ชีวิตในมหาวิทยาลัยดำเนินมาได้เกือบสองเดือนแล้ว ในที่สุด กิจกรรมรับน้องห้องเชียร์ ที่นักศึกษาบางคนก็รับได้ แต่บางคนก็เกลียดแสนเกลียดก็จบสิ้นลง เหล่านักศึกษาปี 1 ร่วมกันจับมือร้องเพลงอำลา ส่งตัวแทน (หยก) ออกไปกล่าวแสดงความขอบคุณพวกพี่เชียร์ และเตรียมพร้อมจะเริ่มต้นการใช้ชีวิตมหาลัยแบบตัวใครตัวมัน
“แต่ก่อนเราจะจากกันไป ยังเหลือกิจกรรมสุดท้ายนะคะ” พี่หวานประกาศในห้องเรียนรวม หลังอาจารย์ปล่อยแล้ว “น้อง ๆ ได้เชียร์ร่วมกัน ทำกิจกรรมร่วมกันมาเกือบสองเดือนแล้ว พวกพี่ ๆ เชื่อว่ากิจกรรมของพี่คงช่วยให้น้อง ๆ ได้รู้จักกันดีขึ้น รู้แล้ว ว่าเพื่อนคนไหน ที่เหมาะจะเป็นหน้า เป็นตาให้คณะของเรามากที่สุด”
พวกพี่เชียร์เริ่มแจกกระดาษแผ่นเล็ก ๆ ออกมาให้น้อง ๆ แต่ละคน
“ในกระดาษแผ่นที่พี่เค้กกับพี่ปุ้ยแจกอยู่นะคะ ให้น้อง ๆ เขียนชื่อเพื่อนสองคน ที่น้องคิดว่าเหมาะสมจะเป็นดาว เดือนของคณะมากที่สุดนะคะ น้องสองคนชายหญิง ที่ได้รับคะแนนโหวตสูงสุด จะต้องเป็นตัวแทนของคณะ เวลาทำกิจกรรมต่าง ๆ และเข้าร่วมประกวดดาวเดือนของมหาลัยด้วยนะคะ”
เสียงพูดคุยดังขึ้นทั่วห้อง เมื่อทุกคนต่างก็ซุบซิบกันว่าจะเลือกใครดี ให้มารับตำแหน่งที่เป็นเสมือนเครื่องประกันความสวยความหล่อตำแหน่งนี้
“มึงเลือกกูนะ ไอ้เป็ด” เสียงไอ้ตี๋ดังมาจากแถวหลัง
“ได้เลย แล้วมึงเลือกกูใช่ไหม”
“กูก็เลือกตัวเองสิ สัส จะเลือกมึงทำไม หน้าอย่างมึงเนี่ยนะ จะเป็นเดือน ถุย”
ที่ข้างกายชาคริต ปากกาหมึกซึมของน้ำฟ้าจรดลงบนกระดาษ ตวัดสองสามทีก่อนที่แผ่นกระดาษจะพับปิดลง
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
“เลือกแล้วเหรอ” ชาคริตถาม
“อือ”
“เลือกใคร”
“.....ชั้น....ไม่บอก”
“เลือกเรา?”
ไม่ ไม่ได้เลือกชาคริต ถ้าถามเธอว่าเธอคิดว่าผู้ชายคนไหนหล่อสุด ดีสุด น่ารักที่สุดในคณะ เธอต้องตอบว่าชาคริตอยู่แล้ว แต่เธอก็รู้จักชาคริตดีพอจะรู้ ว่าเธอไม่ควรไว้ใจปล่อยให้เขาไปทำหน้าที่ที่ต้องเข้าใกล้กับสาวสวย ๆ หลายคนสักเท่าไหร่นัก ยิ่งเธอพอจะเดาได้อยู่ ว่าสาวคนไหนจะได้เป็นดาวคณะ เธอยิ่งไม่อยากจะส่งชาคริตให้ได้ไปใกล้ชิดใหญ่
ชื่อที่เธอเขียนไป คือไอ้ตี๋ กับเบญ
แต่ดูจากสายตาเพื่อนหลาย ๆ คนที่เหลียวมองมาข้างตัวเธอ เธอเดาว่ายังไงชาคริตคงชนะอยู่ดี
แล้วจะทำยังไงไม่ให้สองคนนี้ได้ใกล้ชิดกันนะ
“บอกหน่อย”
“ไม่...แล้วนายล่ะ เลือกใคร”
“น้ำฟ้าไง” ชาคริตชูแผ่นกระดาษที่มีชื่อเธอเขียนหราอยู่ให้ดู “กับทะนง เราว่าเค้านิสัยดีนะ”
น้ำฟ้ามองดูแล้ว คิดว่ายังไงทะนงก็ไม่มีสิทธิ์ได้เป็นเดือนคณะแน่
“เบญ เลือกยัง” น้ำฟ้าหันไปถาม
เบญจคีตาพยักหน้า “น้ำฟ้ากับชาคริต” เธอชูแผ่นกระดาษที่ยังไม่ให้พับให้น้ำฟ้าดู
น้ำฟ้าอดเขินไม่ได้ ใครจะไปคิดว่าสาวที่สวยที่สุดในคณะจะเลือกคนหน้าจืดอย่างเธอ แต่ก็นั่นแหละ จะเลือกตัวเองก็คงน่าเกลียดไปหน่อย
“น้อง ๆ ที่เลือกแล้ว พับแผ่นกระดาษแล้วใส่มาในกล่องของพี่ปุ้ยเลยนะคะ” เสียงพี่หวานประกาศ
ไม่นาน กล่องที่แน่นไปด้วยกระดาษโหวตก็ถูกส่งต่อไปให้พี่ปี 4 หน้าตาป่าเถื่อนนับ และนำผลเข้าโปรแกรมฉายขึ้นกระดาน
“เริ่มจากฝ่ายหญิงก่อนนะคะ ดาวคณะ......ผลคะแนน....ตามนี้เลยค่ะ!!!!”
เบญจคีตา (เบญ) 174 คะแนน
อภิญตา (หยก) 102 คะแนน
และถัดลงไปอีกหลายต่อหลายบรรทัด
น้ำฟ้า (น้ำฟ้า) 2 คะแนน
2 คะแนน จาก ชาคริต กับเบญ
แหม
“เชิญน้องเบญออกมาเลยค่ะ”
ผลออกมาตามที่น้ำฟ้าคาดเป๊ะ
“เราไม่เข้าใจ” ชาคริตเกาหัว “ทำไมคนไม่โหวตน้ำฟ้ากันเยอะกว่านี้”
“ชาคริต มองหน้าชั้นซิ”
ชาคริตหันมา “มองอยู่”
“ตอบมา ชั้นสวยตรงไหน”
“ทุกตรง” ชาคริตตอบแบบไม่ต้องคิด เห้ออออ ชาคริต ชั้นรักนายตรงนี้แหละ
“ไม่ ลองมองดี ๆ เอามาตรฐานความสวยของสังคมมาจับหน่อย ชั้นสวยตรงไหน หน้าชั้นได้รูปไหม ตาคมหรือเปล่า จมูกโด่งไหม สวยแบบไหน หวาน เข้ม เย้ายวน บอกได้ไหม”
ชาคริตอ้าปาก แล้วหุบปากลงทันที
เห้ย....ได้ไง
ตลอดหลายปีที่ผ่านมา เขาไม่เคยตั้งคำถามเรื่องความสวยของน้ำฟ้าด้วยซ้ำ
ตั้งแต่เริ่มโตพอจะคิดเรื่องความรักแบบชายหญิง เขาก็คิดถึงน้ำฟ้าตลอดเมื่อนึกถึงผู้หญิงสวย
ไม่เคยลองพยายามวิเคราะห์ด้วยซ้ำว่าความสวยของเธอมาจากอะไร
จนถึงตอนนี้เอง ที่เขาเข้าใจ
น้ำฟ้าสวยที่สุดในสายตาเขามาตลอด แต่ถ้าพยายามมองโดยตัดเอาความรักของเขาออก.....
น้ำฟ้าหน้าตาธรรมดาอย่างไม่น่าเชื่อ
ทุกอย่างที่เขามักหลงใหลในตัวสาวงาม...........หาไม่ได้สักนิดจากใบหน้าใต้แว่นตาทรงเก๋
“น้ำฟ้าสวยที่สุดในสายตาเรา” ชาคริตสรุปสั้น ๆ หลังคิดอยู่นาน “ใครจะสนกัน ว่ามาตรฐานความงามของสังคมจะว่ายังไง”
น้ำฟ้าหน้าแดงก่ำ
“เห้ออออ เสียดายนะ” ชาคริตบอก “เราอุตส่าห์หวังว่าจะเป็นดาวเดือนคู่กับน้ำฟ้า”
“แปลว่านายคิดว่านายจะได้”
“อือ....เราว่าเพื่อนหลาย ๆ คนชอบพอกับเราดีอยู่นะ”
แม้แต่สายตาของเบญที่มองจากหน้าห้องยังเหมือนเรียกให้ชาคริตไปยืนข้าง ๆ เลย
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
“เอาหละ ต่อไปนะคะ ฝั่งชาย เดือนคณะ ผลคะแนนตามนี้เลยค่ะ...”
ตารางปรากฏขึ้นบนจอหน้าห้อง พร้อม ๆ กับที่ชาคริตลุกขึ้นยืน
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
......ก่อนจะนั่งลง ด้วยสีหน้าที่เหมือนไม่เชื่อสายตาตัวเอง
อนันตบุตร (ตี๋) 99 คะแนน
ชาคริต (คริต) 97 คะแนน
ชาคริต......แพ้
พี่หวานหันไปกระซิบเบา ๆ กับรุ่นพี่หน้าเถื่อน แต่ในห้องที่เงียบงันไปด้วยความตะลึงพรึงเพริดด้วยความไม่เชื่อ เสียงก็ดังมาถึงโต๊ะแถวหน้าที่ชาคริตกับน้ำฟ้านั่งอยู่ได้
“พะ...พี่ก้อง.....ไม่ได้นับผิดใช่ไหมคะ”
ไม่รู้ว่ารุ่นพี่หน้าตาป่าเถื่อนพูดอะไรกับพี่หวาน แต่เธอก็หันกลับมาพูดใส่ไมค์
“น้องตี๋.....ออกมาค่ะ”
สีหน้าของเบญจคีตาแข็งเหมือนหินเมื่อต้องยืนคู่กับนายตี๋ในฐานะดาวเดือน
ทำไมนะ ทำไมชาคริตถึงแพ้ได้
น้ำฟ้ากัดฟัน....
ถ้าเมื่อกี้เธอเลือกชาคริตล่ะ
คะแนนจะเป็น 98 คะแนนเท่ากันใช่ไหม
เธอไม่อยากให้ชาคริตชนะ เพราะไม่อยากให้ชายที่เธอรักไปใกล้ชิดกับสาวเบญคนสวยมากเกินไป
แต่เธอไม่คิดด้วยซ้ำ ว่าคนอย่างนายตี๋จะชนะชาคริตของเธอได้
เสียงซุบซิบดังไม่ขาดสาย เห็นได้ชัดว่ามีคนอื่นอีกหลายคนที่ไม่อยากจะเชื่อผลโหวต ว่านายตี๋ชนะชาคริตได้
“หยก มึงโหวตใครวะ” เสียงพอลล่าถามลอยลมมาเบา ๆ
“ชาคริตดิ น่าเย็ดสุดแล้ว”
“แล้วใครโหวตไอ้ตี๋วะ”
“มุก มึงเลือกไอ้ตี๋เปล่า”
“เหอะ”
“รัชนี แล้วเธอล่ะ”
“ใครจะเลือกมัน ดูมันเต้นชูควยวันนั้นสิ”
“แต่เราเลือกไอ้ตี๋นะ มันตลกดี”
“โอเค หาได้คนนึงแล้ว อีก 98 อยู่ไหนว๊ะ”
“ไอ้ตี๋มันเลือกตัวเองด้วยไง”
“งั้นขออีก 97”
“ไอ้เป็ด อ่ะ”
“อีก 96”
“คิดไม่ออกแล้ว!!!”
“น้องดาว เดือน กระเถิบเข้าหากันใกล้ ๆ หน่อยนะครับ” พี่ก้องบอก “ถ่ายรูปออกมาจะได้สวย ๆ”
ไอ้ตี๋ถือโอกาสโอบเอวบางของเบญดึงตัวเข้ามาใกล้ ๆ จนสองร่างแนบกัน เบญพยายามจะขยับตัวออก แต่ไอ้ตี๋ก็รั้งไว้
“เดี๋ยวรูปไม่สวย” มันกระซิบ
“น้องผู้หญิง ยิ้มหน่อยครับ”
รอยยิ้มแหย ๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้างาม
“ยิ้มที่จริงใจกว่านี้ครับ เราต้องนำเสนอตัวเองในฐานะหน้าตาของคณะนะ”
มือที่เอวเลื่อนไปลูบที่สะโพก เบญสะดุ้งโหยง
“อยู่นิ่ง ๆ ครับ ยิ่งขยับยิ่งเสร็จช้านะ”
“พี่ก้องคะ ตี๋เค้า....”
“ชู่วววว อยู่นิ่ง ๆ ครับ พี่จะถ่ายรูป อย่าเพิ่งพูดอะไร”
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
เมื่อการถ่ายรูปคู่สำหรับประกอบใบปลิวโฆษณากิจกรรมของคณะเสร็จลง เบญก็รีบเดินจ้ำอ้าวออกจากห้องสตูดิโอไปทันที
“เป็นไง เต็มไม้เต็มมือดีไหม” พี่ก้องถามไอ้ตี๋
“สุดยอด พี่” ไอ้ตี๋ยกนิ้วโป้ง “ตูดเล็กไปหน่อย แต่นอกนั้นสุดยอดดดดดด....ผมติดพี่เท่าไหร่อะ”
“เจ็ดพัน มึงรู้ไหม กูต้องปลอมให้มึงตั้ง 70 คะแนน” พี่ก้องคำราม
แน่นอน จริง ๆ แล้วมีคนเลือกไอ้ตี๋ไม่กี่คนหรอก แต่ไอ้ตี๋กับไอ้พี่ก้องเตรียมการมาอย่างดี กระดาษที่เอามาใช้ในวันนี้ ไอ้พี่ก้องแอบเคลือบไว้บาง ๆ ด้วยสารเคมีบางอย่าง ที่เมื่อโดนสารอีกชนิด จะลอกเลือนหายไป พร้อมกับน้ำหมึกที่เขียนไว้บนสารเคลือบ ทิ้งหน้ากระดาษว่างเปล่าไว้ให้เขียนใหม่ได้ และไอ้พี่ก้องก็ต้องเอาสารเคมีนี้ป้ายตรงชื่อชาคริตหลายใบ ก่อนจะเขียนชื่อไอ้ตี๋ลงไป โดยพยายามเลียนแบบลายมือจริง ๆ ที่เขียนมา เพื่อไม่ให้เป็นที่ผิดสังเกต
“โห....อาทิตย์หน้านะพี่”
“เออ ได้”
“ว่าแล้ว....เอ่อ....พี่ว่า....เบญเขาจะ....”
“จะบอกใครไหมน่ะเหรอ...” พี่ก้องหัวเราะหึ ๆ “ไม่หรอก อีนี่ไม่รู้จักเข้าสังคม มันไม่น่าจะรู้ด้วยซ้ำ ว่าที่มึงทำน่ะ ล่วงละเมิด”
“เรียกถ่ายงานครั้งหน้า ผมขอท่าเอ๊กซ์ ๆ กว่านี้นะ” ไอ้ตี๋ขอ
“ต้องดูด้วยว่างานอะไรว่ะ” พี่ก้องบอก “แต่มึงเป็นดาวเดือนคู่กันแล้ว ไม่รอดหรอก มีโอกาสมาเรื่อย ๆ นั่นแหละ นางนพมาศช่วงลอยกระทง ตัวแทนขึ้นสแตนด์ตอนมีกีฬา ทำโปสเตอร์โฆษณาคณะ เดี๋ยวอาจจะให้มาถ่าย Mister and Miss Science ด้วย”
“ว่าแล้ว....พี่ก้อง เรื่องหยกล่ะ”
“เออ กูพยายามหาทางให้มึงอยู่ รอ”
“โอเคครับพี่ งั้น...” ไอ้ตี๋หัวเราะหึ ๆ “ระหว่างรอ ผมขอไปชักว่าวก่อนนะ ความนุ่มมันยังติดมืออยู่เลย อาห์”
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน