เรื่องสั้นตอนเดียวจบ รีเวดดิ้ง

[sry]

 ::Hmmm::เอ....สงสัยว่าจะเป็นพ่อสามีสวมรอยแล้วงานนี้..

[to47555]

ใครกันแน่ คงจะเป็นพ่อ

[sakdi Ontong]

สามีมีแฟนหรือป่าวครับ

[Popeye5555]

อยากรู้จัง ว่าพ่อทำยังไง ให้กลายมาเป็นลูกชายได้

[intanianoi]

ใช้ร่างพ่อสามีมาหรือป่าวนะ ปมนี้น่าสนใจมาก

[tcm12599]

พ่อมาwayไหนดีล่ะ   มนต์บังตา  หรือไปปลุกชีพมาล่ะเนี่ย

[karoon]

  ::Angry::ขอให้กำลังใจท่านโจ๊กเกอร์ โซคูลด้วยคนครับ  ผมก็ตามอ่านผลงานของท่านทั้งที่เวปนี้  และเวปป๋าชาติมาตลอดครับ  เข้าใจว่าท่านแอดมินคงมีวิธีกำจัดพวกปลิงที่โพสต์แบทุเรสให้สาปสูญไปแน่ๆครับ

[mighemay]

หลอนไปหน่อยที่คนจะอยู่กับพี่  หรือว่าไม่ใช่

[vghvgk]

ตัองเป็นผีแน่ๆ 

[xtazy]

แป้งมีอะไรกับใครนะ พ่อเอทำยังไงถึงกลับมาได้

[Ryoki888]

ทำไมผี ทำให้ท้องได้ มีเงื่อนงำ

[adnpon]

...ดวงตาคู่นั้นได้มองจ้องฉัน  เป็นครั้งที่เท่าไหร่...

...สองมือเธอนั้นจะนับอย่างไร  กี่ครั้งคอยประคอง...

เสียงเพลงหวานแว่วดังออกมาจากลำโพงภายในห้องจัดประชุมอันโอ่โถงกล่อมเหล่าแขกเหรื่อให้อยู่ในอารมณ์สีชมพูร่วมไปกับคู่บ่าวสาวบนเวทีและแสดงความยินดีด้วยเป็นอย่างยิ่งที่ทั้งสองได้มาลงเอยกันจนได้

ทั้งสองเปรียบเสมือนคู่กิ่งทองใบหยกเป็นอย่างยิ่ง  ไม่ว่าจะเป็นเอ ฝ่ายเจ้าบ่าวที่เป็นชายหนุ่มมาดเนี๊ยบหน้าตาเกลี้ยงเกลาราวหยกเนื้อดีและสูงถึง 180 ผู้มีอาชีพเป็นโปรแกรมเมอร์อนาคตไกลซึ่งเป็นลูกชายหัวแก้วหัวหวนของเจ้าของบริษัทดาต้าขนาดใหญ่ในไทยที่ทำเกี่ยวกับการวางโครงข่ายระบบดาต้าภายในองค์กรณ์ต่างๆและเขาก็กำลังได้เลื่อนตำแหน่งเป็นกรรมการบริหารเป็นของขวัญก่อนแต่งจากพ่อด้วย

ขณะเดียวกันเจ้าสาวอย่างแป้งก็ช่างสวยเหมาะสมอย่างมาก  ไม่ว่าจะทั้งกิริยามารยาทอันดีงามอ่อนน้อมเป็นที่ชื่นชมของบรรดาแขกผู้ใหญ่และทั้งหน้าตาที่ถูกรับประกันด้วยการเข้าไปถึงรอบสุดท้ายในการประกวดมิสทีนไทยแลนด์  อีกทั้งการงานก็ถือว่ามั่นคงในฐานะผู้ประกาศข่าวช่องดังซึ่งเป็นตำแหน่งที่เหมาะอย่างยิ่งกับการใช้เพื่อเป็นบันไดให้บริษัทซึ่งเป็นเบื้องหลังขององค์กรณ์มาตลอดสามารถใช้ช่องทางนี้มาอยู่ในแสงไฟให้เป็นที่รู้จักกันทั่วไปได้ไม่ยาก

ไม่เพียงแต่ทั้งสองที่ดีใจกับการได้ประกาศให้ทุกคนรับรู้ถึงการสร้างครอบครัวในครั้งนี้  แต่คุณปรีชา  ประธานบริษัทดาต้าซึ่งเป็นพ่อของเออีกทั้งคุณนพคุณและคุณพรทิพย์  พ่อกับแม่ของแป้งก็ยินดีกับทั้งสองเป็นอย่างมากด้วยที่ได้เป็นทองแผ่นเดียวกัน

หากจะบอกว่ายินดีแค่ไหนน่ะเหรอ  คงบอกได้ว่ายินดีมากจริงๆถึงขั้นแอบไปคุยกันนอกรอบและร่วมกันออกค่าสร้างเรือนหอกันคนละครึ่งเพื่อให้ลูกที่รักของทั้งสองได้มีที่อยู่เป็นตำแหน่งกึ่งกลางระหว่างสองครอบครัว  เพื่อที่ว่าในอนาคตเมื่อแป้งมีเจ้าตัวน้อยแล้ว  ไม่ว่าฝ่ายไหนจะอยากมาหาหลานก็จะได้เดินทางไม่ไกลกันมาก

มันเป็นของขวัญชิ้นที่ดีที่สุดสำหรับสองหนุ่มสาวเลยจริงๆ  และเมื่อพิธีฉลองในยามค่ำคืนจบลง  คู่บ่าวสาวก็ได้จัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเอาไว้ตั้งใจจะขับรถเข้าไปอยู่ในเรือนหอใหม่ในฐานะสามีภรรยากันสักที

"ในที่สุดเราก็ได้อยู่ด้วยกันสักที  พี่ดีใจจริงๆนะรู้มั้ย"

"ดีใจอะไรคะ  แป้งรู้นะว่าพี่คิดอะไรอยู่" เจ้าสาวคนสวยเอ่ยยิ้มๆ  แม้ในตอนนี้เธอจะอยู่ในชุดเสื้อยืดกับกางเกงวอร์มแล้วแต่ก็ยังสวยสะดุดตาอยู่ไม่น้อย

"ก็คิดว่าแป้งสวยไงครับ" เขาเอ่ยยิ้มๆอย่างอารมณ์ดี  ถึงวันนี้จะเหนื่อยยังไงแต่เขาจะไม่มีทางยอมให้เธอนอนแน่  ก็ใครล่ะจะทนไหวในเมื่อเขาต้องอดทนรักษาสัญญาไม่ล่วงเกินเธอเลยจนกว่าจะแต่งงานกันเป็นที่เรียบร้อย

"คิดแค่นั้นจริงๆเหรอคะพี่เอ"

"...แป้งก็รู้ว่าพี่คิดอะไรแต่พี่รักษาสัญญาแล้ว  ถึงคราวแป้งต้องรักษาสัญญาบ้างนะครับ"

"พี่เอนี่นะ!  เอาเถอะวันนี้จะยอมให้คิดก็ได้ถือเป็นรางวัลที่พี่รักษาสัญญามาตลอด...แต่พี่ต้องนุ่มนวลกับแป้งนะคะ  ครั้งแรกของแป้ง  แป้งไม่อยากเจ็บ"

"ได้สิครับ  พี่จะพยายามนะ" พูดไปเขาก็เหล่มองทรวงอกขนาดพอดีตัวภายใต้เสื้อยืดของเธอไปด้วย  และแล้วเขาก็จะได้สมหวังสักที  เรือนร่างนี้แหละที่เขาจะทะนุถนอมค่อยๆสั่งสอนความสุขในแบบคนรักให้และฝากของขวัญอันล้ำค่าเอาไว้ให้เธอได้บำรุงดูแลต่อ

ทั้งสองประสานสายตากันด้วยความบังเอิญ  ขณะนั้นชายหนุ่มก็ต้องหัวใจเต้นผิดจังหวะกับอาการตกหลุมรักหญิงสาวตรงหน้าอีกครั้ง

แป๊นๆๆ!!!!

เพียงสติหลุดลอยไปจากถนนวูบเดียวเท่านั้น  บริเวณทางแยกข้างหน้าก็มีแสงไฟสว่างวาบขึ้นมาและมันช้าเกินไปที่จะหลบพ้น

ตูม!!!



ในห้องผู้ป่วยที่อบอวลไปด้วยกลิ่นน้ำยาทำความสะอาดมีคนนอนเจ็บอยู่บนเตียงในสภาพที่มีแต่ร่องรอยถลอกฟกช้ำ  เพียงแต่ภายในห้องนั้นไม่ได้มีใครอีกคนอยู่ด้วย

แกร็ก!

"ลูกตื่นแล้วค่ะคุณ" คุณพรทิพย์ที่อยู่ในอาการโศกเศร้าน้ำตาอาพวงแก้มอูมขาวเอ่ยกับสามีด้วยความดีใจก่อนจะโผเขาหาลูกสาวอย่างลืมตัวก่อนจะชงักชั่วครู่ด้วยรู้ว่าอาการในตอนนี้ไม่ควรมีอะไรไปกระทบกระเทือน "เป็นยังไงบ้างลูก  เจ็บตรงไหนบ้าง"

"...อือ...แม่คะ...พ่อคะ  หนูปวดไปทั้งตัวเลย" แป้งเอ่ย  ยังคงมึนงงกับเรื่องราวต่างๆก่อนจะตั้งสติปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดได้ "พี่เอล่ะคะ  พี่เอเป็นยังไงบ้าง  โอ๊ย!"

"เดี๋ยวก่อนแป้ง  อย่าเพิ่งขยับตัวสิลูก" ชายสูงวัยร่างสูงใหญ่ภูมิฐานรีบมาจับร่างลูกสาวเอาไว้ด้วยความเป็นห่วง  แม้เขาจะไม่ได้มีหยาดน้ำตาไหลรินออกมาเหมือนภรรยาแต่ในใบหน้าอันเกลี้ยงเกลานั้นก็แฝงความโศกเศร้าเอาไว้ในริ้วรอยแห่งกาลเวลา

"พี่เอล่ะคะเป็นยังไงบ้าง"

"..."

สองสามีภรรยาไม่มีใครเอ่ยคำพูดใดออกมาด้วยกลัวว่าหัวใจดวงน้อยของลูกสาวสุดที่รักจะแหลกสลาย  แต่ด้วยท่าทีของทั้งสองก็มากพอจะทำให้แป้งรับรู้ได้ว่าคำตอบนั้นคืออะไร

"พี่เออยู่ไหนคะ  พ่อ...แม่  บอกแป้งสิคะว่าพี่เออยู่ไหน"

"..."

"ทำไมถึงเงียบล่ะคะ  บอกแป้งมาสิ  ฮื่อ!!!!" หญิงสาวปล่อยโอออกมาอย่างไม่ห่วงสวย  หัวใจของเธอแหลกสลายลงในพริบตา  ไม่อยากเชื่อเลยว่าผู้ชายคนที่เธอรักที่สุดรองจากผู้เป็นพ่อจะมาจากไปทั้งๆที่เพิ่งจะได้เริ่มใช้ชีวิตคู่ด้วยกันไม่ถึงวันเลยด้วยซ้ำ

และเมื่อได้รู้ข่าว  แป้งก็หมดอาลัยตายอยาก  มองเหม่อออกไปนอกหน้าต่างและได้แต่ร้องไห้ซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น  เพียงแค่ชั่วข้ามคืนความสาวความสวยของเธอก็หมองหม่นด้วยความโศกเศร้า  พวงแก้มทั้งสองข้างเปื้อนน้ำตาไม่รู้จักแห้ง  ดวงตาที่เคยสดใสก็หม่นมัวบวมช้ำจนใครที่ได้พบเจอก็ต่างนึกไม่ออกถึงช่วงเวลาที่เธอเคยยิ้มแย้มอย่างสดใสและอดสงสารในความอาภัพไม่ได้



ในเช้าตรู่ของวันถัดมา  ขณะที่แป้งนอนเหม่อลอยไร้น้ำตาให้ไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองแล้ว  คุณปรีชา  พ่อของเอก็เข้ามาหาพอดี

เขาดูหัวใจสลายไม่ต่างจากเธอ  ร่างท้วมๆของเขาดูโทรมลงถนัดตา  แม้แต่ใบหน้าอิ่มที่ไว้หนวดเพื่อความเข้มขรึมก็ไม่ได้ดูมีบารมีอีกต่อไป  เขากลายเป็นชายชรากระหม่อมบางที่ดูหมดซึ่งทุกสิ่งและน่าสงสารเป็นอย่างมากเพียงชั่วข้ามคืน

"หนูแป้ง  ขอโทษนะที่เมื่อวานพ่อไม่ได้มาเยี่ยมหนูเลย  เป็นยังไงบ้าง  เจ็บมากรึเปล่า"

"...ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...คุณพ่อคะ  ขอหนูไปดูพี่เอได้มั้ย  หนูอยากเห็นหน้าพี่เอเป็นครั้งสุดท้ายน่ะค่ะ"

"เจ้าเอคงไม่อยากให้หนูเห็นมันในสภาพนั้นหรอกลูก  เอาเป็นว่าพ่อจะพาหนูไปช่วงงานศพจะดีกว่านะ"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ  หนูไม่กลัว  ไม่ว่าพี่เอจะอยู่ในสภาพไหนหนูก็รัก" หญิงสาวเอ่ยอย่างหนักแน่นด้วยน้ำเสียงแหบแห้งจากการร้องไห้มาตลอดคืน

"...เจ้าเอโชคดีจริงๆที่มีหนูเป็นคู่ชีวิต  จะหาใครที่รักมันเท่าหนูคงไม่มีอีกแล้วน่าเสียดายที่มันไปก่อนเร็วแบบนี้  เอาไว้แต่งศพเสร็จก่อนแล้วพ่อจะพาไปดูก่อนเข้าโลงนะเพราะพ่อไม่อยากให้ใครเห็นสักเท่าไหร่...รถมันอัดแรงจริงๆ  ยังดีที่หนูไม่เป็นอะไรมากไม่งั้นพ่อคงจะเสียใจมากกว่านี้แน่ที่ต้องเสียลูกไปถึงสองคน" ชายชราเอ่ยด้วยความเอ็นดูลูกสะใภ้

"..." แค่ได้ยินลักษณะการตายของสามีเท่านั้น  น้ำตาที่คิดว่าเหือดแห้งไปแล้วของแป้งก็กลับมาไหลรินอีก  เธอพยายามอย่างที่สุดที่จะไม่ร้องต่อหน้าพ่อสามีเพราะรู้ดีว่าเขาเสียใจมากพอแล้ว  แต่มันก็ไม่อาจกลั้นได้

"ทั้งๆที่เรากำลังจะได้อยู่ด้วยกันแท้ๆ..."

"หนูแป้งอย่าร้องสิลูก  เจ้าเอคงไม่อยากเห็นหนูร้องไห้เพราะมันหรอกนะ"

"ขอโทษค่ะคุณพ่อ  แต่หนู...หนูแค่คิดถึงเรื่องที่เคยคิดจะทำกับพี่เอ  เรื่องที่อยากจะสร้างครอบครัว  อยากอยู่ด้วยกันแล้วดูลูกของเราโต  อยากแก่ตายไปด้วยกัน  แต่ว่าแค่เราจะใช้ชีวิตอยู่ในชายคาเดียวกันสักวินาทีเดียวก็ยังไม่ได้ทำเลย  แค่คิดเรื่องนี้น้ำตาหนูก็ไหลแล้วค่ะ"

"..." ชายชรานิ่งเงียบไปชั่วครู่  เขาเข้าใจสะใภ้สาวดีว่าการต้องสูญเสียคนรักไปมันเป็นยังไงเพราะเขาเคยผ่านมันมาแล้วเมื่อครั้งที่ภรรยาคลอดเจ้าเอออกมาแล้วจากไป  และเขาก็ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นกับคนที่เขารักดั่งลูกอีก

"ถ้าหนูไม่กลัวจริงๆพ่อก็จะทำทุกอย่างเพื่อพาเจ้าเอกลับมาหาหนูให้ได้"

"หนูไม่กลัวค่ะ  ไม่ว่าพี่เอจะกลับมาในสภาพไหนหนูก็รัก  ขอแค่ให้เราได้อยู่ด้วยกันก็พอ"



ช่วงเวลาแห่งงานศพผ่านพ้นไปเจ็ดวันแล้วแต่ความเสียใจยังคงอบอวลอยู่ในบรรยากาศ  ยิ่งกับแป้งที่ต้องอยู่ในบ้านซึ่งแต่เดิมควรจะเป็นเรือนหอของเธอกับชายคนรักเพียงลำพังก็ยิ่งรู้สึกเสียใจและคอยแต่จะคิดวนเวียนซ้ำๆว่าหากวันนั้นเธอกับเขากลับมาถึงบ้านหลังนี้ด้วยกันก็คงจะดี

หัวใจของเธอมันไร้ซึ่งความหวาดกลัวใดๆโดยสิ้นเชิง  จะมีก็แต่ความรักความคิดถึงสามีมากขึ้นทุกวัน  แม้ว่าจะได้ไปเห็นสภาพศพของชายคนรักก่อนจะนำเข้าโลงแล้วแต่ก็ยังคงไม่ได้ทำให้ความรักที่มีมันสั่นคลอนเลยสักนิด  เธอยังคงเฝ้าภาวนาให้เขากลับมาหาอย่างที่พ่อสามีเคยพูดเอาไว้  และเหมือนความปรารถนานั้นมันจะเป็นจริงในค่ำคืนนี้เอง

ก๊อก!ๆๆ

"แป้ง  แป้งอยู่มั้ยครับ  นี่พี่เอง"

"..." หญิงสาวสะดุ้งตกใจในครั้งแรกที่ได้ยินเสียงอันคุ้นเคย  เธอรีบปิดอัลบั้มรูปในมือแล้วหันไปมองตามเสียงซึ่งมาจากประตูหน้าทันทีด้วยความสงสัยว่าใครมาเล่นอะไรพิเรนแถวนี้รึเปล่า

"ใครคะ"

"พี่เอไง  แป้งลืมพี่แล้วเหรอ  เปิดประตูให้ได้มั้ยครับ"

"..." แป้งรีบลุกไปเปิดประตูออกเพื่อพิสูจน์  และก็ต้องตกใจเมื่อได้พบกับชายคนรักอีกครั้ง

เขาไม่ได้มีสภาพเหมือนกับศพที่เห็นก่อนหน้านี้เลย  จะว่าไปก็เหมือนคนธรรมดาทั่วไป  ไม่ได้มีอะไรแปลกหรือแตกต่าง  แม้แต่แววตาคู่นั้นที่มองจ้องมาก็ยังคงเป็นแววตาที่เธอยังจดจำได้

"พี่...เอ..."

"พี่กลับมาแล้วครับ"

"พี่เอจริงๆด้วย" แป้งแทบไม่รั้งรอ  เธอซุกหน้ากับแผ่นอกชายคนรักแล้วสวมกอดไว้ด้วยความคิดถึงก่อนจะทำหน้าแปลกๆแล้วเงยหน้าขึ้นมองตาเขาอีกครั้ง

"คิดถึงพี่มั้ย"

"พี่เอกลับมาได้ยังไงคะ  แป้งนึกว่าพี่..."

"มีคนพาพี่กลับมาอีกครั้งน่ะ  แต่ว่าพี่อยู่ได้แค่เฉพาะตอนกลางคืนนะ...แป้งกลัวพี่รึเปล่า"

"ไม่ค่ะ  ทำไมแป้งต้องกลัวผู้ชายที่แป้งรักด้วยล่ะคะ"

"แต่พี่ตายไปแล้วนะ" เขาถามย้ำให้แน่ใจว่าหญิงสาวคนรักจะไม่ได้หวาดกลัวหรือรังเกียจจริงๆ

"ถ้าพี่เป็นพี่เอจริงๆแป้งก็ไม่กลัวค่ะ"

"ก็พี่จริงๆไงครับ  จะเป็นใครได้ล่ะ...หรือว่าไม่เชื่อว่าเป็นพี่เหรอครับ" เขาเอ่ยยิ้มๆ  สวมกอดภรรยาเอาไว้ให้สมกับที่ต้องพรากจากกันไป

"แป้งเชื่อค่ะ  ดีใจนะคะที่พี่กลับมาอีกครั้ง  คิดถึงพี่เอมากๆเลยรู้มั้ย" หญิงสาวเอ่ยเสียงหวานสะอื้น  เบียดร่างอวบอิ่มเข้าหา  ก้มหน้าซุกอกสูดกลิ่นกายสะอาดเข้าเต็มปอดในขณะที่ดวงตาทั้งสองค่อยๆรื่นขึ้นมาด้วยน้ำตา

"...พี่ขอโทษนะที่ไปก่อนแป้ง  ทั้งๆที่สัญญากันเอาไว้แล้วว่าพี่จะอยู่ดูแลแป้งจนแก่แท้ๆ"

"พี่ก็กลับมาทำตามสัญญาแล้วไม่ใช่เหรอคะ"

"ใช่  พี่กลับมาแล้ว...แต่ว่า..."

"แต่ว่าอะไรคะ  บอกไว้ก่อนนะ  ถึงเป็นผีแป้งก็ไม่กลัว  แป้งจะเลี้ยงพี่เอง  จะทำอาหารไหว้พี่ทุกวันเลย  ขอแค่พี่อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปเรื่อยๆก็พอ"

"ครับ  พี่จะอยู่  ไม่ต้องทำอาหารไหว้พี่หรอก  แค่กินข้าวด้วยกันนี่แหละ"

"จริงๆนะคะ" หญิงสาวถาม  เงยหน้าขึ้นจ้องตาเขาอีกครั้งอย่างหวานซึ้งในขณะที่ชายหนุ่มก็ค่อยๆจับแก้มปากคราบน้ำที่เอ่อรอบขอบตาออกให้อย่างนุ่มนวล

"จริงสิ"

ไม่มีใครพูดอะไรกันอีก  ทั้งสองเพียงสบตากัน  และเหมือนมีแรงดึงดูดอันมหาศาลพาให้หญิงสาวเผยอริมฝีปากอิ่มออกเพื่อขยับเข้าไปประกบจูบอย่างนุ่มนวลเชื่องช้า

"อือ..." เอชงัก  เขาไม่คิดว่าเธอจะกล้าทำอะไรอย่างนี้เพราะจากที่รู้จักกันมา  แป้งจะค่อนข้างหวงตัวมากๆ  แม้จะเคยจูบกันก่อนแต่งมาบ้างก็ไม่ใช่ว่าเธอจะยอมให้จูบได้ทุกครั้ง  ยิ่งเป็นฝ่ายจูบเองแบบนี้ด้วยยิ่งไม่มีทาง

"อืม...แป้งคิดถึงพี่มากจริงๆ  คิดถึงจนไม่อยากจะรออะไรอีกแล้ว"

"ด-เดี๋ยวก่อนนะแป้ง  พี่ไม่ใช่คน..."

"พี่จะเป็นอะไรก็ช่าง  ถึงทำแล้วแป้งต้องตายแป้งก็จะทำ  พี่เอจะทิ้งให้เมียพี่เป็นหม้ายทั้งที่ยังไม่ได้เข้าหอเหรอคะ"

"แต่ว่า..."

"ถ้าพี่ยังปฏิเสธอีก  แป้งจะยอมตายไปหาที่โลกโน้นเลยนะคะ" หญิงสาวทำหน้าขึงขังเอ่ยดุก่อนจะโอบแขนรั้งต้นคอเขากลับมาประกบจูบกันอีกครั้ง

"..."

เอพูดอะไรไม่ออกจริงๆที่แฟนสาวมุ่งมั่นขนาดนี้  ถึงจะรู้ดีว่าไม่สมควรแต่การยื่นคำขาดจากเธอมันคือสิ่งที่ไม่ควรปล่อยเลยตามเลยเป็นอย่างยิ่ง  และคงเป็นเพราะมันคือความปรารถนาก่อนตายของเขาด้วยจึงยอมถูกรุกเร้าด้วยริมฝีปากอิ่มอมชมพูสวยอย่างง่ายดาย

แป้งฝืนอายกับการกระทำนี้เป็นอย่างมาก  เธอรู้ว่าตัวเองไม่ใช่คนกล้าอะไร  อีกทั้งยังไม่มั่นใจในฝีมือ  แต่ก็ยังสอดลิ้นเข้าไปในปากเขาอย่างเงอะงะ  ทั้งยังค่อยๆเอื้อมมือลงไปจับปลดกางเกงเขาออก

เธอไม่อยากให้เขารู้สึกเหมือนถูกรังเกียจ  ต้องการจะให้เขามั่นใจว่าแม้จะตายไปแล้วเธอก็พร้อมจะยอมเป็นเมีย  พร้อมจะใช้ชีวิตคู่ร่วมกันไม่ว่าจะต้องเจอกับอะไรก็ตาม

"หน้าแดงแจ๋แล้ว  ไม่ต้องฝืนหรอกให้พี่ทำเถอะนะครับ" เอถอนปากออกเอ่ยแผ่วเบา  สองมือของเขารั้งแขนเธอไว้ไม่ให้รุกต่อก่อนจะเป็นฝ่ายถอดกางเกงตัวเองออกแล้วรวบร่างขาวขึ้นอุ้มพาไปยังห้องนอนและใช้มันตามจุดประสงค์แรกที่สร้างขึ้น

แป้งถูกวางลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล  เธอถูกเขาป้อนจูบซ้ำแล้วซ้ำเล่าในขณะที่ฝ่ามือใหญ่ทั้งสองเริ่มลวนลามจับลูบเนินอกอวบอัดอย่างเชื่องช้า

"ขอพี่ถอดนะแป้ง" เอขออย่างสุภาพและหยุดมือเพื่อรอคำตอบโดยไม่คิดผลีผลาม  ซึ่งหญิงสาวก็ไม่ได้ห้ามปราม  เธอพยักหน้ารับ  ช้อนสายตามองเขาอยู่ตลอดขณะช่วยชูแขนยกตัวให้เขาดึงถอดเสื้อยืดออกไป

ชายหนุ่มพยายามควบคุมตัวเองเอาไว้เมื่อได้เห็นเนินอกขาวๆ  มันเบียดอัดตัวกันอยู่อย่างน่าอึดอัดในชุดชั้นในฟองน้ำสีฟ้าจนเขาอดไม่ได้ที่จะค่อยๆปลดสายจากไหล่ทั้งสองของเธอออกแล้วค่อยๆดึงมันลงให้พ้นทรวงอกภรรยา

แป้งแก้มแดงซ่านถึงใบหู  สายตาจับจ้องเขาพร้อมกับหัวใจที่เต้นโครมครามด้วยความตื่นเต้น  มันเป็นครั้งแรกจริงๆที่เธอเผยความสาวบริสุทธิ์บนเรือนร่างให้ใครได้เห็นเช่นนี้  ยิ่งได้เห็นผู้เป็นสามีทำตาลุกวาวจ้องมองยอดถันชูชันสีชมพูสดสวยไม่ต่างจากสีบนริมฝีปากก็ยิ่งเกิดความรู้สึกซ่านเสียวแปลกๆ

ตั้งแต่เกิดมาชายหนุ่มไม่เคยเห็นถันใครสวยขนาดนี้มาก่อน  ไม่เพียงแค่ความอวบกลมเต็มตึงราวกับส้มโอที่ถูกผ่าครึ่งอย่างเหมาะเจาะแต่มันยังขาวเนียนเป็นสีงาช้าง  ไร้ซึ่งไฝฝ้าตำหนิใดๆ  บริเวณกึ่งกลางนั่นก็ถูกประดับด้วยลานสีชมพูอ่อนดูสวยงาม  ส่วนเม็ดเนื้อที่ประดับอยู่กลางลานนั่นอีกก็ช่างเต่งตึงเป็นสีเดียวกันดูเนียนตา  ขณะเดียวกันมันก็ไม่ได้ดูกลืนไปกับตัวลานแต่ดูเด่นสวยด้วยลักษณะพุ่งชี้เหยียดตึง

"อย่าจ้องแบบนั้นสิคะ  แป้งอายนะ"

"สวยมากเลยแป้ง  สมแล้วที่พี่อดทนรอ  พี่ขอชิมนะ"

"อุ...อืออออ"

ในครั้งนี้ชายหนุ่มไม่ได้รอฟังคำตอบ  เขาก้มประกบปากลงไปเม้มดูดเม็ดเนื้อชมพูขนาดเท่าเม็ดลำไยอย่างคนหิวโหย  ซึ่งมันสร้างความเสียวซ่านให้กับหญิงสาวผู้ถูกรังแกถึงกับต้องแอ่นทรวงอกเข้าหาและแอบจั๊กจี้เล็กๆกับบางสิ่งบางอย่างที่ทิ่มตำรอบๆลานถัน

"อืมมมมม...อร่อย...ข้างนี้ล่ะจะอร่อยรึเปล่า"

"อ๊ะ!...ฮื่ออออ" แป้งได้แต่ครางฮือๆอยู่อย่างนั้นขณะปล่อยให้ชายคนรักค่อยๆละเลียดชิมลิ้มรสเม็ดเนื้อชมพูสดสลับไปมาทีละข้างอย่างคนตะกละ  และเขาก็ช่างทำได้ดีจริงๆเพราะเธอไม่อาจทนความเสียวได้  ต้องคอยแอ่นหาซ้ายทีขวาทีตามแต่ว่าเขาจะเลือกดูดข้างไหน  ยิ่งรู้สึกได้ว่ามีเส้นหนวดแข็งทิ่มตำไปตามลานทั้งสองก็ยิ่งเสียวจนเกิดอารมณ์ร่วมไปอย่างง่ายดาย

ขณะเดียวกันชายหนุ่มก็ไม่อาจห้ามใจกับความสวยงามไร้ตำหนิของทรวงถันทั้งสองได้  เขาค่อยๆออกแรงดูดเพิ่มขึ้นในทุกครั้งที่เปลี่ยนข้าง  ฟันเริ่มขบกัดเม็ดเนื้อเบาๆซ้ำไปซ้ำมากระทั่งมันเริ่มเปลี่ยนจากสีชมพูอ่อนกลายเป็นแดงช้ำน้อยๆให้ยิ่งน่ามองขึ้นไปอีก

"เจ็บมั้ย  พี่ทำแรงไปรึเปล่า"

"ไม่ค่ะ  พี่เอทำเถอะ  ร่างกายนี้แป้งตั้งใจยกให้พี่อยู่แล้ว"

"งั้นพี่ขอดูข้างล่างนะครับ"

"..."

แป้งพยักหน้านิดๆ  ก้มมองในขณะที่เจ้าบ่าวของเธอค่อยๆดึงยางยืดขอบกางเกงวอร์มรูดลงไปพร้อมกับกางเกงชั้นในซึ่งเป็นปราการด่านสุดท้าย

เธอรู้สึกอายแทบอยากแทรกแผ่นดินหนีที่ถูกคนรักมองมายังของหวงอันบริสุทธิ์ผุดผ่องกลางลำตัวจนต้องหุบขาลงอัตโนมัติ  แต่ชายหนุ่มมือไวกว่า  เขารีบคว้าจับหัวเข่าเธอไว้แล้วจับแบะแยกออกจ้องมองลงไปยังส่วนสำคัญด้วยความตื่นเต้น

มันช่างเรียบเนียนไร้ขนราวกับเด็กน้อยแต่ก็อวบนูนเป็นเนินอย่างเช่นของหญิงสาววัยเจริญพันธุ์ทั่วไป  ม่านเนื้อทั้งสองข้างก็ยังคงปิดแนบกันสนิทไม่มีเสียหาย  บ่งบอกได้ว่าจวบจนอายุ 29 ขวบแล้ว  แป้งก็ยังไม่เคยผ่านชายใดมาก่อน

"สวย...สวยมากจริงๆ  พี่หลงแป้งเข้าอีกแล้วสิ"

"พี่เออย่าพูดอะไรแปลกๆสิคะ  จะทำก็ทำเถอะไม่งั้นแป้งไม่ให้แล้วนะ" หญิงสาวเอ่ยขัดด้วยความอายจนชายหนุ่มต้องเงยหน้าขึ้นมองสบตาเธอ

"แป้งจะให้พี่ทำจริงๆใช่มั้ย  ถ้าหลังจากนี้จะต้องเจออะไรแป้งจะรับไหวรึเปล่า"

"ค่ะ  แป้งรับไหว  ให้แป้งได้ทำหน้าที่ภรรยาให้ครบถ้วนเถอะนะคะพี่เอ"

"งั้นพี่จะพูดอีกแค่คำเดียวแล้วจะไม่ถามอีก...เป็นของพี่นะครับ"

"ค่ะ  แป้งจะเป็นของพี่ไม่ว่าคืนนี้หรือคืนไหน"

ชายหนุ่มเผยอยิ้มด้วยความสุขล้นหัวใจ  เขาจัดการถอดชุดของตัวเองออกโยนทิ้งก่อนจะขึ้นคร่อมจับอาวุธประจำกายแข็งพร้อมจรดจ่อกับส่วนลับของเธอแล้วค่อยๆแหวกเปิดล่วงล้ำเข้าไปและได้พบกับความจริงที่ว่าหลังม่านเนื้อของภรรยานั้นชุ่มฉ่ำเปียกเยิ้มเพียงใด

"ทำไมมัน..."

แป้งยกนิ้วขึ้นแตะริมฝีปากสามีพลางส่ายหน้าเขินๆ  เธอกำลังฝืนความกลัวและปล่อยให้เขาค่อยๆล่วงล้ำเข้ามาในกายอย่างเชื่องช้า

จากสัมผัสอันแผ่วเบาระหว่างเนื้อกับเนื้อก็ค่อยๆแนบชิดจนกลายเป็นการเบียดเสียดให้รู้สึกคับตึงราวกับกำลังถูกจับขาค่อยๆฉีกร่างออกเป็นสองส่วน

สองมือเรียวขาวรีบรั้งกอดคอชายคนรักเอาไว้ทันที  เธอทำหน้าตาตื่นนิดๆไม่คิดว่าจะรู้สึกเจ็บอย่างนี้

"เจ็บใช่มั้ย  ไม่ต้องกังวลนะครับ  พี่ไม่รีบไปไหนอยู่แล้ว" เขาเอ่ยปลอบก่อนจะก้มประกบจูบซอกคอขาวระหงของเธออย่างนุ่มนวลเพื่อผ่อนคลายและค่อยๆขยับกายรุกสลับถอยอย่างช้าๆ

แป้งทั้งสยิวทั้งรู้สึกหน่วงสลับกับเบาโล่งตามจังหวะชายคนรัก  อาการของเธอค่อยๆดีขึ้นในขณะที่ความเจ็บก็เริ่มกลายเป็นความคุ้นเคยกระทั่งอาวุธของเขามาสะดุดหยุดลงอีกครั้งเมื่อส่วนปลายเจอกับกำแพงความบริสุทธิ์ด่านสุดท้าย

"อย่าหยุดสิคะพี่เอ"

"แป้งไหวนะ"

"ไหนว่าจะพูดอีกแค่คำเดียวไงคะ  ถ้าพี่พูดอีกแป้งโกรธจริงๆนะ"

"..."

เจ้าบ่าวหนุ่มเงียบเสียงลงตามคำตัดพ้อของเจ้าสาวในทันที  เขากลับลงไปก้มหน้าไล้ปลายจมูกสูดกลิ่นหอมจากซอกคอขาวสลับพรมจูบต่อในขณะที่ท่อนล่างก็กลับมาทำงานอีกครั้ง

แป้งแอบเม้มปากนิดๆเมื่อรู้สึกได้ว่ามีสิ่งแปลกปลอมพยายามดันอัดเข้ามาจนตึง  แม้จะค่อยๆเป็นค่อยๆไปแต่เธอก็ยังเจ็บแสบกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนกระทั่งมันได้เจาะทำลายความบริสุทธิ์เข้ามาและเคลื่อนต่อไปกระทั่งชนกับส่วนลึกในกาย

กึก!

เอยันกายขึ้นมองใบหน้าแดงซ่านของเจ้าสาวด้วยความเป็นห่วง  แต่เมื่อเห็นว่าเธอส่งสายตาเว้าวอนกลับมา  เขาก็ไม่อาจอดทนต่อได้อีกและเอนกายลงขยับเคลื่อนเอวบดเบียดกับเรือนร่างขาวเนียนอวบอิ่มช้าๆ

ไม่นานนักแป้งก็ค่อยๆคุ้นเคยกับขนาดของสามี  ความใหญ่เริ่มไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป  เธอจึงเริ่มกอดเริ่มหอมเขากลับและแอบส่งเสียงครางออกมาเบาๆราวกับเด็กดีที่เพิ่งจะหัดทำตัวร้ายๆ  ซึ่งมันถูกอกถูกใจชายหนุ่มเป็นอย่างมาก

ร่างแกร่งค่อยๆเปลี่ยนจังหวะจากเนิบนาบเชื่องช้าดุจคลื่นกระทบฝั่งเป็นฮึกเหิมโหมกระหน่ำราวกับทะเลยามเกิดพายุจนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นลั่นบ้าน

แป้งถูกอัดกระแทกซ้ำแล้วซ้ำเล่าจากสามีก็ทั้งเสียวทั้งจุก  แต่แทนที่จะโกรธ  เธอกลับปรือตามองใบหน้าหล่อเหลาคมคายของเขาและอ้าปากส่งเสียงครางดังขึ้นอีกนิดคลอไปกับเสียงบทรักของเขา

เธอไม่คิดเลยว่าจะได้มีโอกาสร่วมเตียงกับสามีเช่นนี้  ทุกสัมผัส  ทุกความรู้สึกที่เกิดมันราวกับว่าเขามีชีวิตจริงๆ  และเธอก็มีความสุขมากๆที่ได้ทำหน้าที่ภรรยาให้เขาสักที

"แป้ง  ฮื่ออออออ  แป้งเสียวค่ะพี่เอ...ม-เหมือนฉี่แป้งจะแตก...จะแตกแล้ว!!!" หญิงสาวร้องคร่ำครวญปิ่มจะขาดใจ  สองขาตวัดเกี่ยวรัดสะโพกสามีเอาไว้พร้อมกับแอ่นความเป็นหญิงเข้าไปรับอาวุธร้ายเข้ามาทั้งลำ

ตอนนั้นเองที่ชายหนุ่มลนลาน  เขาพยายามจะดันกายถอนออกแต่ก็ไม่อาจทำได้  อีกทั้งความเสียวสยิวจากภายในโพรงลึกที่คอยดูดสูบอย่างต่อเนื่องมันก็เกินจะต้านจนต้องยอมกดกายกลับลงไปแล้วปลดปล่อยความสุขสมเข้าสู่กายเธอจนเนืองนองล้นปรี่

ทั้งสองนิ่งค้างอยู่ในท่านั้นกระทั่งกระบวนการถ่ายเทของเหลวเสร็จสิ้น  แป้งที่นอนอยู่ข้างใต้สามีก็โอบกอดชายคนรักขยับป้อนริมฝีปากให้เขาดื่มด่ำด้วยความรักใคร่

"แป้งมีความสุขที่สุดเลยค่ะพี่เอ"

"...แบบนี้จะดีเหรอแป้ง  พี่ไม่ควร..."

"บอกแล้วไงว่าแป้งขอทำหน้าที่ภรรยาให้ครบถ้วน  ถ้าการมีความสุขกันของเราสองคนจะมีผลตามมา  แป้งก็พร้อมจะรับ...และจะรับด้วยความยินดีมากๆด้วย"



ด้วยคำพูดของแป้งทำให้ในคืนต่อมาความสัมพันธ์ของทั้งสองก็ยังคงเป็นเช่นเดิม  แป้งยังคงเป็นฝ่ายเรียกร้องให้เขาทำลายความสาวของเธอซ้ำไปซ้ำมาและยินดีจะรับของเหลวอุ่นๆที่เขาฉีดเข้ามาโดยไม่คิดจะหวาดระแวงเลยว่าสิ่งนี้มันจะออกมาจากผู้ที่ไม่มีร่างกายได้หรือไม่

แม้จะไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปแต่การกระทำนี้มันก็เป็นผลดีมากๆเพราะเธอกลับมาร่าเริงอีกครั้ง  กลายเป็นคนยิ้มเก่งและเหมือนจะสดใสยิ่งกว่าแต่ก่อนเป็นอย่างมาก  แม้แต่คุณนพกับคุณพรทิพย์ที่มาเยี่ยมเยียนลูกสาวด้วยความเป็นห่วงก็ยังอดแปลกใจไม่ได้ที่ลูกสาวตัดใจจากชายคนรักได้เร็วขนาดนี้และค่อยรู้สึกสบายใจที่ลูกสาวกลับมาเป็นปกติเช่นเดิม  แม้เธอจะยืนยันหนักแน่นกับบิดามารดาว่าจากนี้เธอจะขออยู่เป็นโสดตลอดชีวิตก็ตาม

เพียงแต่นับจากงานศพของสามี  เธอก็ไม่ได้เห็นหน้าพ่อตาอีกเลย  จะทำได้ก็เพียงโทรไปขอบคุณที่ขาสามีเธอกลับมาอีกครั้งได้อย่างที่เคยรับปากและถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ  ซึ่งคุณปรีชาก็บอกว่าเขายังสบายดีเพียงแต่ในตอนนี้งานของเขาเยอะพอสมควรจึงไม่ได้มาเยี่ยมเยือนบ้าง  ซึ่งแป้งก็เข้าใจดีว่าพ่อสามีคงจะอยากทำงานเพื่อลืมความเศร้าที่ได้สูญเสียลูกชายไปเพราะแม้พี่เอจะกลับมามีชีวิตอีกครั้งแต่ในทุกค่ำคืนเขาก็มาหาแต่เธอตลอด  ไม่ได้มีหยุดหายเพื่อไปหาผู้เป็นพ่อเลยแม้แต่วันเดียว  ซึ่งเมื่อเธอลองขอให้เขาไปหา  เขาก็บอกเพียงว่าทำไม่ได้เพราะเขาถูกผูกไว้กับเธอเพียงเท่านั้นและจะให้เธอไปขอค้างคืนในบ้านพ่อหม้ายตามลำพังสองต่อสองก็คงจะไม่เป็นเรื่องดีนัก  เธอจึงทำได้เพียงโทรคุยปลอบโยนพ่อสามีเท่านั้น



จากวันก็กลายเป็นสัปดาห์  จากสัปดาห์กลายเป็นเดือนที่ทั้งสองได้อยู่ในชายคาเดียวกัน  ถึงจะได้อยู่แค่ชั่วข้ามคืนแต่ด้วยกิจกรรมสานสัมพันธ์สวาทที่คอยกระชับความใกล้ชิดให้แนบแน่นกับความรั้นของแป้งก็ช่วยละลายความกังวลของชายหนุ่มให้เขาเริ่มกล้าที่จะหลั่งภายในตัวเธอโดยไม่ต้องถามถึงความสมัครใจอีก  และแป้งก็ดูจะชอบมากๆที่ได้กักเก็บน้ำของเขาไว้ภายในร่างกาย  และสิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้น

ในค่ำคืนหลังกิจกรรมสานสัมพันธ์รักจบลงด้วยความอิ่มเอมของทั้งสองฝ่าย  แป้งก็ขยับมาหนุนแขนสามีแล้วโอบกอดเขาเอาไว้อย่างอบอุ่นเพื่อให้ดวงตาจ้องประสานกันได้

"พี่เอคะ  วันนี้แป้งมีความสุขมากเลยนะรู้มั้ย"

"ก็เห็นแป้งมีความสุขทุกวันไม่ใช่เหรอครับ" เขาถามยิ้มๆ  ขยับฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ตั้งแต่ปลายนิ้วอันเรียวยาวขึ้นไปถึงหัวไหล่เปลือยเปล่าที่เต็มไปด้วยร่องรอยห้อเลือดจากแรงประกบดูด

"วันนี้มีมากกว่านิดนึงค่ะ"

"ทำไมล่ะ"

"ประจำเดือนของแป้งมันยังไม่มา"

"ว่าไงนะ!" เอถึงกับตกใจเมื่อได้รู้  เขาเบิกตากว้าง  หน้าที่ไม่ค่อยจะมีสีเลือดอยู่แล้วกลับยิ่งซีดขาวจนน่ากลัว  ในที่สุดสิ่งที่เขากลัวก็เกิดขึ้นจนได้

คุยกันหน่อย :   ปกติผมค่อนข้างจะปล่อยผ่านไม่ค่อยแจ้งทาง mod ว่าเจอปลิง  แต่ว่าคราวนี้มันกลับมาอีกแล้วทั้งๆที่บอร์ดเปลี่ยนกฏไปตั้งนานแล้วว่าห้ามขอบคุณ  ห้ามสติ๊กเกอร์อย่างเดียว 

คือจะบอกว่าที่หายไปนานก็เพราะปลิง  ผมไปเขียนหาเงินสบายใจกว่าตั้งเยอะ  และถึงจะไม่ได้หาเงิน  ผมเอาไปเขียนลงที่อื่นก็สบายใจกว่าตรงที่ได้โปรโมตของๆตัวเองไปด้วย  แต่ที่มาลงที่นี่  ผมตั้งใจซ่อนเพราะอยากได้ฟีดแบค  ซึ่งถ้ามาเป็นสติ๊กเกอร์แบบนี้ผมคงไม่เอามาลงดีกว่าครับ  มันเสียความรู้สึกเปล่าๆ

[adnpon]

จะท้องกลับวิญาณได้ง่าย ต้องมีคนมาสวกลอย

[ถึงเวลา ต้องพูดความจริง]

ลูกสะใภ้ทั้งท้องและติดใจ

[knight2000]

พี่เอเป็นวิญญาณแล้วแป้งจะท้องได้ไง