แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม ตอน 11 ตู้กระจก

magna67t

Full Member
213
1864
love is all around

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม ตอน 11 ตู้กระจก

« เมื่อ: ตุลาคม 13, 2021, 09:06:20 pm »

แปดปียี่สิบสี่คน ภาค 5 ส่งท้ายวัยมัธยม ตอน 11 ตู้กระจก

ภาค 1 THE ORIGINAL
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=229016.0
ภาค 2 วัยแห่งความรัก
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=236192.0
ภาค 3 เพื่อนคุย
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=228587.0
ภาค 4 โกอินเตอร์
//two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=231757.0

................................................

   นับวัน...ผมรู้สึกว่าตัวเอง...มันเหี้ยมากขึ้นเรื่อยๆ...

   เรื่องกะเวฟมันไม่ควรเกิดขึ้นเลยจริงๆ เค้าถึงบอกว่าหญิงสาวชายหนุ่มอย่าไปอยู่ด้วยกันสองต่อสอง มันคงเป็นงั้นจริงๆ ดีที่วันนั้นไม่ถึงกับทำให้น้องเวฟตาย ผมยังนึกในใจว่า หากเธอตายไป อะไรจะเกิดขึ้นกะผมบ้าง... แต่สำหรับวันนั้นคือวันแรกและสุดท้ายของเราทั้งสองคน ผมไม่อยากทรยศไอ้เมเพื่อนของผม แค่นี้ก็เลวสุดๆหละ

   อีกสองอาทิตย์ต่อมาผมเจอไอ้เม เลยเดินเข้าไปหาไอ้เมและให้มันรีบแถลงการณ์

   “มึงเจอเหมือนกูและไอ้ยักษ์มาล่ะสิเนี่ย...ไอ้เวฟแม่ง....เอาจริงเว้ย”

ไอ้เมเล่าว่า น้องเวฟเป็น “จอมโกหก”!!! เรื่องจำเป็นของมันที่ต้องทำเวฟก็คือเรื่องนี้แหละ เวฟบอกไอ้เมเหมือนกันว่าเธอป่วย...จะตายวันไหนก็ไม่รู้ เธอขอให้ไอ้เมเป็นแฟนเธอ และไม่นานนักหลังจากเป็นแฟนกัน เธอก็มีอะไรกะไอ้เมโดยอ้างว่าเธออยากทำก่อนตาย แน่นอน...ไอ้เมต้องตอบสนองความจำเป็นของเวฟอยู่แล้ว ย่อมไม่ปล่อยผ่าน แต่ไอ้เมรู้ทันทีในครั้งแรกว่ามันไม่ใช่คนแรกของเวฟ และมันก็สืบจนเจอว่า เวฟเสียตัวตั้งแต่ ม 3 แล้ว และเวฟมีแฟนมาแล้วก่อนมันถึงสามคน เรื่องป่วยนั้น..ไม่จริง มันนอนกะเวฟกี่ทีก็ไม่เห็นจะมีอะไร และที่มันหนีเวฟไปเพราะเวฟไม่เคยพอ นอกจากไอ้เมแล้ว ไอ้ยักษ์ก็โดนแบบเดียวกันก่อนหน้าผมแป๊บเดียว เริ่มจากตอนที่ไอ้เมเริ่มจะเทน้องเวฟ เวฟยังเคยพูดกะไอ้เมว่า...ผมคือคนที่เธออยากนอนด้วยมากที่สุด เธอจะจัดการผมให้ได้....

   “มึงใส่ถุงหรือเปล่าไอ้เหี้ยก้อง..ถ้าไม่หละก็….เตรียมตัวเลยมึง ยาวแน่...”

   ผมฟังแล้วถึงกับอ้าปากค้าง จริงสินะ ผมมัวแต่สนใจไม่ให้เธอเกิดอาการหายใจไม่ออก เลยลืมนึกถึงเรื่องนั้น โอ๊ย...อย่างว่าแหละครับ ผมชอบหาเรื่องปวดหัวให้ตัวเอง แต่ผมเชื่อว่าเวฟคงไม่ได้โกหกเรื่องป่วย เพราะผมเจอมาเอง แต่สำหรับเรื่องอื่น…ผมขอรู้แค่ที่ผมรู้แล้วกัน ผมเจอเวฟและถามเธอด้วยความเป็นห่วง

   “ไม่เป็นไรพี่ก้อง เวฟกินยาแล้ว พี่ก้องไม่ต้องห่วงไร อีกไม่กี่วันเวฟคงเมนมาแล้ว..”

   นั่นคือคำพูดสุดท้ายของเราสองคน ผมรักษาระยะห่างจากเวฟมากขึ้นอย่างเนียนๆ ผมแกล้งทำไม่รู้เรื่องไอ้ยัก บอกเวฟว่าไม่อยากให้เธอกะไอ้เมร้าวฉาน เวฟก็ไม่สนใจที่จะมาเกาะติดผม ผมขออยู่ห่างๆเวฟแล้วกัน....

   ...........................................................................

   หลังจากกรณีของเวฟ ผมเข้าโหมดการสอบเทอมต้นโดยมีแค่เก๋กะแบมและพี่แก๋มในบางโอกาสเท่านั้น สองสาวเชียงใหม่พี่ส้มและน้องกอหญ้าคงเรียนหนังสือ เราได้แต่ไลน์กัน แต่ไม่เคยไปมาหาสู่กันอีก หลังจากผมสอบจบภาคต้นของ ม 6 เสร็จ ผมไปญี่ปุ่นทันที 10 วันด้วยความคิดถึงซาย่า..แฟนที่น่ารักและน้องทั้งสองของผม รอบนี้ซาย่าพาไปเที่ยวฮอกไกโดซึ่งแน่นอน...มิซ่าและเอมี่ก็ได้ไปด้วย มันเป็นอีกช่วงชีวิตที่ผมไม่มีวันลืม ทุกวันทุกคืนผมได้เสพสมกันทั้งสามคนอย่างไม่มีวันเบื่อหน่ายหรือเหน็ดเหนื่อย ยิ่งนานวัน รักของผมกับซาย่าเริ่มพัฒนาไปในทางที่มั่นคงหนักแน่นมากขึ้น สำหรับเอมี่กะมิซ่า ทั้งสองรู้ชัดแน่นอนว่าผมกะซาย่าเป็นแฟนกัน เธอทั้งสองไม่ได้รังเกียจหรือหึงผมเลย แต่กลับรักผมในฐานะเพื่อนที่แสนจะสนิทกันมากๆ... ผมบอกซาย่าว่าปีนี้ผมคงไม่ได้มาช่วงปีใหม่ เพราะจะต้องเริ่มเตรียมตัวสอบเข้ามหาวิทยาลัยแล้ว ซาย่าบอกว่าจะเป็นฝ่ายมาหาผมเองช่วงหลังผมสอบเสร็จ นอกจากนี้ ครั้งนี้ผมมีโอกาสได้เจอกับฮานะอีกด้วย ด้วยความบังเอิญและความช่วยเหลือของเอมี่ ฮานะเองเริ่มจะหลงไหลติดใจในตัวผมมากขึ้นหลังจากเราร่วมกันบ่อยขึ้น แต่นาโอโตะยังคงเป็นแฟนที่รักของฮานะต่อไป ส่วนเจนนี่และคารีนได้แค่ทักทายกันนิดหน่อย กินอาหารเย็นด้วยกัน แต่ไม่มีไรมากกว่านั้น

หลังจากกลับมาจากญี่ปุ่นสองสามวัน ผมกำลังจะกลับไปบ้านที่เมืองชลพอดี ไอ้เอ็มตัวแสบก็โทรมาหา

   “พรุ่งนี้มึงทำไร”
“ก็ เอ่อ ไม่มีไรนะ กูว่าจะอยู่บ้าน ชักว่าวมั้ง 5555”
“ไปอาบอบนวดกัน...”
“เชี่ย....มึง.... หาเรื่องอีกแล้ว ....”
“เงียบๆไว้ กูชวนไม่กี่คน กูไม่รู้ว่ามึงฟันไอ้น้องปานไปยัง ถ้ายัง...เราควรไปหาประสบการณ์กันก่อน เดี๋ยวเข้ามหาลัย เดี๋ยวมึงทำไม่เป็นอายสาวๆ”

ผมถามรายละเอียดมัน ไอ้เอ็มบอกผมแค่ว่า มึงตอบตกลงแล้วกัน ที่เหลือมึงไม่ต้องทำไร เอาตังค์ไปก็พอ ผมก็ตกลงไป...อยากลองดูเหมือนกัน

ผมนัดเจอไอ้เอ็มที่แถวสยามราวๆ 6 โมง ไอ้เอ็มไม่ได้มาคนเดียว พี่มันขับรถมาและมีเพื่อนพี่มันอีกคน พี่ไอ้เอ็มเรียนมหาลัยแล้ว น่าจะอยู่ ปี 2 ผมหวัดดีพี่มันทั้งสองก่อนไปนั่งด้านหลังคู่กะไอ้เอ็ม พี่ไอ้เอ็มขับรถอย่างคล่องแคล่วชำนาญ สักครึ่งชั่วโมงเรามาอยู่กันแถวรัชดา

“พี่เอ็น ทำไงมั่งวะ” ไอ้เอ็มถามพี่มัน...
“อันแรกคือกูไม่เลี้ยง...เงินใครเงินมันนะเว้ย ก็ราวๆสามพัน ถ้าไม่มี...พวกมึงก็สั่งนมมานั่งกินรอพวกกู”
“เออน่า... เงินมี แต่ว่าเค้าทำไง...”
ไอ้เอ็มถามราวกับมันไม่เคย มันปิดคนอื่นได้..แต่ผมรู้ว่ามันฟันน้องฟ้าไปเรียบร้อยแล้ว
“ก็มึงเข้าไป เดี๋ยวเค้ามีคนมารับเอง พามึงไปดูน้องๆที่แถวหน้าตู้ มึงชอบคนไหนก็บอกเบอร์เค้า เดี๋ยวเค้าจัดมา ที่เหลือมึงก็ไปกะน้องเค้า แล้วต้องให้กูสอนเหี้ยไรอีกมั๊ย อย่าไปเสือกเรียกเค้าพี่นะเว้ย พวกนี้ไม่ชอบ”

บรรยากาศในนั้นก็มืดๆทึมๆ และเป็นอย่างที่พี่เอ็นบอกจริงๆ
“กูให้เวลาพวกมึงมากสุดสองชั่วโมง ถ้าสามทุ่ม มึงไม่ออกมาเจอกูตรงนี้...กลับเอง”

จากนั้นก็แยกย้าย ไอ้เอ็มเดินวนไปวนมาหน้าตู้ ทำสีหน้าแปลกๆ แล้วมันก็มากระซิบผม
“ไอ้เหี้ยก้อง.... กูว่า...แม่งแก่นะ แก่กว่าน้องฟ้ากูแยะ ให้กูเรียกน้องเนี่ยนะ... ป้าล่ะไม่ว่า”
“เชี่ย...มึง เสือกปากดีในนี้ เดี๋ยวก็โดนเค้าถีบออกไปข้างนอก.... มึงก็ไปเอาน้องฟ้าสิวะ จะมาทำเหี้ยไร ไหนบอกอยากเพิ่มประสบการณ์ มึงเลือกๆเหอะ กูเจอแล้ว เดี๋ยวไปแล้วนะมึง พยายามให้ควยแข็งเข้าไว้นะเว้ย5555”

คนที่มาดูแลผม อายุดูราวๆ 20 ปลายๆ แน่นอนว่าแก่กว่าบรรดาสาวๆที่รักของผมทั้งนั้น แต่หน้าตาทรวดทรงของเธอดูดีสุดแล้ว
“สวัสดีค่ะ พี่ชื่อไรคะ หนูชื่ออรค่ะ เดี๋ยวเราขึ้นไปข้างบนกันนะคะ”
“ชื่อก้องครับ”

ระหว่างที่เราเดินขึ้นลิฟท์ไป
“หน้าอ่อนจังนะคะ พี่ทำอะไรอยู่คะตอนนี้”
“เอ่อออออ อย่าเรียกผมพี่เลย พี่อร..ขอโทษนะพี่ ให้ผมเรียกพี่เหอะนะ ผมอยู่ ม 6 เอง ไอ้เพื่อนมันชวนผมมา ผมไม่เคยมาเที่ยวแบบนี้”
“อ้าวเหรอคะ น้องก้อง ไม่เคยมาจริงเหรอคะเนี่ย โอ๊ว พี่ว่า..หน้าตาดีๆอย่างน้อง...ไม่ต้องมาก็ได้มั๊งคะ น่าจะมีสาวเพียบ”

พอถึงห้องผมยืนเก้ๆกังๆอยู่ ทำอะไรไม่ถูก พี่อรรู้เลยทันทีว่าผมไม่เคยมาจริงๆ
“อาบน้ำหน่อยนะคะ อ้อ ลืมไป น้องใส่ถุงยางเบอร์ไรคะ เดี๋ยวพี่จะได้ไปหยิบมาถูก”
   “ไม่รู้คับพี่...”
   “ไหนมาพี่ลองดูซิ..”
พี่อรเดินเข้ามา ถอดกระดุมกางเกงยีน แล้วเอามือล้วงไปจับ แม้ว่าพี่อรจะจับมันนอกกางเกงใน แต่เล่นเอาผมสะดุ้ง
   “โหว... พี่ว่า 52 ก็พอ ไม่ต้องกลัวนะ อ่อนเชียว...”
   “พี่เอามาเผื่อๆหน่อย ใหญ่ๆก็ได้..”

   พี่อรเปลี่ยนเสื้อผ้ามาเป็นกระโจมอกด้วยผ้าขนหนูสีขาวผืนใหญ่แล้ว เธอเดินเข้ามาหาผม ถอดเสื้อผมออกและถอดกางเกงยีนส์ออก
   “โอ้ว... Calvin Klein จะเอาไม่อยู่แล้วคะ น้องก้อง แต่ว่า...เอ่อ....มันไม่แข็งอ่ะนะ....”