หายไปนานหน่อยครับช่วงนี้ ภารกิจเยอะ แต่อย่างน้อย สัปดาห์ละ 2 ตอนแน่ๆครับ
สำหรับตอนนี้ซ่อนแค่รูปนะครับ แต่จริงๆอยากจะซ่อนเยอะกว่านี้ ไม่ซ่อนแล้วไม่ค่อยได้คอมเม้นเลย 
ยังไงผมจะพยายามเร่งเนื้อเรื่องให้นะครับ มีคนเรียกร้องรินรดากันมากเลย แต่ยังจำเป็นต้องปูบทแม่ก่อนครับ หวังว่าจะเข้าใจและชอบกัน
สนับสนุนให้กำลังใจเพิ่มเติมและอ่านตอนใหม่ได้ตามช่องทางดังนี้ครับ **EP 12 มาแล้วเน้อแสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
อย่าลืมเข้าไปพูดคุยกันได้ที่เพจนะครับ แสดงลิ้งค์เฉพาะสมาชิกเท่านั้น
เมื่อโศภิตารู้สึกตัวตื่นขึ้นในรุ่งเช้า ในทันทีที่ขนตางอนเริ่มขยับ สิ่งแรกที่เธอตระหนักคือคำสัญญาซึ่งเคยให้ไว้กับตนว่าจะไม่มีทางหลับนอนกับบุตรชายอีก
แต่ตอนนี้ และด้วยตัวของเธอเอง ม่ายสาวได้ทำลายคำสัญญานั้นจนป่นปี้ไปหมดแล้ว
ความทรงจำถึงสิ่งที่เธอได้พูดและกระทำออกไปเมื่อคืนยังคงท่วมท้นอยู่ในใจ ดวงหน้าเรียวขณะนี้ร้อนผ่าวขึ้นทุกวินาที
ตำแหน่งที่ทั้งคู่ทำมัน ความดุเดือดจากการโดนกระแทกทั้น ทั้งภาพและความรู้สึกนั้นค่อยๆผุดขึ้นในหัวดั่งตาน้ำไหล
โศภิตาจำได้แม้กระทั่งสาเหตุที่ทำให้เขายอมให้เธอเข้ามาในห้อง นึกถึงว่าเธอยอมแม้ขนาดที่จะโกนขนเบื้องล่างตามคำบอกของเขา
ความเขินอายของม่ายสาวก็ถึงกับทะลุปรอทเมื่อเธอต้องนึกถึงมัน
แต่แม้ว่าการกระทำในสองคืนที่ผ่านมาจะทำให้เธอรู้สึกเขินอายมากมายเพียงใด มันก็ทำโศภิตาได้รับรู้ถึงสิ่งอื่นด้วยเช่นกัน อีกทั้งยังเป็นสิ่งที่เธอพยายามจะลบมันออกจากหัวให้เร็วที่สุด
และสิ่งสิ่งนั้นก็คือ การที่ร่างกายของเธอรู้สึกดียามได้รับสัมผัสสยิวจากบุตรชาย ไม่ว่าจะเป็นการกอดจูบลูบคลำหรือโดยเฉพาะการร่วมรัก
สัมผัสที่โศภิตาได้รับตลอดสองคืนที่เลยผ่านเป็นอะไรที่เธอไม่เคยคิดว่าจะเป็นไปได้ การได้หลับนอนกับริทกลับกลายเป็นสิ่งอันน่ามหัศจรรย์ที่สุดเท่าที่โศภิตาเคยพบไปเสียแล้ว
แต่ถึงกระนั้น ด้วยมโนธรรมที่มี สิ่งที่เธอกระทำร่วมกันกับบุตรชายบุญธรรมวัยสิบหกปีก็เป็นเรื่องที่ไม่ควรเกิดขึ้น
แม้ว่าร่างกายของเธอจะเรียกร้องหาความสุขอันผิดบาปนี้มากแค่ไหน แต่จิตใจของเธอจะไม่มีวันยอมรับมันได้แน่นอน
เมื่อโศภิตาสัมผัสได้ว่าริทตื่นแล้วจากการที่เขาลูบสะโพกของเธอเบาๆ
แม้ว่าเธอจะรู้สึกดีและสยิวกายเพียงใด แต่โศภิตาก็แกะมือของริทออกจากร่างทันที
เธอไม่ต้องการให้เขาเข้าใจว่าเรื่องเมื่อคืนจะยังดำเนินต่อไป
“เป็นอะไรเหรอครับแม่?”
โศภิตาผุดลุกจากเตียงก่อนจะรีบหยิบเสื้อผ้าที่พบได้ทั่วพื้นมาปกปิดร่างเปลือยของตน
“เออออ..แม่ แม่ขอโทษด้วยนะริท แต่อย่างที่แม่บอกลูกไว้เมื่อวาน เราไม่ควรจะทำอะไรแบบนี้ ลูกช่วยลืมทุกอย่างที่เราทำกัน แล้ว...ทำเหมือนมันไม่มีอะไรเกิดขึ้นได้ไหม แม่ขอร้อง”
โศภิตาเม้มปากแน่นขณะสวมเสื้อผ้าด้วยท่าทีกระอักกระอ่วน
“แต่แม่เป็นคนมาขอร้องให้ผมทำเองนะครับ หึ! แล้วแม่ก็มาบอกผมแบบนี้! มันยังไงกันครับเนี่ย?”
โศภิตาเองก็รู้เรื่องนี้ดี แต่เธอก็นึกไม่ออกเช่นกันว่าทำไมตอนนั้นร่างกายของเธอถึงกระหายความเป็นชายของเขามากมายขนาดนั้น ม่ายสาวจึงรีบตัดบท
“แม่รู้ว่าแม่ขอให้ลูกทำแบบนั้น แต่แม่ไม่เคยเป็นนี้มาก่อนเลยลูกก็รู้ แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม แม่ก็จะขอให้ลูกลืมมันไปอยู่ดี หวังว่าลูกจะไม่โกรธแม่นะ”
และโดยไม่รอคำตอบกลับใดๆ โศภิตาก็ย่องออกจากห้องของริทดั่งเช่นเมื่อวานเพื่อกลับไปยังห้องหับของตน
ก่อนเธอจะรีบอาบน้ำล้างคราบไคลจากเกมรักและน้ำกามขุ่นข้นที่ยังคงคั่งค้างในรูหลืบเพื่อลงไปทำมื้อเช้า
ริทนอนเล่นอยู่ในห้องของเขาอย่างสบายใจ เขาแกล้งทำฉุนเฉียวไปก็เท่านั้นเอง เด็กหนุ่มไม่ได้ใส่ใจในสิ่งที่แม่บุญธรรมพูดเลยสักนิด
แม้ว่าเธอจะพยายามต่อต้านกับความต้องการของร่างกายตัวเองเพียงใด แต่ริทก็รู้ดีว่าเธอจะไม่มีวันเอาชนะมันได้ คืนนี้ม่ายสาวจะต้องย้อนกลับมาเคาะประตูห้องของเขาอีกครั้ง
เด็กหนุ่มตระเตรียมแผนการหลายอย่างไว้ให้แม่บุญธรรมสำหรับทุกครั้งที่เธอมาหา
และในทุกวันที่ผ่านไป ร่างกายของเธอจะยิ่งจดจำทุกความสุขที่เขามอบให้
และสุดท้าย เธอก็จะกลายเป็นทาสของเขาตามที่วางแผนเอาไว้
ริทจินตนาการถึงสิ่งต่างๆที่เขาคิดจะทำยามเมื่อเธอยอมเป็นทาส แน่นอนว่าเขาจะยังปฏิบัติต่อเธอเป็นอย่างดีเช่นเดิมเพราะเธอคือแม่บุญธรรมของเขา
แต่เด็กหนุ่มเองก็ยังมีอะไรสนุกๆที่อยากจะลองทำมันกับเธออีกมาก และมันก็คงจะยิ่งกว่าสุขีถ้ามีพี่สาวมาร่วมด้วย
ยิ่งคิด ริทก็ยิ่งตื่นเต้น แต่ตอนนี้เขาพร้อมแล้วสำหรับกิจวัตรเพื่อชีวิตใหม่ เด็กหนุ่มจึงเริ่มต้นออกวิ่งตามตารางที่ตนเองวางไว้ทันที
หลังกลับถึงบ้านด้วยร่างกายอันชุ่มไปด้วยเหงื่อ ริทก็อาบน้ำแต่งตัวและรีบลงมากินมื้อเช้าร่วมกันกับแม่และพี่สาว
และในขณะที่เขากำลังเพลิดเพลินกับอาหารโดยนึกถึงบทรักกับแม่บุญธรรมในคืนที่ผ่านมา รินรดาก็กำลังต่อสู้กับความต้องการอันร้อนรุ่มไปด้วยในเวลาเดียวกัน
รินไม่มีทางเลี่ยงที่จะเข้าใกล้ริทได้เลยเมื่อถึงมื้ออาหาร ร่างกายของเธอยังคงมีอาการรุ่มร้อนในทุกครั้งที่น้องชายอยู่ใกล้
และแม้ว่าเธอจะพยายามอดทนต่อการช่วยตัวเองเพียงใด แต่ในท้ายที่สุด เมื่อกลับถึงห้อง รินรดาก็จะยังคงล้มเหลวอยู่ดี
เพราะหลังจากประตูถูกล็อกลง หญิงสาวก็ไม่พ้นต้องสำเร็จความใคร่ของตนทุกครั้งไป
รินรดาพร่ำคิดมาโดยตลอด นี่เธอกลับกลายเป็นเพียงหญิงลามกที่แค่ริทอยู่ใกล้ก็อยากจะช่วยตัวเองจนตัวสั่นเสียแล้วหรือ
แต่แม้รินรดาจะไม่รู้ว่าทำไมหรืออย่างไร สิ่งเดียวที่เธอแน่ใจ คือความรู้สึกใกล้ชิดกับริทกำลังเพิ่มมากขึ้นในทุกครั้งที่เธอทำมัน
รินเองก็รู้เรื่องที่น้องชายกำลังดึงดูดสายตาของเธอมากขึ้นในทุกวัน แต่สำหรับหญิงสาวแล้ว ไม่เคยมีความเป็นไปได้ใดที่จะทำให้เธอจะตกหลุมรักริทเลยสักนิด
ดังนั้น เธอจึงพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่คิดถึงน้องชายของเธออีก แม้จะรู้อยู่เต็มอกว่าตนเองนึกถึงแต่เขาในทุกคราที่ครางกระเส่ายามล้วงควักยังหว่างขา
หลังรอบของการออกกำลังกายในช่วงเช้า ริทก็ได้รับหนังสือจากพี่สาวมาและเริ่มต้นอ่านมัน แต่แล้วเขาก็ต้องพบเข้ากับความประหลาดใจ
เมื่อความเร็วในการอ่านหนังสือของตนเองเพิ่มขึ้นกว่าแต่ก่อนจนไม่อาจเปรียบเทียบได้ อีกทั้งริทยังสามารถจดจำทุกตัวอักษรและเข้าใจเนื้อหาทั้งหมดได้จากการอ่านแค่เพียงรอบเดียว
ตอนนี้เด็กหนุ่มรู้แล้วว่าตนเองได้รับหนึ่งในพลังพิเศษทางสมองที่เขาเคยอ่านจากการหาข้อมูล
ความสามารถอันน่ามหัศจรรย์นี้ถูกเรียกว่า ‘หน่วยความจำภาพถ่าย (Eidetic Memory)’ ที่จะทำให้เขาจดจำทุกอย่างได้ราวกับถ่ายมันเก็บไว้ในหัว
เด็กหนุ่มเข้าใจในทันทีว่าสมองของเขาก้าวหน้ามากกว่าแค่ความสามารถในการสะกดจิตผู้คน
ก่อนหน้านี้ความคิดของเขาพัฒนาขึ้นจนอาจกลายเป็นหนึ่งในคนที่ฉลาดที่สุดในโลกไปแล้ว
และตอนนี้ ไม่ว่าอะไรก็ตาม เขาก็จะจดจำได้อย่างแม่นยำเพียงแค่เห็นมันครั้งเดียว
ริทมีความสุขมากกับพลังที่เพิ่งค้นพบในขณะที่เขากำลังอ่านหนังสือต่อ คงอีกไม่นานนักที่เขาจะเรียนรู้บทเรียนทั้งหมดได้อย่างสมบูรณ์
เมื่อถึงเวลาเปิดเทอม ริทก็คงจะเหมือนกับเรียนจบชั้นไปแล้ว และการเข้าเรียนก็คงจะกลายเป็นเรื่องตลกหรือน่าเบื่อหน่ายสำหรับเขาไปเสีย
ไม่นานนักก็ถึงมื้อค่ำอีกครั้ง หลังจากกินอาหารและนั่งดูทีวีเล็กน้อย ริทก็กลับขึ้นห้องของเขาตอนประมาณสี่ทุ่มครึ่ง
เหลือเวลาเพียงครึ่งชั่วโมงก่อนที่แม่บุญธรรมจะได้พบกับความสุขจากเขาอีกครั้ง
เด็กหนุ่มนอนรออย่างใจเย็น และเมื่อถึงเวลา ร่างกายของโศภิตาก็ไม่ยอมผิดนัด
ม่ายสาวเกิดอาการร้อนรุ่มเดิมๆขึ้นอีกครั้ง เพียงแต่วันนี้ โศภิตาเตรียมใจไว้เป็นอย่างดี ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอจะไม่มีทางตัดสินใจไปหาริทอีกเด็ดขาด
แต่ทว่าทั้งหมดนั้นก็เปล่าประโยชน์ เมื่อกำแพงความแน่วแน่ของเธอกลับพังทลายลงภายลงไม่ชิ้นดีในไม่กี่นาทีเท่านั้น
แม้โศภิตาจะพอใจในรสมือของตน แต่เธอก็รู้ว่ามันทำได้แค่บรรเทา ร่างกายของเธอต้องการสิ่งเดียวเท่านั้น และเพียงแค่คิดถึงมัน ร่องหลืบของเธอก็ตอดรัดราวเรียกร้อง
โศภิตาสรุปได้ทันทีว่าเธอต้องทำอะไร ม่ายสาวจึงรีบเก็บกวาดชั้นล่างก่อนจะพุ่งขึ้นไปเคาะห้องของริทโดยเร็ว
วันนี้โศภิตาได้ทำลายสถิติของเมื่อวานไปแล้ว เธอใจแตกเร็วกว่าเดิมหลายนาทีมาก
แต่ริทก็ไม่ได้รีบเลย เขารอให้เสียงเคาะประตูด้วยจังหวะร้อนร้นเริ่มหยุุดลงจึงจะค่อยเดินไปเปิดมันออก
โศภิตายืนรอด้วยอาการที่แทบจะอยู่ไม่สุขแล้ว เธอถูไถปลีน่องอวบของตัวเองไปมาอีกทั้งยังเอามือซุกไว้ยังหว่างขา
ดวงตาทั้งคู่ฉ่ำเยิ้ม ลิ้นแลบเลียริมฝีปากไม่หยุด และเมื่อเห็นสภาพอันเงี่ยนง่านของแม่บุญธรรม ความเป็นชายของเขาก็ลุกตื่นขึ้นมาทันที
“อะไรของแม่อีกครับ?” ริทแกล้งกลอกตาทำหน้าเซ็ง
“ริท ขออีกครั้งนะ” โศภิตาไม่เหนียมอายเหมือนก่อนหน้าอีกและพูดในสิ่งที่เธอต้องการทันที
“แต่แม่บอกผมมาสองครั้งแล้วนะครับว่ามันจะไม่เกิดขึ้นอีก”
“แม่รู้น่า แต่แม่ก็ยังอยากจะทำมัน” เธอพูดขณะยังคงบิดตัวไปมา หน้าอกสะท้อนขึ้นลงด้วยหายใจฟืดฟาด
ริทลอบขำในใจเมื่อเห็นท่าทีของโศภิตาในวันนี้ แต่เขาก็จะไม่ยอมให้มันง่ายดายเช่นเคย
“วันนี้แม่ใส่กางเกงในแบบไหนครับ?”
“แบบปกติ” ม่ายสาวงุนงง เธอไม่เข้าใจว่าริทถามทำไม
ได้ยินดังนั้น ริทจึงยิ้มและพูดขึ้น “โอเคครับ งั้นถ้าเราจะทำกันอีกครั้ง แม่ต้องเปลี่ยนไปใส่ชุดชั้นในที่เซ็กซี่พอที่จะทำให้ผมอยากทำมันกับแม่อีกครั้งครับ ถ้าไม่อย่างนั้น ผมจะไม่ให้แม่เข้าห้อง”
โศภิตารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เมื่อวานริทก็อยากให้เธอโกนหนวด มาวันนี้ก็ให้ไปแต่งตัวเซ็กซี่ แต่เธอก็เลิกใส่ใจและรีบกลับไปรื้อค้นในตู้เสื้อผ้าของเธอดู
โศภิตาไม่ได้ใส่อะไรแบบนี้มานานมากแล้วตั้งแต่สามีเสียไป แต่ตอนนี้ เพื่อจะได้ร่วมรักกับริท เธอจึงยอมที่จะสวมใส่มันอีกครั้ง
โชคดีที่พอจะมีบางชุดที่เข้าเค้าและเธอพอที่จะใส่มันได้ และเมื่อมองดูตัวเองในกระจก โศภิตาก็ต้องยอมรับว่าเธอดูค่อนข้างเซ็กซี่และหวังว่าริทจะชอบเช่นกัน
ชุดที่ม่ายสาวใส่คือบอดี้สูทสีดำสนิท มันช่วยเน้นส่วนโค้งเว้าของเธอให้เด่นชัดยิ่งกับหน้าอกหน้าใจของเธอที่ถูกดันทรงขึ้นจนเป็นลูกๆ
และหลังจากที่หมุนตัวดูจนมั่นใจ โศภิตาก็รีบมุ่งไปยังห้องของริทด้วยความหวังว่าชุดที่เธอสวมจะสนองกับความต้องการของเขาได้
และเมื่อมาถึง ริทก็แทบจะลืมหายใจทันทีที่เห็นม่ายสาว แม่ว่าชุดที่เธอสวมจะไม่ได้ดูเปิดเผยเนื้อหนังมากนัก แต่ส่วนสัดที่ถูกดันขับจากชุด กลับทำให้เธอยิ่งดูเย้ายวนมากกว่าเดิมไม่รู้กี่เท่า
อันที่จริง เขาก็แค่อยากสนุกที่ได้สั่งและแกล้งโศภิตาเฉยๆ แต่การได้เห็นแม่บุญธรรมของเขาสวมชุดนี้ ริทก็ยิ่งหลงใหลเธอมากขึ้นกว่าเก่า
ริทสัญญากับตัวเองทันที เมื่อใดที่เขาเปลี่ยนเธอให้กลายเป็นทาสได้เต็มตัว เขาจะให้เธอใส่ชุดนี้ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกัน
โศภิตายิ้มอย่างโล่งใจเมื่อเห็นสีหน้าแววตาของริทที่ดูราวกับจะกลืนกินเธอไปทั้งตัว
ความคิดที่ว่าริทเป็นบุตรชายบุญธรรมของเธอหายไปจากหัวอีกครั้ง และตอนนี้ สิ่งเดียวที่เธอต้องการก็คือความสุขที่ชายตรงหน้ากำลังจะมอบให้..
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน