจะเริ่มยังไง"เอกถามอย่างใคร่รู้
"กูจะใส่ยานอนหลับไว้ในขวดน้ำเปล่าส่วนยาปลุกเซ็กส์กูจะใส่ไว้ในขวดน้ำส้มมึงก็พยายามเอาให้เมียมึงกินก็แล้วกัน..มึงอยากให้กินขวดไหนก็แล้วแต่มึงแต่กูว่าให้กินยาปลุกเซ็กส์แล้วมึงรอดูความร้อนร่านของเมียมึงจะดีกว่านะตื่นเต้นดี"เพื่อนคนที่หกเสนอแผนการ
"กูขอคิดดูอีกทีก็แล้วกัน"เอกพูดทิ้งท้ายก่อนจะเดินไปดูพวกคนงานที่สวนหลังบ้าน