อสูรพลิกฟ้า NTR ตอนที่ 23 นารีแพทย์ ซูหลิงเอ๋อร์

[Oumale]

----------------------------------------------------------------

ตอนทั้งหมด

อสูรพลิกฟ้า NTR
ตอนที่ 1 คำเชิญของราชินีมาร
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=268782.0
ตอนที่ 2 คำตอบของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=268805.0
ตอนที่ 3 สุนัขของจักรพรรดินี
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=268902.0
ตอนที่ 4 ปรมันตร์สิ้นท่า
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=268939.0
ตอนที่ 5 แดนลำนำเหมันต์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=282706.0
บทที่ 6 ปิงหยุนผู้ร่วงหล่น
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=282999.0
บทที่ 7 วาสนาเทพอัคคี
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=284373.0
บทที่ 8 หั่วพั่วหยุนชำระแค้น
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=284474.0
บทที่ 9 ความอื้อฉาวของจักรพรรดินิปีศาจน้อย
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=285365.0
บทที่ 10 การตัดสินใจของมู่เซวียนหยิน
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=285490.0
บทที่ 11 เกลี้ยกล่อมหมาป่าสวรรค์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=286536.0
บทที่ 12 พิธีสถาปนา
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=287533.msg3075079#msg3075079
บทที่ 13 พ่อและลูกสาว
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=288260.0
บทที่ 14 สองดรุณีหนึ่งผู้เฒ่า
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=288739.0
บทที่ 15 ไฉจือสิ้นพรหมจรรย์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=289557.0
บทที่ 16 หมาป่าสวรรค์ที่เปลี่ยนไป
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=290317.0
บทที่ 17 มู่เซวียนหยินxฉืออู่เหยา
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=290560.0
บทที่ 18 แรกสัมผัสอู๋ซิน
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291036.0
บทที่ 19 คำสารภาพของใต้หล้าอันดับเจ็ด
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291637.0
บทที่ 20 เฟิงเสวี่ยเอ๋อร์ผู้ว่าง่าย
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=292286.0
บทที่ 21 ทายาทหมาป่าสวรรค์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=293689.0
บทที่ 22 มารยาปรมันต์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=294664.0
บทที่ 23 นารีแพทย์ ซูหลิงเอ๋อร์
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 24 บิดามารดาของหยุนเช่อ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2568) 
บทที่ 25 คำสารภาพและการล่อลวง
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2568) 
บทที่ 26มารดาออกศึก
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2568)
บทที่ 27 มู่หยูโหรวสมปรารถนา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2568)
บทที่ 28 ครั้งแรกของอู่ซิน?
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2568)
บทที่ 29 ความด่างพร้อยของฉู่เยว่ชาน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2568)
บทที่ 30 หนึ่งจักรพรรดินี สองบุรุษ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 31 โอกาศของวายุเหมันต์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2568)
บทที่ 32 พัฒนาการของอู่ซิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2569)
บทที่ 33 จัสมินอาบโลกีย์ ต้น
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2569)
บทที่ 34 จัสมินอาบโลกีย์ ปลาย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2569)
บทที่ 35 ชางชูเหอผู้บริสุทธ์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2569)
บทที่ 36 ความเสียสละของชางชูเหอ (ล่าสุด)
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2569)

เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai 
ค่าเข้า 110 บาท และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
[/size]

--------------------------------------------------------------------------------------------

ภาพประกอบจินตนาการ

--------------------------------------------------------------------------------------------
  บทที่ 23 นารีแพทย์ ซูหลิงเอ๋อร์
 
     บนดาวขั้วน้ำเงิน ในเมืองเล็ก ๆ บนทวีปลมปราณฟ้า
   
     ซูหลิงเอ๋อร์กำลังตรวจชีพจรของหยุนเช่อ
   
     ที่นี่เป็นหนึ่งในโรงแพทย์จากหลายแห่งที่เปิดโดยซูหลิงเอ๋อร์บนดาวขั้วน้ำเงิน หากนางมีเวลา นางจะใช้ค่ายกลเคลื่อนย้ายเพื่อเดินทางไปมาระหว่างโรงแพทย์หลาย ๆ แห่ง ซึ่งโรงแพทย์ทั้งหมดมีผู้รักษาเพียงคนเดียวคือตัวซูหลิงเอ๋อร์เอง
   
     ด้วยเหตุนั้น พอทุกคนได้ยินข่าวการมาเยือนของซูหลิงเอ๋อร์ ชาวบ้านทั้งหลายมักเดินทางกันมาหาซูหลิงเอ๋อร์เพื่อรับการรักษา นางไม่เพียงมีทักษะการแพทย์ที่เป็นเลิศ แต่สิ่งสำคัญคือนางไม่เก็บค่าใช้จ่ายแต่อย่างใด
   
     ถึงยังไง สามีของนางคือบุรุษผู้มีอำนาจที่สุดบนดาวขั้วน้ำเงิน เงินทองคือสิ่งที่มีมากมายจนนางใช้ไม่หมด
   
     หลังจากพบผู้ป่วยรายสุดท้ายของวัน ซูหลิงเอ๋อร์ซึ่งกำลังจะพักผ่อนก็พบว่าหยุนเช่อมาเยี่ยมเยียน ทั้งสองสนทนาทายทักกันสักพัก ซูหลิงเอ๋อร์ก็ตัดสินใจตรวจสุขภาพให้หยุนเช่อ
    
     "พอเถอะ...หลิงเอ๋อร์ ข้ามีร่างกายแข็งแรงดี"
   
     หยุนเช่อจ้องซูหลิงเอ๋อร์ผู้ปรารถนาดี ก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างเสียไม่ได้
   
     แม้ว่าหยุนเช่อในปัจจุบันจะหาได้ทะลวงขอบเขตจ้าวเทวะ ทว่าเป็นเพียงราชันจักรพรรดิเทวะขั้นสูงสุดคนหนึ่ง แต่ในแง่ของระดับพลังมันคือผู้ที่ทรงพลังที่สุดตลอดห้วงบรรพโกลาหลแล้ว ไม่ต้องกล่าวถึงความเจ็บป่วย ต่อให้มีคนใกล้ตายมาอยู่ตรงหน้า หยุนเช่อก็สามารถชุบชีวิตให้คนผู้นั้นกลับเป็นปกติสุข
   
     "หามิได้ พี่หยุนเช่อเคยประสบความลำบากบนแดนเทพมากมาย อาจมีโรคซ่อนเร้นหรือภัยร้ายบางประการที่ไม่อาจเพิกเฉยได้..."
   
     ซูหลิงเอ๋อร์กล่าวไป นางก็ไม่เพียงจับชีพจรเพื่อตรวจสอบเท่านั้น แต่เริ่มกวาดตาสอดส่องหยุนเช่อตั้งแต่หัวจดเท้า
   
     "เจ้าคิดมากไปแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า"
   
     "อือ...เหมือนจะเป็นดั่งท่านว่า..."
   
     ซูหลิงเอ๋อร์มีสีหน้าผิดหวังเล็กน้อย เหตุผลที่นางร่ำเรียนวิชาแพทย์ก็เนื่องจากหวั่นวิตกว่าหยุนเช่อจะได้รับบาดเจ็บจนต้องการความช่วยเหลือ ทว่าวิชาแพทย์ของนางกลับไม่เคยมีโอกาสได้รักษาหยุนเช่อเลยแม้แต่ครั้งเดียว
   
     เฝ้ามองซูหลิงเอ๋อร์ที่ผิดหวัง หยุนเช่อพลันลุกขึ้นเสมือนมีความคิดบางประการ
   
     "แต่จะว่าไป หากพูดถึงโรคซ่อนเร้น ข้าก็มีความผิดปกติอยุู่บ้าง ใคร่อยากให้หลิงเอ๋อร์ช่วยดูสักหน่อย"
   
     "จริงรึ? ตรงไหน...ท่านเจ็บป่วยที่ใด?"
   
     ซูหลิงเอ๋อร์กลายเป็นตื่นเต้นทันควันยามได้ยิน หยุนเช่อเห็นเข้าก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างขมขื่น ไยรู้สึกว่านางอยากให้มันเจ็บป่วยมากกว่าปกติดี?
   
     หยุนเช่อถอดกางเกงออกอย่างรวดเร็ว เผยกายกายที่ไม่ใหญ่ไปกว่านิ้วก้อยออกมา
   
     "ท่านหมอ เหตุใดน้องชายของข้าจึงเล็กนัก ข้าสงสัยว่ามันต้องมีโรคร้ายแฝงอยู่?"
   
     หยุนเช่อแสร้งทำเป็นสำออยพร้อมกล่าวเสียงอ่อย ซูหลิงเอ๋อร์ซึ่งเข้าใจว่าหยุนเช่อมีอาการป่วยจริง ๆ พลันหน้าบึ้งเมื่อเห็นมังกรน้อยแกว่งไปแกว่งมา อย่างไรก็ตาม ด้วยจรรยาบรรณทางการแพทย์ นางจึงตอบสนองหยุนเช่อและตรวจดูให้มันอย่าง 'ไม่เต็มใจ'
   
     "หืม...เจ้าตัวเล็กนี้..."
   
     ซูหลิงเอ๋อร์แกล้งใช้นิ้วหยิบหนอนน้อยของหยุนเช่อมาพลิกซ้ายพลิกขวาสองสามครั้ง ทั้งยังยื่นจมูกเข้าใกล้เพื่อดมกลิ่นให้ชัดเจน
   
     "น้องชายของท่านทั้งสั้นและเล็ก...แกนกลางไม่แข็งแรง...รากฐานไม่มั่นคง...น่ากลัวว่าจะเสียบทะลุเยื้อพรหมจรรย์ของสตรีไม่ได้...ท่านป่วยจริง ๆ...แถมเป็นโรคที่ร้ายแรงมาก"
   
     ซูหลิงเอ๋อร์วิเคราะห์อย่างจริงจังระหว่างเพ่งพิจไม่วางตา
   
     "อะไรนะ...เป็นโรคเช่นใด?"
   
     "โรคชอบถูกภรรยาสวมเขา"
   
     หยุนเช่อได้ยินก็ตื่นเต้นจนแกนกายลุกชัน
   
     "ท่านหมอ นั้นเป็นโรคเยี่ยงไรกันแน่ สามารถรักษาได้รึไม่?"
   
     หยุนเช่อกล่าวอย่างวิตก ขยับเอวดันแท่งเอ็นไปด้านหน้ามากขึ้น
   
     "มีอาการตามชื่อ ผู้ป่วยโรคนี้ชอบมองดูภรรยา คนรัก หญิงงาม มารดา ตลอดจนบุตรสาวถูกชายอื่นเสพสังวาชอยู่ใต้ร่าง ถูกกระแทกกระทั้นยิ่งกว่าโสเภณี และจะยิ่งชอบหากพวกนางครวญครางระทดระทวยแก่คู่นอนประหนึ่งคนรักที่ลุ่มหลงหมดหัวใจ"
   
     ซูหลิงเอ๋อร์ขยำเครื่องเพศของหยุนเช่อเต็มมือ ทันใดนั้นของเหลวที่ขาวใสคล้ายน้ำเชื้อก็ปะทุออกมาจากหัวเต่าหยดเล็ก ๆ
   
     "เช่นนั้น...มีวิธีรักษารึไม่?"
   
     "วิธีรักษา...แน่นอนว่าไม่ โรคนี้ติดตัวมาแต่เกิด ยึดโยงตั้งแต่อยู่ในครรภ์มารดา ลักษณะสำคัญของโรคคืออวัยวะเพศมีขนาดเล็กและสั้น ถูกชะตากำหนดให้ผู้อื่นที่มีช่วงล่างใหญ่โตกว่าแย่งชิงสตรีของตัวเอง ส่วนเจ้าของสามารถรับชมจากด้านข้างได้เท่านั้น"
   
     "หวา..."
   
     หยุนเช่อระบายอย่างผิดหวัง แต่องคชาติของมันกลับพุ่งกระตุกใต้อุ้งมือของซูหลิงเอ๋อร์สองครั้งแล้ว
   
     "ถึงแม้โรคนี้จะรักษาไม่ได้ ท่านก็ไม่ต้องเสียใจนัก เพียงคล้อยตามและหาผู้ชายดี ๆ มาหลับนอนกับภรรยาท่านบ่อย ๆ ทำให้พวกนางมีความสุข บางทีสักวันพวกนางอาจพอใจและอนุญาตให้ท่านร่วมรักด้วย...อย่างเช่นตอนนี้ ให้ข้าใช้มือช่วยท่านถึงจุดสุดยอดก่อนเถิด"
   
     ซูหลิงเอ๋อร์เร่งเร้าแท่งบุรุษของหยุนเช่อเร็วขึ้น พริบตาเดียวมันก็พ่นน้ำขาวข้นออกมาเป็นระลอก
   
     "หลั่งออกมา...หลั่งให้มากกว่านี้ ลองคิดถึงความจริงว่าผู้หญิงสักคนของท่านกำลังถูกบุรุษคร่อมทับในตอนนี้ ถูกแกนกายที่ใหญ่และยาวกว่าของท่านเสียบเข้าเสียบออก ร่องสงวนของภรรยาท่านจากที่เคยตีบแคบ ครั้นถูกของใหญ่ทิ่มแทงก็บานอ้าจนกลับมาทำกันท่านอีกไม่ได้แล้ว"
   
     "โอ้...ท่านหมอ...หลิงเอ๋อร์...หลิงเอ๋อร์...เจ้าช่วยอมให้ข้าที...ข้าจะทนไม่ไหวแล้ว..."
   
     หยุนเช่อสัมผัสได้ว่าอึดใจสุดท้ายของการหลั่งใกล้จะมาแล้ว การละเล่น 'หมอกับคนไข้' กำลังจะจบในไม่ช้านี้
   
     "อ๊ะ...ไม่ได้ ข้าไม่อยากกินน้ำเชื้อคุณภาพต่ำของพี่หยุน"
   
     ซูหลิงเอ๋อร์ปฏิเสธความต้องการของหยุนเช่ออย่างไม่ไว้หน้า ต่อให้หยุนเช่อพยายามดุนดันน้องชายเข้าปากนางมากแค่ไหน ซูหลิงเอ๋อร์ก็ผลักออกไปด้านข้างทุกที
   
     "อึก...อ่า!! ไม่ไหวแล้ว...มาแล้ว!!"
   
     หลังจากที่ท่อนเอ็นของหยุนเช่อกระตุกสองสามครั้ง มันก็หมดความอดทนถึงขีดสุด น้ำรักเฮือกสุดท้ายพุ่งพรวดออกมาเป็นเส้นโค้งงดงาม...และตกลงไปในถังขยะที่ซูหลิงเอ๋อร์ดึงมารองไว้
   
     "แฮ่ก...แฮ่ก...แฮ่ก..."
   
     "เป็นอย่างไร...พอใจท่านรึยัง? พี่หยุนเช่อ ข้าบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่ามาทำเรื่องพรรค์นี้ในโรงแพทย์อันดีงาม"
   
     ซูหลิงเอ๋อร์บ่นอย่างโมโห มือที่กำอวัยวะเพศของแรงบีบมากขึ้น แต่กระนั้นไม่ว่านางจะกล่าวอันใด ซูหลิงเอ๋อร์ก็เป็นผู้ที่ตามใจหยุนเช่อกว่าคนอื่นร่ำไป
   
     "โอ้...หลิงเอ๋อร์ อย่ารุนแรงนัก เจ้ากำลังจะฆ่าสามีทางอ้อมแล้ว ถ้าสิ่งนี้แหลกเป็นชิ้น ๆ ข้าก็ไม่อาจทำให้เจ้ารู้สึกดีได้อีกต่อไป"
   
     "ให้มันแตกไปก็ได้ ใครเขาจะคาดหวังกับหนอนเล็ก ๆ ของท่านกัน"
   
     ซูหลิงเอ๋อร์ดึงมือที่จับแท่งเนื้อของหยุนเช่อออก นางสะบัดไปมาขจัดของเหลวที่แปดเปื้อนอย่างนึกรังเกียจ
   
     "ฮ่าฮ่า ถึงน้องชายของข้าจะเล็ก แต่หลิงเอ๋อร์ของข้าก็ใจดีเสมอมา"
   
     หยุนเช่อเอ่ยพลางดึงกางเกงขึ้น
   
     "เหอะ!!"
   
     "จะว่าไปแล้ว...พักนี้ไฉยีเป็นอย่างไร?"
   
     แม้ว่าซูหลิงเอ๋อร์จะให้คำเป็นมั่นเหมาะว่าไฉยีไม่มีปัญหาเรื่องอายุขัยอีกต่อไป ทว่าหยุนเช่อก็ยังกังวลไม่หาย
   
     "พี่หยุนเช่อช่างใส่ใจนางนัก ข้าใช้การ 'ประสานช่องคลอด' เพื่อเชื่อมโยงเส้นชีพจรและถ่ายโอนพลังชีวิต...รักษาจักรพรรดินีปีศาจน้อยเรียบร้อยแล้ว"
   
     "นั่น...ข้ารู้ดี แต่ข้าไม่ยักเห็นว่าพวกเจ้าสองคนทำอะไรอย่าง 'ประสานช่องคลอด' ในช่วงนี้เลย..."
   
     "แน่นอนว่าไม่ทำ...บัดนี้พี่สาวไฉยีหายดีแล้ว ไม่จำเป็นต้องทำอะไรเช่นนั้นอีก นอกจากนี้ ต่อให้ต้องรักษา ก็มีคนที่เหมาะสมกว่าข้าคอยทำหน้าที่ บางทีเวลานี้นางอาจกำลัง 'รักษา' อยู่ด้วยซ้ำ"
   
     ซูหลิงเอ๋อร์เปล่ววาจาที่มีเลศนัย ทว่าหยุนเช่อก็เข้าใจความหมายที่แฝงอยู่ได้ไม่ยาก ถ้ามันคาดเดาไม่ผิดเวลานี้ไฉยีคงจะอยู่บนเตียงกระหน่ำร่วมรักกับเซี่ยวหยุนเฉกเช่นสุนัขตัวเมียติดสัดตัวหนึ่ง   
   
     ยามฉากอันเร่าร้อนปรากฏในหัว หยุนเช่อก็ตื่นเต้นจนไม่อาจนั่งนิ่งได้
   
     "แล้วไฉนเจ้าไม่บอกข้าก่อนหน้านี้ว่ามีวิธีอื่นอยู่นอกเหนือจาก 'การประสานช่องคลอด'  หากข้ารู้ว่ามีวิธีที่ว่า ข้าย่อมรักษาไฉยีเองได้"
   
     ซูหลิงเอ๋อร์ฟังจบก็พูดไม่ออกไปพักใหญ่ ก่อนจะมองไปที่เป้ากางเกงของหยุนเช่อที่แทบจะไม่มีรอยนูนปรากฏจนต้องยิ้มเยาะ
   
     "พี่หยุนเช่อ ท่านก็เข้าใจล้อเล่น อาศัยความสามารถของท่านน่ะหรือ ข้าคิดว่าที่อาจารย์ไม่บอกเพราะเขาไม่อาจหักใจทำลายความภาคภูมิใจของท่านลง"
   
     "เจ้า!? แล้วไปเถอะ...หลิงเอ๋อร์ ดูเหมือนข้าไม่ได้เคี่ยวกรำเจ้าจนลืมไปแล้วว่าข้าร้ายกาจแค่ไหน...ฮึบ!!"
   
     หยุนเช่อแสร้งทำเป็นโกรธก่อนจะโถมตัวใส่ซูหลิงเอ๋อร์ ด้านซูหลิงเอ๋อร์ก็เล่นตัวทำเป็นต่อต้านอยู่หลายครั้งก่อนจะปล่อยให้หยุนเช่อล่วงละเมิดอย่างว่าง่าย
   
     ขณะที่หยุนเช่อยกบั้นท้ายของหลิงเอ๋อร์ขึ้นและกำลังจะแสดงฝีปากการใช้ลิ้นอันคมคาย กลิ่นน้ำเชื้ออันเข้มข้นกลับกระทบจมูกมันอย่างไม่คาดฝัน
   
     หยุนเช่อสะดุ้งเฮือก มันเลิกกระโปรงออกจึงพบว่าหญิงสาวกลับไม่สวมกางเกงในอยู่ข้างใต้ สามารถมองเห็นร่องลับได้อย่างถนัดตา กลีบล่างเผยอออกเล็กน้อย สามารถส่องทะลุถึงเนื้อในแดงก่ำ แต่ที่สำคัญสุดคือภายใต้ส่วนสงวนที่ปรากฏกลับมีเชื้อบุรุษขาวข้นไหลลงมาอย่างต่อเนื่อง

   
     หยุนเช่อไม่ได้สัมผัสโดยตรง แต่ล้วงมือเข้าไปใต้กระโปรงยาวและแตะที่บริเวณท้องน้อยแทน มันรับรู้ได้อย่างแจ่มชัดถึงสัมผัสที่นูนออกมาอย่างโดดเด่น
   
     "หึหึ ที่แท้ระหว่างที่เจ้าคุยกับข้า ร่างกายของเจ้ากลับอัดแน่นด้วยเชื้อบุรุษมากขนาดนี้"
 
     เอ่ยจบ หยุนเช่อก็กดส่วนหน้าท้องที่ยื่นออกมา น้ำรักที่ไหลรินอย่างแช่มช้ากลายเป็นเร็วขึ้น พุ่งทะลักออกมาราวกับคนฉี่ราดก็มิปาน
   
     "อ๊าาาาา...ไม่ได้นะพี่หยุนเช่อ ข้าต้องเก็บเมล็ดพันธุ์เหล่านี้ไว้ในมดลูกเยอะ ๆ"
   
     "สารภาพมา!! เชื้อแปลกปลอมเหล่านี้เป็นของผู้ใด!?"
   
     หยุนเช่อใช้น้ำกามเป็นดั่งตัวประกันเพื่อบีบคั้นซูหลิงเอ๋อร์
   
     "นิสัยไม่ดี ท่านอย่ามาข่มเหงข้า ข้าแค่ทำเพื่อสร้างทายาทให้ผู้อื่น"
   
     หลิงเอ๋อร์ยอมรับอย่างเปิดเผย ทำเอาแท่งเนื้ออันน้อยของหยุนเช่อสูบฉีดจนลุกตั้ง
   
     "ตั้งแต่ท่านกลับมา ข้าไม่รู้ว่าทำไมถึงมีข่าวลือแปลก ๆ ว่าโรงแพทย์ของข้าสามารถรักษาภาวะการมีบุตรยากได้ ทั้งยิ่งมาข่าวลือนี้ยิ่งประโคมไปทั่ว พวกคนไข้ชายจึงเข้ามาหาข้ามากขึ้นเรื่อย ๆ"
   
     "การรักษาภาวะมีบุตรยากก็แค่ฝังเข็มและรับประทานยา การหลั่งน้ำเชื้อเข้าสู่กายเจ้าเป็นการรักษาอีท่าไหน?"
   
     "อ๊า...พี่หยุนเช่อ ข้าบอกว่าอย่ากด...เมล็ดพันธุ์ในตัวข้าจะถูกน้ำมือท่านขับออกหมดแล้ว...ทีแรกข้าก็รักษาเช่นนั้น แต่พวกมันก็ยังบอกว่าไม่อาจทำให้ภรรยาตัวเองตั้งครรภ์ได้"
   
     "พวกมันทำให้ภรรยามีลูกไม่ได้ เจ้าก็เลยจะตั้งครรภ์ให้แทน?"
   
      

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[zero008]

สุดยอด

[kowkow]

หลิงเอ๋อก็เปลี่ยนไป ช็อค

[Don]

เป็นสูตินารีแพทย์ที่ทุ่มเทให้กับคนไข้จริงๆ

[kodzilla]

น่าอ่านดีมาก

[pongsap]

สุดยอดนารี

[ryg123456]

นับว่าทุ่มเทมากเพื่อทายาทคนอื่น

[jjkk12]

น่ากลัว

[knightgs]

ทุ่มเทเพื่อคนอื่นสุด ๆ

[tuchz2535]

นี่สิ หมอผู้ทุ่มเท

[Peecharg]

แพทย์แผนสวาท

[boominwza007]

น้องเปลี่ยนไป

[yuzurihaz]

เป็นคุณหมอที่ทุ่มเทจริงๆครับ

[ijuinrei]

แบบนี้เรียกว่า คุณหมอทำงานเต็มที่ ได้มั้ย

[ii_darkrabbit_ii]

คุณหมอเปลี่ยนไป๋