แสดงรูปภาพเฉพาะสมาชิกเท่านั้น
...ดวงตาคู่นั้นได้มองจ้องฉัน เป็นครั้งที่เท่าไหร่...
...สองมือเธอนั้นจะนับอย่างไร กี่ครั้งคอยประคอง...
เสียงเพลงหวานแว่วดังออกมาจากลำโพงภายในห้องจัดประชุมอันโอ่โถงกล่อมเหล่าแขกเหรื่อให้อยู่ในอารมณ์สีชมพูร่วมไปกับคู่บ่าวสาวบนเวทีและแสดงความยินดีด้วยเป็นอย่างยิ่งที่ทั้งสองได้มาลงเอยกันจนได้
ทั้งสองเปรียบเสมือนคู่กิ่งทองใบหยกเป็นอย่างยิ่ง ไม่ว่าจะเป็นเอ ฝ่ายเจ้าบ่าวที่เป็นชายหนุ่มมาดเนี๊ยบหน้าตาเกลี้ยงเกลาราวหยกเนื้อดีและสูงถึง 180 ผู้มีอาชีพเป็นโปรแกรมเมอร์อนาคตไกลซึ่งเป็นลูกชายหัวแก้วหัวหวนของเจ้าของบริษัทดาต้าขนาดใหญ่ในไทยที่ทำเกี่ยวกับการวางโครงข่ายระบบดาต้าภายในองค์กรณ์ต่างๆและเขาก็กำลังได้เลื่อนตำแหน่งเป็นกรรมการบริหารเป็นของขวัญก่อนแต่งจากพ่อด้วย
ขณะเดียวกันเจ้าสาวอย่างแป้งก็ช่างสวยเหมาะสมอย่างมาก ไม่ว่าจะทั้งกิริยามารยาทอันดีงามอ่อนน้อมเป็นที่ชื่นชมของบรรดาแขกผู้ใหญ่และทั้งหน้าตาที่ถูกรับประกันด้วยการเข้าไปถึงรอบสุดท้ายในการประกวดมิสทีนไทยแลนด์ อีกทั้งการงานก็ถือว่ามั่นคงในฐานะผู้ประกาศข่าวช่องดังซึ่งเป็นตำแหน่งที่เหมาะอย่างยิ่งกับการใช้เพื่อเป็นบันไดให้บริษัทซึ่งเป็นเบื้องหลังขององค์กรณ์มาตลอดสามารถใช้ช่องทางนี้มาอยู่ในแสงไฟให้เป็นที่รู้จักกันทั่วไปได้ไม่ยาก
ไม่เพียงแต่ทั้งสองที่ดีใจกับการได้ประกาศให้ทุกคนรับรู้ถึงการสร้างครอบครัวในครั้งนี้ แต่คุณปรีชา ประธานบริษัทดาต้าซึ่งเป็นพ่อของเออีกทั้งคุณนพคุณและคุณพรทิพย์ พ่อกับแม่ของแป้งก็ยินดีกับทั้งสองเป็นอย่างมากด้วยที่ได้เป็นทองแผ่นเดียวกัน
หากจะบอกว่ายินดีแค่ไหนน่ะเหรอ คงบอกได้ว่ายินดีมากจริงๆถึงขั้นแอบไปคุยกันนอกรอบและร่วมกันออกค่าสร้างเรือนหอกันคนละครึ่งเพื่อให้ลูกที่รักของทั้งสองได้มีที่อยู่เป็นตำแหน่งกึ่งกลางระหว่างสองครอบครัว เพื่อที่ว่าในอนาคตเมื่อแป้งมีเจ้าตัวน้อยแล้ว ไม่ว่าฝ่ายไหนจะอยากมาหาหลานก็จะได้เดินทางไม่ไกลกันมาก
มันเป็นของขวัญชิ้นที่ดีที่สุดสำหรับสองหนุ่มสาวเลยจริงๆ และเมื่อพิธีฉลองในยามค่ำคืนจบลง คู่บ่าวสาวก็ได้จัดเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเอาไว้ตั้งใจจะขับรถเข้าไปอยู่ในเรือนหอใหม่ในฐานะสามีภรรยากันสักที
“ในที่สุดเราก็ได้อยู่ด้วยกันสักที พี่ดีใจจริงๆนะรู้มั้ย”
“ดีใจอะไรคะ แป้งรู้นะว่าพี่คิดอะไรอยู่” เจ้าสาวคนสวยเอ่ยยิ้มๆ แม้ในตอนนี้เธอจะอยู่ในชุดเสื้อยืดกับกางเกงวอร์มแล้วแต่ก็ยังสวยสะดุดตาอยู่ไม่น้อย
“ก็คิดว่าแป้งสวยไงครับ” เขาเอ่ยยิ้มๆอย่างอารมณ์ดี ถึงวันนี้จะเหนื่อยยังไงแต่เขาจะไม่มีทางยอมให้เธอนอนแน่ ก็ใครล่ะจะทนไหวในเมื่อเขาต้องอดทนรักษาสัญญาไม่ล่วงเกินเธอเลยจนกว่าจะแต่งงานกันเป็นที่เรียบร้อย
“คิดแค่นั้นจริงๆเหรอคะพี่เอ”
“...แป้งก็รู้ว่าพี่คิดอะไรแต่พี่รักษาสัญญาแล้ว ถึงคราวแป้งต้องรักษาสัญญาบ้างนะครับ”
“พี่เอนี่นะ! เอาเถอะวันนี้จะยอมให้คิดก็ได้ถือเป็นรางวัลที่พี่รักษาสัญญามาตลอด...แต่พี่ต้องนุ่มนวลกับแป้งนะคะ ครั้งแรกของแป้ง แป้งไม่อยากเจ็บ”
“ได้สิครับ พี่จะพยายามนะ” พูดไปเขาก็เหล่มองทรวงอกขนาดพอดีตัวภายใต้เสื้อยืดของเธอไปด้วย และแล้วเขาก็จะได้สมหวังสักที เรือนร่างนี้แหละที่เขาจะทะนุถนอมค่อยๆสั่งสอนความสุขในแบบคนรักให้และฝากของขวัญอันล้ำค่าเอาไว้ให้เธอได้บำรุงดูแลต่อ
ทั้งสองประสานสายตากันด้วยความบังเอิญ ขณะนั้นชายหนุ่มก็ต้องหัวใจเต้นผิดจังหวะกับอาการตกหลุมรักหญิงสาวตรงหน้าอีกครั้ง
แป๊นๆๆ!!!!
เพียงสติหลุดลอยไปจากถนนวูบเดียวเท่านั้น บริเวณทางแยกข้างหน้าก็มีแสงไฟสว่างวาบขึ้นมาและมันช้าเกินไปที่จะหลบพ้น
ตูม!!!
ในห้องผู้ป่วยที่อบอวลไปด้วยกลิ่นน้ำยาทำความสะอาดมีคนนอนเจ็บอยู่บนเตียงในสภาพที่มีแต่ร่องรอยถลอกฟกช้ำ เพียงแต่ภายในห้องนั้นไม่ได้มีใครอีกคนอยู่ด้วย
แกร็ก!
“ลูกตื่นแล้วค่ะคุณ” คุณพรทิพย์ที่อยู่ในอาการโศกเศร้าน้ำตาอาพวงแก้มอูมขาวเอ่ยกับสามีด้วยความดีใจก่อนจะโผเขาหาลูกสาวอย่างลืมตัวก่อนจะชงักชั่วครู่ด้วยรู้ว่าอาการในตอนนี้ไม่ควรมีอะไรไปกระทบกระเทือน “เป็นยังไงบ้างลูก เจ็บตรงไหนบ้าง”
“...อือ...แม่คะ...พ่อคะ หนูปวดไปทั้งตัวเลย” แป้งเอ่ย ยังคงมึนงงกับเรื่องราวต่างๆก่อนจะตั้งสติปะติดปะต่อเรื่องราวทั้งหมดได้ “พี่เอล่ะคะ พี่เอเป็นยังไงบ้าง โอ๊ย!”
“เดี๋ยวก่อนแป้ง อย่าเพิ่งขยับตัวสิลูก” ชายสูงวัยร่างสูงใหญ่ภูมิฐานรีบมาจับร่างลูกสาวเอาไว้ด้วยความเป็นห่วง แม้เขาจะไม่ได้มีหยาดน้ำตาไหลรินออกมาเหมือนภรรยาแต่ในใบหน้าอันเกลี้ยงเกลานั้นก็แฝงความโศกเศร้าเอาไว้ในริ้วรอยแห่งกาลเวลา
“พี่เอล่ะคะเป็นยังไงบ้าง”
“...”
สองสามีภรรยาไม่มีใครเอ่ยคำพูดใดออกมาด้วยกลัวว่าหัวใจดวงน้อยของลูกสาวสุดที่รักจะแหลกสลาย แต่ด้วยท่าทีของทั้งสองก็มากพอจะทำให้แป้งรับรู้ได้ว่าคำตอบนั้นคืออะไร
“พี่เออยู่ไหนคะ พ่อ...แม่ บอกแป้งสิคะว่าพี่เออยู่ไหน”
“...”
“ทำไมถึงเงียบล่ะคะ บอกแป้งมาสิ ฮื่อ!!!!” หญิงสาวปล่อยโอออกมาอย่างไม่ห่วงสวย หัวใจของเธอแหลกสลายลงในพริบตา ไม่อยากเชื่อเลยว่าผู้ชายคนที่เธอรักที่สุดรองจากผู้เป็นพ่อจะมาจากไปทั้งๆที่เพิ่งจะได้เริ่มใช้ชีวิตคู่ด้วยกันไม่ถึงวันเลยด้วยซ้ำ
และเมื่อได้รู้ข่าว แป้งก็หมดอาลัยตายอยาก มองเหม่อออกไปนอกหน้าต่างและได้แต่ร้องไห้ซ้ำไปซ้ำมาอยู่อย่างนั้น เพียงแค่ชั่วข้ามคืนความสาวความสวยของเธอก็หมองหม่นด้วยความโศกเศร้า พวงแก้มทั้งสองข้างเปื้อนน้ำตาไม่รู้จักแห้ง ดวงตาที่เคยสดใสก็หม่นมัวบวมช้ำจนใครที่ได้พบเจอก็ต่างนึกไม่ออกถึงช่วงเวลาที่เธอเคยยิ้มแย้มอย่างสดใสและอดสงสารในความอาภัพไม่ได้
ในเช้าตรู่ของวันถัดมา ขณะที่แป้งนอนเหม่อลอยไร้น้ำตาให้ไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองแล้ว คุณปรีชา พ่อของเอก็เข้ามาหาพอดี
เขาดูหัวใจสลายไม่ต่างจากเธอ ร่างท้วมๆของเขาดูโทรมลงถนัดตา แม้แต่ใบหน้าอิ่มที่ไว้หนวดเพื่อความเข้มขรึมก็ไม่ได้ดูมีบารมีอีกต่อไป เขากลายเป็นชายชรากระหม่อมบางที่ดูหมดซึ่งทุกสิ่งและน่าสงสารเป็นอย่างมากเพียงชั่วข้ามคืน
“หนูแป้ง ขอโทษนะที่เมื่อวานพ่อไม่ได้มาเยี่ยมหนูเลย เป็นยังไงบ้าง เจ็บมากรึเปล่า”
“...ไม่เป็นไรหรอกค่ะ...คุณพ่อคะ ขอหนูไปดูพี่เอได้มั้ย หนูอยากเห็นหน้าพี่เอเป็นครั้งสุดท้ายน่ะค่ะ”
“เจ้าเอคงไม่อยากให้หนูเห็นมันในสภาพนั้นหรอกลูก เอาเป็นว่าพ่อจะพาหนูไปช่วงงานศพจะดีกว่านะ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูไม่กลัว ไม่ว่าพี่เอจะอยู่ในสภาพไหนหนูก็รัก” หญิงสาวเอ่ยอย่างหนักแน่นด้วยน้ำเสียงแหบแห้งจากการร้องไห้มาตลอดคืน
“...เจ้าเอโชคดีจริงๆที่มีหนูเป็นคู่ชีวิต จะหาใครที่รักมันเท่าหนูคงไม่มีอีกแล้วน่าเสียดายที่มันไปก่อนเร็วแบบนี้ เอาไว้แต่งศพเสร็จก่อนแล้วพ่อจะพาไปดูก่อนเข้าโลงนะเพราะพ่อไม่อยากให้ใครเห็นสักเท่าไหร่...รถมันอัดแรงจริงๆ ยังดีที่หนูไม่เป็นอะไรมากไม่งั้นพ่อคงจะเสียใจมากกว่านี้แน่ที่ต้องเสียลูกไปถึงสองคน” ชายชราเอ่ยด้วยความเอ็นดูลูกสะใภ้
“...” แค่ได้ยินลักษณะการตายของสามีเท่านั้น น้ำตาที่คิดว่าเหือดแห้งไปแล้วของแป้งก็กลับมาไหลรินอีก เธอพยายามอย่างที่สุดที่จะไม่ร้องต่อหน้าพ่อสามีเพราะรู้ดีว่าเขาเสียใจมากพอแล้ว แต่มันก็ไม่อาจกลั้นได้
“ทั้งๆที่เรากำลังจะได้อยู่ด้วยกันแท้ๆ...”
“หนูแป้งอย่าร้องสิลูก เจ้าเอคงไม่อยากเห็นหนูร้องไห้เพราะมันหรอกนะ”
“ขอโทษค่ะคุณพ่อ แต่หนู...หนูแค่คิดถึงเรื่องที่เคยคิดจะทำกับพี่เอ เรื่องที่อยากจะสร้างครอบครัว อยากอยู่ด้วยกันแล้วดูลูกของเราโต อยากแก่ตายไปด้วยกัน แต่ว่าแค่เราจะใช้ชีวิตอยู่ในชายคาเดียวกันสักวินาทีเดียวก็ยังไม่ได้ทำเลย แค่คิดเรื่องนี้น้ำตาหนูก็ไหลแล้วค่ะ”
“...” ชายชรานิ่งเงียบไปชั่วครู่ เขาเข้าใจสะใภ้สาวดีว่าการต้องสูญเสียคนรักไปมันเป็นยังไงเพราะเขาเคยผ่านมันมาแล้วเมื่อครั้งที่ภรรยาคลอดเจ้าเอออกมาแล้วจากไป และเขาก็ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นกับคนที่เขารักดั่งลูกอีก
“ถ้าหนูไม่กลัวจริงๆพ่อก็จะทำทุกอย่างเพื่อพาเจ้าเอกลับมาหาหนูให้ได้”
“หนูไม่กลัวค่ะ ไม่ว่าพี่เอจะกลับมาในสภาพไหนหนูก็รัก ขอแค่ให้เราได้อยู่ด้วยกันก็พอ”
ช่วงเวลาแห่งงานศพผ่านพ้นไปเจ็ดวันแล้วแต่ความเสียใจยังคงอบอวลอยู่ในบรรยากาศ ยิ่งกับแป้งที่ต้องอยู่ในบ้านซึ่งแต่เดิมควรจะเป็นเรือนหอของเธอกับชายคนรักเพียงลำพังก็ยิ่งรู้สึกเสียใจและคอยแต่จะคิดวนเวียนซ้ำๆว่าหากวันนั้นเธอกับเขากลับมาถึงบ้านหลังนี้ด้วยกันก็คงจะดี
หัวใจของเธอมันไร้ซึ่งความหวาดกลัวใดๆโดยสิ้นเชิง จะมีก็แต่ความรักความคิดถึงสามีมากขึ้นทุกวัน แม้ว่าจะได้ไปเห็นสภาพศพของชายคนรักก่อนจะนำเข้าโลงแล้วแต่ก็ยังคงไม่ได้ทำให้ความรักที่มีมันสั่นคลอนเลยสักนิด เธอยังคงเฝ้าภาวนาให้เขากลับมาหาอย่างที่พ่อสามีเคยพูดเอาไว้ และเหมือนความปรารถนานั้นมันจะเป็นจริงในค่ำคืนนี้เอง
ก๊อก!ๆๆ
“แป้ง แป้งอยู่มั้ยครับ นี่พี่เอง”
“...” หญิงสาวสะดุ้งตกใจในครั้งแรกที่ได้ยินเสียงอันคุ้นเคย เธอรีบปิดอัลบั้มรูปในมือแล้วหันไปมองตามเสียงซึ่งมาจากประตูหน้าทันทีด้วยความสงสัยว่าใครมาเล่นอะไรพิเรนแถวนี้รึเปล่า
“ใครคะ”
“พี่เอไง แป้งลืมพี่แล้วเหรอ เปิดประตูให้ได้มั้ยครับ”
“...” แป้งรีบลุกไปเปิดประตูออกเพื่อพิสูจน์ และก็ต้องตกใจเมื่อได้พบกับชายคนรักอีกครั้ง
เขาไม่ได้มีสภาพเหมือนกับศพที่เห็นก่อนหน้านี้เลย จะว่าไปก็เหมือนคนธรรมดาทั่วไป ไม่ได้มีอะไรแปลกหรือแตกต่าง แม้แต่แววตาคู่นั้นที่มองจ้องมาก็ยังคงเป็นแววตาที่เธอยังจดจำได้
“พี่...เอ...”
“พี่กลับมาแล้วครับ”
“พี่เอจริงๆด้วย” แป้งแทบไม่รั้งรอ เธอซุกหน้ากับแผ่นอกชายคนรักแล้วสวมกอดไว้ด้วยความคิดถึงก่อนจะทำหน้าแปลกๆแล้วเงยหน้าขึ้นมองตาเขาอีกครั้ง
“คิดถึงพี่มั้ย”
“พี่เอกลับมาได้ยังไงคะ แป้งนึกว่าพี่...”
“มีคนพาพี่กลับมาอีกครั้งน่ะ แต่ว่าพี่อยู่ได้แค่เฉพาะตอนกลางคืนนะ...แป้งกลัวพี่รึเปล่า”
“ไม่ค่ะ ทำไมแป้งต้องกลัวผู้ชายที่แป้งรักด้วยล่ะคะ”
“แต่พี่ตายไปแล้วนะ” เขาถามย้ำให้แน่ใจว่าหญิงสาวคนรักจะไม่ได้หวาดกลัวหรือรังเกียจจริงๆ
“ถ้าพี่เป็นพี่เอจริงๆแป้งก็ไม่กลัวค่ะ”
“ก็พี่จริงๆไงครับ จะเป็นใครได้ล่ะ...หรือว่าไม่เชื่อว่าเป็นพี่เหรอครับ” เขาเอ่ยยิ้มๆ สวมกอดภรรยาเอาไว้ให้สมกับที่ต้องพรากจากกันไป
“แป้งเชื่อค่ะ ดีใจนะคะที่พี่กลับมาอีกครั้ง คิดถึงพี่เอมากๆเลยรู้มั้ย” หญิงสาวเอ่ยเสียงหวานสะอื้น เบียดร่างอวบอิ่มเข้าหา ก้มหน้าซุกอกสูดกลิ่นกายสะอาดเข้าเต็มปอดในขณะที่ดวงตาทั้งสองค่อยๆรื่นขึ้นมาด้วยน้ำตา
“...พี่ขอโทษนะที่ไปก่อนแป้ง ทั้งๆที่สัญญากันเอาไว้แล้วว่าพี่จะอยู่ดูแลแป้งจนแก่แท้ๆ”
“พี่ก็กลับมาทำตามสัญญาแล้วไม่ใช่เหรอคะ”
“ใช่ พี่กลับมาแล้ว...แต่ว่า...”
“แต่ว่าอะไรคะ บอกไว้ก่อนนะ ถึงเป็นผีแป้งก็ไม่กลัว แป้งจะเลี้ยงพี่เอง จะทำอาหารไหว้พี่ทุกวันเลย ขอแค่พี่อยู่ด้วยกันแบบนี้ไปเรื่อยๆก็พอ”
“ครับ พี่จะอยู่ ไม่ต้องทำอาหารไหว้พี่หรอก แค่กินข้าวด้วยกันนี่แหละ”
“จริงๆนะคะ” หญิงสาวถาม เงยหน้าขึ้นจ้องตาเขาอีกครั้งอย่างหวานซึ้งในขณะที่ชายหนุ่มก็ค่อยๆจับแก้มปากคราบน้ำที่เอ่อรอบขอบตาออกให้อย่างนุ่มนวล
“จริงสิ”
ไม่มีใครพูดอะไรกันอีก ทั้งสองเพียงสบตากัน และเหมือนมีแรงดึงดูดอันมหาศาลพาให้หญิงสาวเผยอริมฝีปากอิ่มออกเพื่อขยับเข้าไปประกบจูบอย่างนุ่มนวลเชื่องช้า
“อือ...” เอชงัก เขาไม่คิดว่าเธอจะกล้าทำอะไรอย่างนี้เพราะจากที่รู้จักกันมา แป้งจะค่อนข้างหวงตัวมากๆ แม้จะเคยจูบกันก่อนแต่งมาบ้างก็ไม่ใช่ว่าเธอจะยอมให้จูบได้ทุกครั้ง ยิ่งเป็นฝ่ายจูบเองแบบนี้ด้วยยิ่งไม่มีทาง
“อืม...แป้งคิดถึงพี่มากจริงๆ คิดถึงจนไม่อยากจะรออะไรอีกแล้ว”
“ด-เดี๋ยวก่อนนะแป้ง พี่ไม่ใช่คน...”
“พี่จะเป็นอะไรก็ช่าง ถึงทำแล้วแป้งต้องตายแป้งก็จะทำ พี่เอจะทิ้งให้เมียพี่เป็นหม้ายทั้งที่ยังไม่ได้เข้าหอเหรอคะ”
“แต่ว่า...”
“ถ้าพี่ยังปฏิเสธอีก แป้งจะยอมตายไปหาที่โลกโน้นเลยนะคะ” หญิงสาวทำหน้าขึงขังเอ่ยดุก่อนจะโอบแขนรั้งต้นคอเขากลับมาประกบจูบกันอีกครั้ง
“...”
เอพูดอะไรไม่ออกจริงๆที่แฟนสาวมุ่งมั่นขนาดนี้ ถึงจะรู้ดีว่าไม่สมควรแต่การยื่นคำขาดจากเธอมันคือสิ่งที่ไม่ควรปล่อยเลยตามเลยเป็นอย่างยิ่ง และคงเป็นเพราะมันคือความปรารถนาก่อนตายของเขาด้วยจึงยอมถูกรุกเร้าด้วยริมฝีปากอิ่มอมชมพูสวยอย่างง่ายดาย
แป้งฝืนอายกับการกระทำนี้เป็นอย่างมาก เธอรู้ว่าตัวเองไม่ใช่คนกล้าอะไร อีกทั้งยังไม่มั่นใจในฝีมือ แต่ก็ยังสอดลิ้นเข้าไปในปากเขาอย่างเงอะงะ ทั้งยังค่อยๆเอื้อมมือลงไปจับปลดกางเกงเขาออก
เธอไม่อยากให้เขารู้สึกเหมือนถูกรังเกียจ ต้องการจะให้เขามั่นใจว่าแม้จะตายไปแล้วเธอก็พร้อมจะยอมเป็นเมีย พร้อมจะใช้ชีวิตคู่ร่วมกันไม่ว่าจะต้องเจอกับอะไรก็ตาม
“หน้าแดงแจ๋แล้ว ไม่ต้องฝืนหรอกให้พี่ทำเถอะนะครับ” เอถอนปากออกเอ่ยแผ่วเบา สองมือของเขารั้งแขนเธอไว้ไม่ให้รุกต่อก่อนจะเป็นฝ่ายถอดกางเกงตัวเองออกแล้วรวบร่างขาวขึ้นอุ้มพาไปยังห้องนอนและใช้มันตามจุดประสงค์แรกที่สร้างขึ้น
แป้งถูกวางลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล เธอถูกเขาป้อนจูบซ้ำแล้วซ้ำเล่าในขณะที่ฝ่ามือใหญ่ทั้งสองเริ่มลวนลามจับลูบเนินอกอวบอัดอย่างเชื่องช้า
“ขอพี่ถอดนะแป้ง” เอขออย่างสุภาพและหยุดมือเพื่อรอคำตอบโดยไม่คิดผลีผลาม ซึ่งหญิงสาวก็ไม่ได้ห้ามปราม เธอพยักหน้ารับ ช้อนสายตามองเขาอยู่ตลอดขณะช่วยชูแขนยกตัวให้เขาดึงถอดเสื้อยืดออกไป
ชายหนุ่มพยายามควบคุมตัวเองเอาไว้เมื่อได้เห็นเนินอกขาวๆ มันเบียดอัดตัวกันอยู่อย่างน่าอึดอัดในชุดชั้นในฟองน้ำสีฟ้าจนเขาอดไม่ได้ที่จะค่อยๆปลดสายจากไหล่ทั้งสองของเธอออกแล้วค่อยๆดึงมันลงให้พ้นทรวงอกภรรยา
แป้งแก้มแดงซ่านถึงใบหู สายตาจับจ้องเขาพร้อมกับหัวใจที่เต้นโครมครามด้วยความตื่นเต้น มันเป็นครั้งแรกจริงๆที่เธอเผยความสาวบริสุทธิ์บนเรือนร่างให้ใครได้เห็นเช่นนี้ ยิ่งได้เห็นผู้เป็นสามีทำตาลุกวาวจ้องมองยอดถันชูชันสีชมพูสดสวยไม่ต่างจากสีบนริมฝีปากก็ยิ่งเกิดความรู้สึกซ่านเสียวแปลกๆ
ตั้งแต่เกิดมาชายหนุ่มไม่เคยเห็นถันใครสวยขนาดนี้มาก่อน ไม่เพียงแค่ความอวบกลมเต็มตึงราวกับส้มโอที่ถูกผ่าครึ่งอย่างเหมาะเจาะแต่มันยังขาวเนียนเป็นสีงาช้าง ไร้ซึ่งไฝฝ้าตำหนิใดๆ บริเวณกึ่งกลางนั่นก็ถูกประดับด้วยลานสีชมพูอ่อนดูสวยงาม ส่วนเม็ดเนื้อที่ประดับอยู่กลางลานนั่นอีกก็ช่างเต่งตึงเป็นสีเดียวกันดูเนียนตา ขณะเดียวกันมันก็ไม่ได้ดูกลืนไปกับตัวลานแต่ดูเด่นสวยด้วยลักษณะพุ่งชี้เหยียดตึง
“อย่าจ้องแบบนั้นสิคะ แป้งอายนะ”
“สวยมากเลยแป้ง สมแล้วที่พี่อดทนรอ พี่ขอชิมนะ”
“อุ...อืออออ”
ในครั้งนี้ชายหนุ่มไม่ได้รอฟังคำตอบ เขาก้มประกบปากลงไปเม้มดูดเม็ดเนื้อชมพูขนาดเท่าเม็ดลำไยอย่างคนหิวโหย ซึ่งมันสร้างความเสียวซ่านให้กับหญิงสาวผู้ถูกรังแกถึงกับต้องแอ่นทรวงอกเข้าหาและแอบจั๊กจี้เล็กๆกับบางสิ่งบางอย่างที่ทิ่มตำรอบๆลานถัน
“อืมมมมม...อร่อย...ข้างนี้ล่ะจะอร่อยรึเปล่า”
“อ๊ะ!...ฮื่ออออ” แป้งได้แต่ครางฮือๆอยู่อย่างนั้นขณะปล่อยให้ชายคนรักค่อยๆละเลียดชิมลิ้มรสเม็ดเนื้อชมพูสดสลับไปมาทีละข้างอย่างคนตะกละ และเขาก็ช่างทำได้ดีจริงๆเพราะเธอไม่อาจทนความเสียวได้ ต้องคอยแอ่นหาซ้ายทีขวาทีตามแต่ว่าเขาจะเลือกดูดข้างไหน ยิ่งรู้สึกได้ว่ามีเส้นหนวดแข็งทิ่มตำไปตามลานทั้งสองก็ยิ่งเสียวจนเกิดอารมณ์ร่วมไปอย่างง่ายดาย
ขณะเดียวกันชายหนุ่มก็ไม่อาจห้ามใจกับความสวยงามไร้ตำหนิของทรวงถันทั้งสองได้ เขาค่อยๆออกแรงดูดเพิ่มขึ้นในทุกครั้งที่เปลี่ยนข้าง ฟันเริ่มขบกัดเม็ดเนื้อเบาๆซ้ำไปซ้ำมากระทั่งมันเริ่มเปลี่ยนจากสีชมพูอ่อนกลายเป็นแดงช้ำน้อยๆให้ยิ่งน่ามองขึ้นไปอีก
“เจ็บมั้ย พี่ทำแรงไปรึเปล่า”
“ไม่ค่ะ พี่เอทำเถอะ ร่างกายนี้แป้งตั้งใจยกให้พี่อยู่แล้ว”
“งั้นพี่ขอดูข้างล่างนะครับ”
“...”
แป้งพยักหน้านิดๆ ก้มมองในขณะที่เจ้าบ่าวของเธอค่อยๆดึงยางยืดขอบกางเกงวอร์มรูดลงไปพร้อมกับกางเกงชั้นในซึ่งเป็นปราการด่านสุดท้าย
เธอรู้สึกอายแทบอยากแทรกแผ่นดินหนีที่ถูกคนรักมองมายังของหวงอันบริสุทธิ์ผุดผ่องกลางลำตัวจนต้องหุบขาลงอัตโนมัติ แต่ชายหนุ่มมือไวกว่า เขารีบคว้าจับหัวเข่าเธอไว้แล้วจับแบะแยกออกจ้องมองลงไปยังส่วนสำคัญด้วยความตื่นเต้น
มันช่างเรียบเนียนไร้ขนราวกับเด็กน้อยแต่ก็อวบนูนเป็นเนินอย่างเช่นของหญิงสาววัยเจริญพันธุ์ทั่วไป ม่านเนื้อทั้งสองข้างก็ยังคงปิดแนบกันสนิทไม่มีเสียหาย บ่งบอกได้ว่าจวบจนอายุ 29 ขวบแล้ว แป้งก็ยังไม่เคยผ่านชายใดมาก่อน
“สวย...สวยมากจริงๆ พี่หลงแป้งเข้าอีกแล้วสิ”
“พี่เออย่าพูดอะไรแปลกๆสิคะ จะทำก็ทำเถอะไม่งั้นแป้งไม่ให้แล้วนะ” หญิงสาวเอ่ยขัดด้วยความอายจนชายหนุ่มต้องเงยหน้าขึ้นมองสบตาเธอ
“แป้งจะให้พี่ทำจริงๆใช่มั้ย ถ้าหลังจากนี้จะต้องเจออะไรแป้งจะรับไหวรึเปล่า”
“ค่ะ แป้งรับไหว ให้แป้งได้ทำหน้าที่ภรรยาให้ครบถ้วนเถอะนะคะพี่เอ”
“งั้นพี่จะพูดอีกแค่คำเดียวแล้วจะไม่ถามอีก...เป็นของพี่นะครับ”
“ค่ะ แป้งจะเป็นของพี่ไม่ว่าคืนนี้หรือคืนไหน”
ชายหนุ่มเผยอยิ้มด้วยความสุขล้นหัวใจ เขาจัดการถอดชุดของตัวเองออกโยนทิ้งก่อนจะขึ้นคร่อมจับอาวุธประจำกายแข็งพร้อมจรดจ่อกับส่วนลับของเธอแล้วค่อยๆแหวกเปิดล่วงล้ำเข้าไปและได้พบกับความจริงที่ว่าหลังม่านเนื้อของภรรยานั้นชุ่มฉ่ำเปียกเยิ้มเพียงใด
“ทำไมมัน...”
แป้งยกนิ้วขึ้นแตะริมฝีปากสามีพลางส่ายหน้าเขินๆ เธอกำลังฝืนความกลัวและปล่อยให้เขาค่อยๆล่วงล้ำเข้ามาในกายอย่างเชื่องช้า
จากสัมผัสอันแผ่วเบาระหว่างเนื้อกับเนื้อก็ค่อยๆแนบชิดจนกลายเป็นการเบียดเสียดให้รู้สึกคับตึงราวกับกำลังถูกจับขาค่อยๆฉีกร่างออกเป็นสองส่วน
สองมือเรียวขาวรีบรั้งกอดคอชายคนรักเอาไว้ทันที เธอทำหน้าตาตื่นนิดๆไม่คิดว่าจะรู้สึกเจ็บอย่างนี้
“เจ็บใช่มั้ย ไม่ต้องกังวลนะครับ พี่ไม่รีบไปไหนอยู่แล้ว” เขาเอ่ยปลอบก่อนจะก้มประกบจูบซอกคอขาวระหงของเธออย่างนุ่มนวลเพื่อผ่อนคลายและค่อยๆขยับกายรุกสลับถอยอย่างช้าๆ
แป้งทั้งสยิวทั้งรู้สึกหน่วงสลับกับเบาโล่งตามจังหวะชายคนรัก อาการของเธอค่อยๆดีขึ้นในขณะที่ความเจ็บก็เริ่มกลายเป็นความคุ้นเคยกระทั่งอาวุธของเขามาสะดุดหยุดลงอีกครั้งเมื่อส่วนปลายเจอกับกำแพงความบริสุทธิ์ด่านสุดท้าย
“อย่าหยุดสิคะพี่เอ”
“แป้งไหวนะ”
“ไหนว่าจะพูดอีกแค่คำเดียวไงคะ ถ้าพี่พูดอีกแป้งโกรธจริงๆนะ”
“...”
เจ้าบ่าวหนุ่มเงียบเสียงลงตามคำตัดพ้อของเจ้าสาวในทันที เขากลับลงไปก้มหน้าไล้ปลายจมูกสูดกลิ่นหอมจากซอกคอขาวสลับพรมจูบต่อในขณะที่ท่อนล่างก็กลับมาทำงานอีกครั้ง
แป้งแอบเม้มปากนิดๆเมื่อรู้สึกได้ว่ามีสิ่งแปลกปลอมพยายามดันอัดเข้ามาจนตึง แม้จะค่อยๆเป็นค่อยๆไปแต่เธอก็ยังเจ็บแสบกับสิ่งที่เกิดขึ้นจนกระทั่งมันได้เจาะทำลายความบริสุทธิ์เข้ามาและเคลื่อนต่อไปกระทั่งชนกับส่วนลึกในกาย
กึก!
เอยันกายขึ้นมองใบหน้าแดงซ่านของเจ้าสาวด้วยความเป็นห่วง แต่เมื่อเห็นว่าเธอส่งสายตาเว้าวอนกลับมา เขาก็ไม่อาจอดทนต่อได้อีกและเอนกายลงขยับเคลื่อนเอวบดเบียดกับเรือนร่างขาวเนียนอวบอิ่มช้าๆ
ไม่นานนักแป้งก็ค่อยๆคุ้นเคยกับขนาดของสามี ความใหญ่เริ่มไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป เธอจึงเริ่มกอดเริ่มหอมเขากลับและแอบส่งเสียงครางออกมาเบาๆราวกับเด็กดีที่เพิ่งจะหัดทำตัวร้ายๆ ซึ่งมันถูกอกถูกใจชายหนุ่มเป็นอย่างมาก
ร่างแกร่งค่อยๆเปลี่ยนจังหวะจากเนิบนาบเชื่องช้าดุจคลื่นกระทบฝั่งเป็นฮึกเหิมโหมกระหน่ำราวกับทะเลยามเกิดพายุจนเสียงเนื้อกระทบเนื้อดังสนั่นลั่นบ้าน
แป้งถูกอัดกระแทกซ้ำแล้วซ้ำเล่าจากสามีก็ทั้งเสียวทั้งจุก แต่แทนที่จะโกรธ เธอกลับปรือตามองใบหน้าหล่อเหลาคมคายของเขาและอ้าปากส่งเสียงครางดังขึ้นอีกนิดคลอไปกับเสียงบทรักของเขา
เธอไม่คิดเลยว่าจะได้มีโอกาสร่วมเตียงกับสามีเช่นนี้ ทุกสัมผัส ทุกความรู้สึกที่เกิดมันราวกับว่าเขามีชีวิตจริงๆ และเธอก็มีความสุขมากๆที่ได้ทำหน้าที่ภรรยาให้เขาสักที
“แป้ง ฮื่ออออออ แป้งเสียวค่ะพี่เอ...ม-เหมือนฉี่แป้งจะแตก...จะแตกแล้ว!!!” หญิงสาวร้องคร่ำครวญปิ่มจะขาดใจ สองขาตวัดเกี่ยวรัดสะโพกสามีเอาไว้พร้อมกับแอ่นความเป็นหญิงเข้าไปรับอาวุธร้ายเข้ามาทั้งลำ
ตอนนั้นเองที่ชายหนุ่มลนลาน เขาพยายามจะดันกายถอนออกแต่ก็ไม่อาจทำได้ อีกทั้งความเสียวสยิวจากภายในโพรงลึกที่คอยดูดสูบอย่างต่อเนื่องมันก็เกินจะต้านจนต้องยอมกดกายกลับลงไปแล้วปลดปล่อยความสุขสมเข้าสู่กายเธอจนเนืองนองล้นปรี่
ทั้งสองนิ่งค้างอยู่ในท่านั้นกระทั่งกระบวนการถ่ายเทของเหลวเสร็จสิ้น แป้งที่นอนอยู่ข้างใต้สามีก็โอบกอดชายคนรักขยับป้อนริมฝีปากให้เขาดื่มด่ำด้วยความรักใคร่
“แป้งมีความสุขที่สุดเลยค่ะพี่เอ”
“...แบบนี้จะดีเหรอแป้ง พี่ไม่ควร...”
“บอกแล้วไงว่าแป้งขอทำหน้าที่ภรรยาให้ครบถ้วน ถ้าการมีความสุขกันของเราสองคนจะมีผลตามมา แป้งก็พร้อมจะรับ...และจะรับด้วยความยินดีมากๆด้วย”
ด้วยคำพูดของแป้งทำให้ในคืนต่อมาความสัมพันธ์ของทั้งสองก็ยังคงเป็นเช่นเดิม แป้งยังคงเป็นฝ่ายเรียกร้องให้เขาทำลายความสาวของเธอซ้ำไปซ้ำมาและยินดีจะรับของเหลวอุ่นๆที่เขาฉีดเข้ามาโดยไม่คิดจะหวาดระแวงเลยว่าสิ่งนี้มันจะออกมาจากผู้ที่ไม่มีร่างกายได้หรือไม่
แม้จะไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปแต่การกระทำนี้มันก็เป็นผลดีมากๆเพราะเธอกลับมาร่าเริงอีกครั้ง กลายเป็นคนยิ้มเก่งและเหมือนจะสดใสยิ่งกว่าแต่ก่อนเป็นอย่างมาก แม้แต่คุณนพกับคุณพรทิพย์ที่มาเยี่ยมเยียนลูกสาวด้วยความเป็นห่วงก็ยังอดแปลกใจไม่ได้ที่ลูกสาวตัดใจจากชายคนรักได้เร็วขนาดนี้และค่อยรู้สึกสบายใจที่ลูกสาวกลับมาเป็นปกติเช่นเดิม แม้เธอจะยืนยันหนักแน่นกับบิดามารดาว่าจากนี้เธอจะขออยู่เป็นโสดตลอดชีวิตก็ตาม
เพียงแต่นับจากงานศพของสามี เธอก็ไม่ได้เห็นหน้าพ่อตาอีกเลย จะทำได้ก็เพียงโทรไปขอบคุณที่ขาสามีเธอกลับมาอีกครั้งได้อย่างที่เคยรับปากและถามไถ่สารทุกข์สุกดิบ ซึ่งคุณปรีชาก็บอกว่าเขายังสบายดีเพียงแต่ในตอนนี้งานของเขาเยอะพอสมควรจึงไม่ได้มาเยี่ยมเยือนบ้าง ซึ่งแป้งก็เข้าใจดีว่าพ่อสามีคงจะอยากทำงานเพื่อลืมความเศร้าที่ได้สูญเสียลูกชายไปเพราะแม้พี่เอจะกลับมามีชีวิตอีกครั้งแต่ในทุกค่ำคืนเขาก็มาหาแต่เธอตลอด ไม่ได้มีหยุดหายเพื่อไปหาผู้เป็นพ่อเลยแม้แต่วันเดียว ซึ่งเมื่อเธอลองขอให้เขาไปหา เขาก็บอกเพียงว่าทำไม่ได้เพราะเขาถูกผูกไว้กับเธอเพียงเท่านั้นและจะให้เธอไปขอค้างคืนในบ้านพ่อหม้ายตามลำพังสองต่อสองก็คงจะไม่เป็นเรื่องดีนัก เธอจึงทำได้เพียงโทรคุยปลอบโยนพ่อสามีเท่านั้น
จากวันก็กลายเป็นสัปดาห์ จากสัปดาห์กลายเป็นเดือนที่ทั้งสองได้อยู่ในชายคาเดียวกัน ถึงจะได้อยู่แค่ชั่วข้ามคืนแต่ด้วยกิจกรรมสานสัมพันธ์สวาทที่คอยกระชับความใกล้ชิดให้แนบแน่นกับความรั้นของแป้งก็ช่วยละลายความกังวลของชายหนุ่มให้เขาเริ่มกล้าที่จะหลั่งภายในตัวเธอโดยไม่ต้องถามถึงความสมัครใจอีก และแป้งก็ดูจะชอบมากๆที่ได้กักเก็บน้ำของเขาไว้ภายในร่างกาย และสิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้น
ในค่ำคืนหลังกิจกรรมสานสัมพันธ์รักจบลงด้วยความอิ่มเอมของทั้งสองฝ่าย แป้งก็ขยับมาหนุนแขนสามีแล้วโอบกอดเขาเอาไว้อย่างอบอุ่นเพื่อให้ดวงตาจ้องประสานกันได้
“พี่เอคะ วันนี้แป้งมีความสุขมากเลยนะรู้มั้ย”
“ก็เห็นแป้งมีความสุขทุกวันไม่ใช่เหรอครับ” เขาถามยิ้มๆ ขยับฝ่ามือใหญ่ลูบไล้ตั้งแต่ปลายนิ้วอันเรียวยาวขึ้นไปถึงหัวไหล่เปลือยเปล่าที่เต็มไปด้วยร่องรอยห้อเลือดจากแรงประกบดูด
“วันนี้มีมากกว่านิดนึงค่ะ”
“ทำไมล่ะ”
“ประจำเดือนของแป้งมันยังไม่มา”
“ว่าไงนะ!” เอถึงกับตกใจเมื่อได้รู้ เขาเบิกตากว้าง หน้าที่ไม่ค่อยจะมีสีเลือดอยู่แล้วกลับยิ่งซีดขาวจนน่ากลัว ในที่สุดสิ่งที่เขากลัวก็เกิดขึ้นจนได้
คุยกันหน่อย : ปกติผมค่อนข้างจะปล่อยผ่านไม่ค่อยแจ้งทาง mod ว่าเจอปลิง แต่ว่าคราวนี้มันกลับมาอีกแล้วทั้งๆที่บอร์ดเปลี่ยนกฏไปตั้งนานแล้วว่าห้ามขอบคุณ ห้ามสติ๊กเกอร์อย่างเดียว
คือจะบอกว่าที่หายไปนานก็เพราะปลิง ผมไปเขียนหาเงินสบายใจกว่าตั้งเยอะ และถึงจะไม่ได้หาเงิน ผมเอาไปเขียนลงที่อื่นก็สบายใจกว่าตรงที่ได้โปรโมตของๆตัวเองไปด้วย แต่ที่มาลงที่นี่ ผมตั้งใจซ่อนเพราะอยากได้ฟีดแบค ซึ่งถ้ามาเป็นสติ๊กเกอร์แบบนี้ผมคงไม่เอามาลงดีกว่าครับ มันเสียความรู้สึกเปล่าๆ เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน