สัปประยุทธ์ทะลุฟ้า NTR บทที่ บทที่ 15 น่าหรันเหยียนหรานและหยุนหยุน

[Oumale]

อัพตอนพิเศษเพิ่มรับวันสงกรานต์ครับ ขอให้สนุกกับการเล่นน้ำแล้วมาอ่านนิยายอย่างเพลิดเพลินนะครับ

อนึ่ง ผมเองก็จะมีโปรโมชั่นพิเศษรับวันสงกรานต์เหมือนกันหลังจากไม่มีไปพักใหญ่ เริ่มตั้งแต่วันจันทร์ที่ 14 นี้ถึงวันศุกร์ที่ 18/4/2568 นะครับ

อสูรพลิกฟ้า เหลือ 75 บาท

สัปประยุทธ์ทะลุฟ้า เหลือ 75 บาท

มหายุทธหยุดพิภพ เหลือ 100 บาท

ถ้าเข้าพร้อมกันทั้งสามเรื่องจากราคาเต็ม 250 บาทก็จะเหลือแค่ 200 บาทนะครับ

ใครสนใจทักไปได้ที่ fb และทักว่า 'มาจากtwo-hitchhikers.ru สนใจโปรวันสงกรานต์' ได้เลยครับ
----------------------------------------------------------------

รวมนิยายทั้งหมด

สัปประยุทธ์ทะลุฟ้า NTR (ทั้งหมด 35 ตอนจบ)
บทที่ 1 จุดจบอันเลวร้าย
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=289806.0
บทที่ 2 จุดเริ่มต้นความอัปยศ
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=290054.0
บทที่ 3 ทาสราคะ กู่ซวินเอ๋อร์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=290316.0
บทที่ 4 บุปผางามกลางหมู่มาร
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291040.0
บทที่ 5 ซวินเอ๋อร์คาวโลกีย์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291294.0
บทที่ 6 เสี่ยวอีเซียนยอมจำนน
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291632.0
บทที่ 7 สองสาวงามลากคันไถ
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=292197.0
บทที่ 8 ทาสกามที่สมบูรณ์แบบ
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=292706.0
บทที่ 9 การตัดสินใจของไฉ่หลิน
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=293690.new#new
บทที่ 10 ไฉ่หลินและเซียวเซียว
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=293691.0
บทที่ 11 แม่ลูกในห้วงตัณหา
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=294665.0
บทที่ 12 งานแต่งงานแสนสุข
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=294667.0
บทที่ 13 คืนเสียบริสุทธิ์ของบุตรสาว
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=295312.0
บทที่ 14 ห้องหอระเริงกาม
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=296581.0
บทที่ 15 น่าหรันเหยียนหรานและหยุนหยุน
อ่าน : กำลังอ่าน
บทที่ 16 อาจารย์และศิษย์กลายเป็นทาส
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2568)
บทที่ 17 เบิกทวารศิษย์อาจารย์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 18 ความลับเหล่าหญิงงาม
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2568)
บทที่ 19 น่าหรันเหยียนหรานประสบเคราะห์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2569)
บทที่ 20 คืนแรกของน่าหรันเหยียนหราน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2569)
บทที่ 21 ทาสคนต่อไป จื่อเหยียน!!
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2569)
บทที่ 22 จื่อเหยียนสิ้นท่า
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2569)
บทที่ 23 บทเรียนของจื่อเหยียน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2569)
บทที่ 24 จื่อเหยียนยอมจำนน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2569)
บทที่ 25 ทาสคนสุดท้าย หยาเฟย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2569)
บทที่ 26 โสเภณีมืออาชีพ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2569)
บทที่ 27 การค้าของหยาเฟย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2569)
บทที่ 28 งานประมูลทาส
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2569)
บทที่ 29 งานประมูลทาส 2
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2569)
บทที่ 30 งานประมูลทาส จบ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2569)
บทที่ 31 บทลงโทษที่น่าอับอาย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2570)
บทที่ 32 บทลงโทษที่น่าอับอาย 2
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2570)
บทที่ 33 บทลงโทษที่น่าอับอาย จบ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2570)
บทที่ 34 จุดจบที่เลวร้ายที่สุด ต้น
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2570)
บทที่ 35 จุดจบที่เลวร้ายที่สุด ปลาย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2570)

-----------แปลจบแล้ว-------------

เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai 
ค่าเข้า 150 บาทราคาเดิม และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
[/size]

--------------------------------------------------------------------------------------------

บทที่ 15 น่าหรันเหยียนหรานและหยุนหยุน
 

     น่าหรันเหยียนหราน "เซียวเหยียน เจ้ายังมีแก่ใจมากินอยู่?"
   
     เซียวเหยียนขมวดคิ้วและกล่าว "ข้าจะกินข้าวกับครอบครัวแล้วเป็นไร? น่าหรันเหยียนหราน เจ้ามาสร้างเรื่องวุ่นวายไร้เหตุผลหาอะไร?"
　　
     น่าหรันเหยียนหราน "เพราะเพื่อจะค้นหาไฟวิเศษ เจ้ารู้รึไม่ว่าท่านอาจารย์ได้ออกเดินทางไปคนเดียวแล้ว?"
　　
     เซียวเหยียน "หยุนหยุนรึ? ข้าไม่ได้ขอให้นางไปหาไฟวิเศษให้เสียหน่อย..."
　　
     น่าหรันเหยียนหราน "ยังแกล้งทำเป็นโง่งม? หากไม่ใช่เจ้าเป็นคนส่งข้อความไป ไหนเลยท่านอาจารย์จะตัดสินใจเคลื่อนไหวได้"
　　
     เซียวเหยียนยิ่งมายิ่งสับสน "ข้าหรือ? ข้าส่งข้อความให้หยุนหยุนตอนไหน?"
　　
     ไฉ่หลินชิงคีบแตงกวาออกมาจากตะเกียบของเซียวเหยียนและกล่าวเสียงเรียบ "ข้าเป็นคนส่งข้อความไปเอง ทั้งยังเน้นย้ำกับนางว่าเซียวเหยียนมีภรรยาอย่างเป็นทางการสองคนแล้ว"
　　
     เซียวเหยียนตกใจวาบ "เจ้าว่ากระไร?"
　　
     ไฉ่หลินเหล่ตาและกล่าว "เจ้าแต่งงานกับข้าและซวินเอ๋อร์แล้ว ยังไม่พอใจอีกรึ?"
　　
     ฉับพลันนั้นเซียวเหยียนรู้สึกถึงแรงกดดันเสียยิ่งกว่าตอนต่อสู้ ถ้าถามว่าความสัมพันธ์ระหว่างไฉ่หลินและหยุนหยุนเป็นอย่างไร คำตอบนั้นไม่ใช่เรื่องดี
　　
     ย้อนกลับไปในอดีต ปรมาจารย์กู่เหอได้เชื้อเชิญยอดฝีมือจากจักรวรรดิเจียหม่ามาเข้าร่วมเพื่อต่อสู้แย่งชิงไฟวิเศษจากเผ่ามนุษย์งู และหนึ่งในนั้นก็คือหยุนหยุน
   
     สาวงามทั้งสองมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดากับเซียวเหยียน พักหลังมานี้ พวกนางมีการแสดงออกที่เป็นมิตรเกื้อกูล แต่ความบาดหมางในใจเห็นได้ชัดว่าไม่ได้ถูกลบเลือนหายไป
   
     น่าหรันเหยียนหรันกระทืบเท้าและกู่ร้อง "ข้าจะรีบตามอาจารย์ไปเดี๋ยวนี้ เจ้าจะมาหรือไม่มาก็แล้วแต่เจ้า!!"
   
     เอ่ยจบนางก็สบถใส่ไฉ่หลินและบินออกไปโดยไม่หันกลับมามอง
   
     ครั้นมองดูใบหน้าที่สวยงามแต่ก็เย็นชาของไฉ่หลิน เซียวเหยียนพูดขึ้นอย่างช่วยไม่ได้ "จากนิสัยของน่าหรันเหยียนหราน ข้าไม่รู้ว่านางจะสร้างปัญหาอะไรรึไม่ เช่นนั้นข้าควรจะไปกับนางดีกว่า"
　　
     ซวินเอ๋อร์กระซิบ "ตระกูลหุนยังคงตามหาพวกเรา พี่เซียวเหยียนระวังตัวด้วย พี่สาวไฉ่หลินข้าจะรับมือเอง"
　   
     เซียวเหยียนพยักหน้าและรีบบินตามน่าหรันเหยียนหรานไป
　   
     ทันใดนั้นเสียงเหรียญเงินก็หล่นลงมาบนพื้นอย่างเงียบเฉียบ จากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสี่ และเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ หลายสิบเหรียญ สีหน้าของสาวงามทั้งสามที่ได้พักไม่กี่อึดใจหลังจากถูกตระกูลหุนทรมานมาอย่างหนักหน่วงทั้งคืนยันเช้าพลันแปรเปลี่ยนกลับกลาย...
   
     "...ตามข้อตกลง เซียวเหยียนเหลือแตงกวาของใครคนนั้นต้องโดนลงโทษ แต่ในเมื่อเหลือทั้งสามคน วันนี้พวกเจ้าต้องรับงานหนักแน่นังพวกโสเภณีทั้งหลาย หึหึหึ"　　


-------------------

   
     ในถ้ำลับซึ่งใช้ซ่อนตัวยามราตรี เซียวเหยียนนั่งอย่างเบื่อหน่ายและเติมฟืนเข้ากองไฟ มีน้ำซุปที่ต้มอยู่ในหม้อเหล็ก กลิ่นหอมอบอวลลอยโชยออกมา ทว่าเขากลับไม่รู้สึกอยากอาหาร จากนั้นถามช้า ๆ เสียงสุขุม
   
     "เกิดอะไรขึ้นกันแน่?"
   
     น่าหรันเหยียนหราน "อาจารย์ได้รับข้อความจากศิษย์ในนิกายดอกไม้เมื่อไม่กี่วันก่อน ว่ามีการค้นพบเพลิงบัวเขียนแก่นพิภพในภูเขาไม่ไกลนัก ข้าว่าจะมาหารือกับเจ้า แต่เมื่อได้ยินวาจาของไฉ่หลิน ข้าตัดสินใจออกเดินทางคนเดียวดีกว่า"
　　
     ได้ยินว่ามีเบาะแสของเพลิงบัวเขียวแก่นพิภพ แม้นว่าจะไม่ทราบว่าจริงเท็จประการใด แต่ก็ทำให้เซียวเหยียนอดตื่นเต้นมิได้ ถึงอย่างไรมันก็เป็นไฟวิเศษชนิดแรกที่เขาเคยดูดซับ ต่อให้เพลิงบัวเขียวแก่นพิภพจะเป็นแค่ไฟวิเศษลำดับที่ 19 แต่อานุภาพของมันย่อมไม่อาจดูถูก
   
     น่าหรันเหยียนหราน "เซียวเหยียน อาจารย์ทำเพื่อเจ้าขนาดนี้ เจ้าจะปฏิบัติต่อนางเช่นนั้นได้อย่างไร นางชอบเจ้าแค่ไหนเจ้าไม่รู้?"
　　
     เซียวเหยียน "ข้า...เป็นความผิดของข้าเอง ข้าติดค้างหยุนหยุนไว้มากนัก..."
　　
     น่าหรันเหยียนหรานหยิบขวดเหล้าออกมาจากแหวนเก็บของ ดื่มเข้าไปพลางพึมพำด้วยน้ำเสียงที่เบาเหมือนยุ่ง "แล้วข้าเล่า? เจ้ามีอะไรติดค้างข้ารึไม่..."
　　
     "เจ้า?"
   
     เซียวเหยียนหวนนึกถึงอดีต ภาพฉากการยกเลิกสัญญาหมั้นหมายที่ตระกูลยังคงแจ่มชัดอยู่ภายในใจ เขาจดจำสายตาและการเยาะเย้ยเย็นเยียบของหญิงสาว เขาจดจำคำพูดไร้น้ำใจของนางได้ จดจำความสิ้นหวังของท่านพ่อ และจดจำสิ่งที่ตัวเองกล่าวออกไป
   
     เซียวเหยียนส่ายหัว "ข้า...เซียวเหยียน ไม่มีอะไรติดค้างเจ้า...น่าหรันเหยียนหราน"
   
     น่าหรันเหยียนหรานดื่มสุราอีกคำและกล่าว "แน่นอน เจ้าไม่มีอะไรติดค้างข้า เป็น 'เหยียนเซียว' ต่างหากที่ติดค้าง"
　   
     นามแฝงที่เซียวเหยียนเคยใช้ในการประลองโอสถเมื่อครานั้น
   
     เซียวเหยียน "ถึงข้าจะปกปิดตัวตน แต่ข้าจำมิได้ว่าเคยทำอะไรล่วงเกินคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลน่าหรันไว้"
　　
     น่าหรันเหยียนหราน "เจ้าทำได้ดียิ่ง เจ้ารักษาการบาดเจ็บของท่านปู่จนหาย เจ้ารู้ว่าข้าต้องตกหลุมรักเจ้าเพราะเรื่องนั้น แต่เจ้ากลับไม่เปิดเผยตัวจริงต่อข้า คิดตบหน้าข้าในสัญญาสามปี โอ้อวดเหมือนข้าเป็นคนโง่ ยังจะบอกว่าไม่มีอะไรติดค้างข้าอีกหรือ?"
　　
     เซียวเหยียนไร้คำจะเอ่ย ถ้อยคำของนางเขาไม่อาจปฏิเสธว่าไม่จริง...
　　
     น่าหรันเหยียนหรานยิ้มอย่างขมขื่นและกล่าว "เจ้าทำสำเร็จ เจ้ากลายเป็นวีรบุรุษที่คนทั่วโลกต้องแหงนมอง ส่วนข้ากลายเป็นตัวตลกที่น่าขันที่สุดในประวัติศาสตร์ ฮ่าฮ่าฮ่า ข้ามั่นใจว่าทุกคนกำลังหัวเราะเยาะข้าที่ประเมินความสามารถของตัวเองสูงไป"
　　
     เซียวเหยียน "ยามนี้เจ้าคิดว่าข้าดูเหมือนวีรบุรุษหรือไร? กระทั่งเจ้าก็เป็นถึงปรมาจารย์ยุทธ์ ส่วนข้ายังเป็นแค่มหาราชันยุทธ์เท่านั้น"
   
     ระหว่างเอ่ยคำ เขาก็ตักน้ำซุปใส่ชามตัวเอง
   
     น่าหรันเหยียนหราน "แท้จริงแล้ว วันนี้เป็นวันเกิดของข้า"　　
   
     เซียวเหยียน "อะไรนะ?"
   
     น่าหรันเหยียนหราน "ข้าบอกว่าวันนี้เป็นวันเกิดของข้า น่าหรันเหยียนหราน และข้าเลือกดื่มกับเจ้าตามลำพัง!!"　
　　
     เซียวเหยียนนิ่งไปหลายอึดใจก่อนจะพูดว่า "เอ่อ...สุขสันต์วันเกิด?"
　　
     น่าหรันเหยียนหรานอยากจะฆ่าอีกฝ่ายภายในดาบเดียว...
　　
     น่าหรันเหยียนหรานดื่มเหล้าเป็นอึกที่สาม ผมหางม้ายาวของนางแกว่งไกวเกลี่ยพื้นไหวพลิ้ว ความเมาหมายฉายอยู่บนใบหน้า ภายใต้แสงจากกองไฟ สำทับให้นางดูงดงามขึ้นเป็นพิเศษ
   
     "เจ้า...เจ้าสามารถ...สวมหน้ากากอีกครั้งได้รึไม่? ข้าอยากเห็น 'เหยียนเซียว' อีกสักครั้ง"
   
     เซียวเหยียนเงียบไปพักใหญ่ ก่อนที่จะหยิบหน้ากากสีดำครึ่งหน้าออกมา สวมไว้บนใบหน้าตัวเองและป้องมือประสาน
   
     "แม่นางน่าหรัน ไม่ได้เจอกันนาน ท่านสบายดีรึไม่?"
   
     น่าหรันเหยียนหรานจ้องมองอยู่ชั่วครู่ นางยิ้มอย่างอ่อนหวาน พร้อมโผกอดเซียวเหยียนร้องไห้ด้วยความเมามาย "ทำไมเจ้าถึงใจร้ายขนาดนี้ เจ้าทอดทิ้งข้าให้เปล่าเปลี่ยว จริงอยู่ว่าข้าสร้างความเสียหายต่อตระกูลเซียวเพื่อรักษาชื่อเสียงของตน แต่ข้าก็ทำเพื่อตระกูลของข้าและสำนักม่านเมฆาด้วย ข้าไม่เคยเจอหน้าเจ้าแม้แต่ครั้งเดียว แล้วจะให้ข้าตัดสินใจยอมแต่งงานกับคนแปลกหน้าได้เยี่ยงไร?"
　　
     เซียวเหยียนถอนหายใจเบา ๆ เขาไม่เคยรู้ถึงความลำบากของน่าหรันเหยียนหราน แต่ตอนนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะบอกว่าสิ่งใดผิดและสิ่งใดถูก เขาไม่ได้เกลียดสตรีในอ้อมแขน แต่ก็ไม่ได้ชอบนางเช่นกัน ทว่าเขาหักใจผสักไสหญิงสาวเจ้าอารมณ์คนนี้ออกไปไม่ได้
　　
     น่าหรันเหยียนหราน "เจ้าจูบกับอาจารย์ไปแล้ว จูบกับข้าบ้างได้รึไม่?"
　　
     เอ่ยจบ นางก็ยืดคอ เสนอริมฝีปากสีแดงอวบอิ่มเข้ามา เพียงขยับอีกเล็กน้อยก็จะแตะกันแล้ว
   
     จูบหรือไม่จูบ เซียวเหยียนตกอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออกทันที เคราะห์ดีว่าฉับพลันเกิดเสียงดังขึ้นจากระยะไกลช่วยดึงความสนใจ บุรุษและสตรีที่กอดกันในถ้ำอย่างคลุมเครือถูกกระชากสติกลับมาให้เป็นปกติ ดีดตัวออกจากกันอย่างกระอักกระอวน หากไม่มีอะไรขัดขวาง เป็นไปได้ว่าทั้งสองอาจจะลงเอยกันในไม่ช้าก็เร็ว...
   
     น่าหรันเหยียนหรานกัดริมฝีปากก่อนจะกล่าว "บางทีอาจารย์อาจจะอยู่ทางนั้น ไปดูกันเถิด"
　　
     เซียวเหยียน "ตกลง แต่มีโอกาสที่ตระกูลหุนกำลังป่วนเปี้ยนอยู่แถวนั้น เราควรระวังตัวและเคลื่อนไหวในป่าดีกว่า"
 
     คนทั้งสองก้าวผ่านหุบเขาอย่างระมัดระวังไปทางต้นเสียง ก่อนจะต้องตกตะลึงเมื่อพบว่าบนพื้นเต็มไปด้วยซากสัตว์อสูร และมีแม้กระทั่งสัตว์อสูรระดับแปด ท่ามกลางสิ่งเหล่านั้นคือสตรีสวมชุดกระโปรงสีเขียวอ่อนซึ่งถือดาบไว้ในมือ สายตานางจ้องมองไปที่แท่นประทับดอกบัวซึ่งอยู่ใกล้ ๆ นางจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากหยุนหยุนที่ตามหา

   
     น่าหรันเหยียนหรันดีใจมากจนรีบกระโจนเข้าไปกอดหยุนหยุนทันที "อาจารย์ ไฉนท่านจึงรีบจากมาโดยไม่พูดอะไรสักคำ ทำเอาข้ากังวลแทบตายแล้ว"
　　
     หยุนหยุนคว้าไหล่ศิษย์รักของนาง หันมองเซียวเหยียนที่เดินตามมา นางเลิกคิ้วเล็กน้อย "เหตุใดเจ้าถึงมาด้วย?"
　　
     เซียวเหยียนยิ้มกล่าว "ข้าก็เป็นห่วงเจ้าเช่นกัน..."
　　
     น่าหรันเหยียนหราน "อาจารย์ นั้นเพลิงบัวเขียวแก่นพิภพจริงหรือ?"
　　
     หยุนหยุนหันกายกลับและกล่าวเสียงตื่นตัวเล็กน้อย "น่าจะใช่..."
　　
     เซียวเหยียนแผ่การรับรู้ของตนออกไป หลังจากเวลาชั่วก้านธูป เขาก็พึมพำ "ความรู้สึกต่างไปจากเดิม แต่ดูคล้ายเพลิงบัวเขียวแก่นพิภพจริง ๆ แม้นว่าจะไม่ใช่...มันก็สามารถช่วยข้าทะลวงขั้นได้มากอักโข"
　　
     น่าหรันเหยียนหราน "เช่นนั้นเจ้าก็รีบไปดูดซับมัน อาจารย์กับข้าจะปกป้องเจ้า แถวนี้ค่อนข้างวุ่นวาย ถ้ามันดึงดูดคนจากตระกูลหุนมา ความพยายามทั้งหมดของพวกเราจะสูญเปล่า"
　　
     หยุนหยุนพูดเสียงผิดแผก "จะดีกว่าถ้าเราตรวจสอบมันให้ชัดเจน...อึก แล้วไปเถอะ ไม่มีอะไร เหยียนหรานพูดถูกแล้ว ให้พวกเราปกป้องเจ้าระหว่างดูดซับ.."
　　
     เซียวเหยียนรู้สึกว่าวันนี้หยุนหยุนแปลกไปเล็กน้อย ทว่าเขาก็ไม่ได้คิดมาก ไฟวิเศษเบื้องหน้ามีความสำคัญมากกว่า ยิ่งไปกว่านั้น คงเป็นเรื่องแปลกที่หยุนหยุนจะปกติได้หลังจากได้ยินคำพูดอันก้าวร้าวจากไฉ่หลินก่อนหน้า ชายหนุ่มเดินตรงไปที่แท่นดอกบัว นั่งขัดสมาธิ จากนั้นใช้วิชาเผาไหม้เพื่อปรับแต่งไฟวิเศษดั่งเช่นเมื่อก่อน
　　
     หยุนหยุนกัดริมฝีปากของนางด้วยสีหน้าซับซ้อน มือขวาที่จับดาบสั่นไหวอย่างไม่รู้ตัว ทันใดนั้นราวกับนางคิดอะไรได้ นางสูดหายลึกและลูบผมของศิษย์รัก ดวงตาเปี่ยมไปด้วยความอบอุ่น
　　
     น่าหรันเหยียนหราน "อาจารย์ ท่านเป็นอะไรไป?"
　　
     หยุนหยุน "ไม่มีอะไร วันนี้เป็นวันเกิดของเจ้า แต่อาจารย์กลับไม่ได้เตรียมของขวัญไว้"
　　
     น่าหรันเหยียนหราน "เหยียนหรานไม่ต้องการสิ่งใด ขอแค่อาจารย์ปลอดภัยก็พอแล้ว"
　　
     หยุนหยุนเปิดริมฝีปากบางเฉียบของนาง แต่ไม่มีเสียงอันใด ตอนนั้นเอง เซียวเหยียนก็คำรามอย่างเจ็บปวด โลหิตไหลเต็มปาก เขาหมดสติและล้มลงบนพื้น
　   
     หยุนหยุนปรี่เข้าไปอย่างเร็วรี่เพื่อช่วยประคองเซียวเหยียน นางพบว่าม่านตาของเขาแตกพร่าและมีลมหายใจร้อนผ่าว พอผ่านไปสักระยะ ลมหายใจของเจ้าตัวก็ยิ่งกระชันถี่ประหนึ่งน้ำเดือด
　　
     น่าหรันเหยียนหรานเอ่ยอย่างกังวล "อาจารย์ เขาเป็นอะไรไป? ข้าไม่เคยเห็นอาการแบบนี้มาก่อน การดูดซับของเขาล้มเหลว?"
　　
     หยุนหยุนดูสงบกว่าน่าหรันเหยียนหรานมาก หลังจากตรวจสอบชีพจรของเขา นางก็กล่าวว่า "ไฟวิเศษนี้เป็นของปลอม เป็นกับดักจากพวกตระกูลหุน เหยียนหราน...เจ้าไปเฝ้าระวังรอบนอก อย่าให้ใครเข้ามาใกล้ อาจารย์จะช่วยรักษาอาการของเขาให้คงที่ก่อน"
　　
     ได้ยินดังนั้น น่าหรันเหยียนหรานก็รีบบึ่งออกไปคุ้มภัย ชายชราชุดดำพลันก้าวออกมาจากเบื้องหลังแท่นดอกบัวและปรบมือ
　　
     "ประมุขหยุนช่างแสดงได้เก่งกาจ ข้าชื่มชมท่านจริง ๆ"
   
     หยุนหยุนกัดฟันของนางและสบถ "ถ้าข้าไม่ได้เสียเปรียบสัตว์อสูรพวกนี้ เจ้าจะฉวยโอกาสได้ยังไง หากเจ้าไม่ได้ใช้เขาเป็นตัวประกัน ข้าจะยอมจำนนต่อเจ้าได้เช่นไร หากเจ้าไม่ได้ใช้ 'ศาสตร์บังคับวิญญาณ' ควบคุมร่างกายของข้า ไหนเลยข้าจะเสแสร้งเพื่อหลอกหลวงเขาและเหยียนหราน ข้าเพียงสงสัยว่าเหตุใดเจ้าจึงรู้ว่าข้าจะมาคนเดียวและสองคนนั้นจะติดตามมาภายหลัง?"
   
     ชายชุดดำยิ้มร่าและกล่าว "เจ้าคิดว่าทำไมไฉ่หลินถึงส่งข้อความหาเจ้าเล่า?"　　
　   
     หยุนหยุนตกตะลึงทันควัน นางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง สีหน้าก็ซีดเผือดไป และนางก็รำพันกับตัวเอง "ไฉ่หลิน...ไม่ มันเป็นไปไม่ได้ ไม่มีทางเป็นไปได้!!"
　　
     ชายชุดดำ "ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ ตัวอย่างเช่น...เมื่อคืนก่อน ประมุขหยุนคิดรึไม่ว่าตัวเองจะตกเป็นทาสกามดั่งเช่นตอนนี้?"
　　
     หยุนหยุนพูดไม่ออก ความตั้งใจของนางคือยอมตายได้เพื่อเซียวเหยียน แต่นางนึกไม่ถึงว่าต้องมอบร่างกายตัวเองให้กับตระกูลหุนเพื่อเซียวเหยียน
　　
     ชายชุดดำหัวเราะสะใจ "ท่านเป็นถึงเทพยุทธ์ ประมุขหยุนย่อมมีทิฐิสูงส่งอย่างเลี่ยงไม่ได้ แต่หลังจากติดตามข้า ท่าน...เจ้าต้องปรับตัวให้คุ้นเคยกับชีวิตที่นอบน้อมหมอบคลาน"
　　
     "............"
   
     หยุนหยุนคุกเข่าลงบนพื้นด้วยความเจ็บปวดและทำความเคารพ

     "ทาสหยุนคารวะนายท่าน"



　
 

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[ryg123456]

ช่างเป็นศิษย์ที่กตัญญูต่ออาจารย์ทุกอย่างเลยนะแม่นาง

[dimdim]

เสร็จโจร

[Don]

ไม่รอด โดนจนได้

[Sade]

 

[merina]

เสร็จโจร!!!

[Wolfoxies]

เสร็จโจร!!!

[fuvvd]

เรียบร้อย

[Koung007]

เส็จไปอิก

[jetdo100]

โดนไปอีกหนึ่งนาง ใครเป็นผู้หญิงของพระเอกเนี้ยโคตรซวยเอาจริง โดนจับเป็นทาสกามหมด

[pongsap]

ทั้งอาจารย์ลูกศิษย์ไม่รอด

[tard10784]

    

[where]

ตระกูลหุนรับสมาชิกเพิ่มมั้ย

[Kraken5]

เริ่มจำตัวละครไม่ค่อยได้แล้ว ...มันเยอะมาก โดยเฉพาะตัวละครผู้หญิง... 

[kodzilla]

เก็บให้หมด