อสูรพลิกฟ้า NTR ตอนที่ 24 บิดามารดาของหยุนเช่อ

[Oumale]

ข่าวดีสำหรับคนที่ติดตามอสูรพลิกฟ้า ต้นฉบับมีการอัพเดทตอนใหม่เพิ่มแล้วครับ
----------------------------------------------------------------

ตอนทั้งหมด

อสูรพลิกฟ้า NTR
ตอนที่ 1 คำเชิญของราชินีมาร
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=268782.0
ตอนที่ 2 คำตอบของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=268805.0
ตอนที่ 3 สุนัขของจักรพรรดินี
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=268902.0
ตอนที่ 4 ปรมันตร์สิ้นท่า
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=268939.0
ตอนที่ 5 แดนลำนำเหมันต์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=282706.0
บทที่ 6 ปิงหยุนผู้ร่วงหล่น
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=282999.0
บทที่ 7 วาสนาเทพอัคคี
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=284373.0
บทที่ 8 หั่วพั่วหยุนชำระแค้น
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=284474.0
บทที่ 9 ความอื้อฉาวของจักรพรรดินิปีศาจน้อย
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=285365.0
บทที่ 10 การตัดสินใจของมู่เซวียนหยิน
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=285490.0
บทที่ 11 เกลี้ยกล่อมหมาป่าสวรรค์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=286536.0
บทที่ 12 พิธีสถาปนา
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=287533.msg3075079#msg3075079
บทที่ 13 พ่อและลูกสาว
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=288260.0
บทที่ 14 สองดรุณีหนึ่งผู้เฒ่า
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=288739.0
บทที่ 15 ไฉจือสิ้นพรหมจรรย์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=289557.0
บทที่ 16 หมาป่าสวรรค์ที่เปลี่ยนไป
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=290317.0
บทที่ 17 มู่เซวียนหยินxฉืออู่เหยา
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=290560.0
บทที่ 18 แรกสัมผัสอู๋ซิน
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291036.0
บทที่ 19 คำสารภาพของใต้หล้าอันดับเจ็ด
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291637.0
บทที่ 20 เฟิงเสวี่ยเอ๋อร์ผู้ว่าง่าย
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=292286.0
บทที่ 21 ทายาทหมาป่าสวรรค์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=293689.0
บทที่ 22 มารยาปรมันต์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=294664.0
บทที่ 23 นารีแพทย์ ซูหลิงเอ๋อร์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=295309.0
บทที่ 24 บิดามารดาของหยุนเช่อ
อ่าน : กำลังอ่าน 
บทที่ 25 คำสารภาพและการล่อลวง
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2568) 
บทที่ 26มารดาออกศึก
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2568)
บทที่ 27 มู่หยูโหรวสมปรารถนา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2568)
บทที่ 28 ครั้งแรกของอู่ซิน?
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2568)
บทที่ 29 ความด่างพร้อยของฉู่เยว่ชาน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2568)
บทที่ 30 หนึ่งจักรพรรดินี สองบุรุษ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 31 โอกาศของวายุเหมันต์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2568)
บทที่ 32 พัฒนาการของอู่ซิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2569)
บทที่ 33 จัสมินอาบโลกีย์ ต้น
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2569)
บทที่ 34 จัสมินอาบโลกีย์ ปลาย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2569)
บทที่ 35 ชางชูเหอผู้บริสุทธ์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2569)
บทที่ 36 ความเสียสละของชางชูเหอ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2569)
บทที่ 37 เทพธิดาแห่งราคะ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2569)
บทที่ 38 ปรมันตร์เพลี่ยงพล้ำ (ล่าสุด)
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2569)

เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai 
ค่าเข้า 110 บาท และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
[/size]

--------------------------------------------------------------------------------------------

ภาพประกอบจินตนาการ

--------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 24 บิดามารดาของหยุนเช่อ
   
    ระหว่างที่หยุนเช่อใช้หนอนน้อยสำเร็จโทษซูหลิงเอ๋อร์
   
    เงาร่างสีดำเคลื่อนตัวข้ามทวีปลมปราณฟ้าอย่างไร้ร่องรอย
   
    เงาร่างดังกล่าวบินข้ามถึงทวีปเมฆครามและบินต่อไปยังทวีปปีศาจมายา
   
    จังหวะที่ผ่านราชวังปีศาจ นางกระจายการรับรู้ออกไปจึงตรวจพบสองชายหญิงที่กำลังโรมรันกันอย่างร้อนแรง และเห็นได้ชัดว่าฝ่ายบุรุษหาใช่สามีของสตรีนางนี้ไม่
   
    คนทั้งสองแน่นอนว่าไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเซี่ยวหยุนและจักรพรรดินีปีศาจน้อย ยิ่งมาพวกเขายิ่งขาดความยับยั้งชั่งใจจนไม่เลือกเวลาและสถานที่ โดยเฉพาะพักหลังที่เซี่ยวหยุนปลีกตัวไปหาเฟิงเสวี่ยเอ๋อร์ จักรพรรดินีปีศาจน้อยเริ่มแสดงความหวงแหนจนรั้งชายหนุ่มไว้ข้างกายนานกว่าทุกที ราชวังปีศาจมายาเสมือนกกลายเป็นรังรักของทั้งสองที่สามารถปลดปล่อยตัณหาได้อย่างเต็มที่ เหล่าข้ารับใช้พบเห็นจนไม่แปลกใจหากบางครั้งจะเจอพวกเขาร่วมรักกันที่สวนหรือกลางทางเดิน  ไม่มีส่วนไหนในราชวังปีศาจที่ไม่แปดเปื้อนคาวโลกีย์ 
   
    หลังจากรับรู้ถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ร่างสีดำก็ยิ้มอย่างพอใจและบินต่อไปยังจุดหมายด้วยความเร็วคงที่



-
-
-


   
    ที่ตั้งตระกูลหยุนในนครปีศาจมายา
   
    สถานที่นี้เป็นที่พำนักของผู้นำแห่งสิบสองตระกูลผู้พิทักษ์ของราชวงศ์ปีศาจมายา และก็เป็นบ้านอีกหนึ่งหลังของหยุนเช่อ
   
    ตระกูลหยุนแต่เดิมไม่ได้ยิ่งใหญ่ถึงเพียงนี้ แถมยังตกอับไปพักใหญ่เนื่องจากเหตุผลบางประการ จนกระทั่งหยุนเช่อปรากฎตัวขึ้นและช่วยกอบกู้ตระกูลไว้ ชะตากรรมของตระกูลหยุนจึงกลับตาลปัตรทะยานขึ้นฟ้าในชั่วข้ามคืน
   
    ในอดีตพื้นที่ตระกูลหยุนไม่ได้มีขนาดกว้างขวางมากนัก แต่จักรพรรดินีปีศาจน้อยยืนกรานจะยกระดับตระกูลหยุนโดยไม่คำนึงถึงการต่อต้านของประมุขตระกูล เพราะอย่างไรสามีของนางก็เป็นทายาทของตระกูลหยุน หากตระกูลหยุนยังคงมีฐานะต่ำต้อย ย่อมเป็นเรื่องตลกที่สร้างความครหาต่อผู้คนภายนอก
   
    ทันใดนั้น ร่างเงาสีดำก็ร่อนลงที่ลานบ้าน พริบตาที่นางมาถึง นางก็ได้ยินเสียบหอบหายใจของสตรีดังแว่วมา แต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกว่ามีความเสแสร้งปนอยู่ในน้ำเสียงคล้ายกำลังเล่นละคร ร่างเงาสีดำค้นหาต้นเสียงและตรงเข้าไปหา นางเปิดประตูห้อง ๆ หนึ่งอย่างไร้ซุ้มเสียง สองตาลอบสอดส่องเข้าไป จึงพบว่าเป็นหยุนชิงหง ผู้นำตระกูลหยุนและบิดาผู้ให้กำเนิดหยุนเช่อ
   
    ในเวลานี้ เขากำลังสนทนากับภรรยาของตน มู่หยูโหรวผู้เป็นมารดาของหยุนเช่อเช่นกัน มู่หยูโหรวกำลังนอนอยู่บนเตียง...กล่าวให้ละเอียดก็คือ มู่หยูโหรวกำลังนอนอยู่บนเตียงโดยมีร่างของหยุนชิงหงกดทับ คนทั้งสองเปลือยเปล่าโดยสิ้นเชิง ส่วนสงวนของทั้งสองกำลังประสานกันเป็นหนึ่งเดียว
   
    "สามี...ข้ารู้สึกดียิ่ง...ทำให้แรงกว่านี้...ทุ่มกำลังทั้งหมดของท่านเข้ามาเลย"
   
    มู่หยูโหรวแตกต่างจากภาพลักษณ์สง่างามสมดั่งกุลสตรียามปกติของนาง นางเป็นดั่งหมาป่าที่หิวกระหายบนเตียงนอน หยุนชิงหงทั้งขย่มทั้งกระแทกนางอย่างหนักจนพื้นสั่น แต่หากพินิจให้ดีจะทราบได้ว่าเสียงครวญครางของมู่หยูโหรวเหมือนมีความจอมปลอมอันไม่จริงใจแฝงไว้
 
   
    "หยูโหรว...ข้าทนไม่ไหวแล้ว...ข้ากำลังจะเสร็จ!!! อ๊าาา!!!"
   
    "เอ๊ะ!? สามี!! หลั่งข้างใน...ได้โปรดหลั่งข้างในเพื่อให้ข้ากำเนิดน้องชายและน้องสาวแก่เช่อเอ๋อร์..."
   
    อึดใจที่มู่หยูโหรวเอ่ยจบ การเคลื่อนไหวจังหวะสุดท้ายของหยุนชิงหงก็นิ่งงัน แกนกายของเขาถูกเสียบเข้าไปในตัวมู่หยูโหรวลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้ จากปฏิกิริยาของหยุนชิงหง สามารถบอกได้ว่าเขาถึงจุดสุดยอดแล้ว
   
    หยุนชิงหงสะบัดท่อนเนื้อของตัวเองสองสามครั้งก่อนจะดึงออกมา
   
    กลีบบุปผาของมู่หยูโหรวเมื่อไร้การปิดกั้นจากหยุนชิงหง น้ำเชื้อที่พึ่งหลั่งเข้าไปหมาด ๆ ก็ไหลบ่าออกมา...ไม่สิ มีเพียงของเหลวบางส่วนที่อาจเป็นเชื้อบุรุษ ส่วนใหญ่ล้วนเป็นน้ำรักจากมู่หยูโหรวเอง เทียบกันแล้วเมล็ดพันธุ์ของหยุนชิงหงมีน้อยมาก
   
    ตีความได้ว่าน้ำเชื้ออาจฉีดเข้าไปในมดลูกจนหมด หรือไม่ก็หลั่งออกมาบางเบาแต่แรก ร่างเงาสีดำมองไปที่แกนกายอันเปิดโล่งของหยุนชิงหง ก่อนจะสรุปได้อย่างมั่นใจว่าเป็นอย่างหลัง เพราะดูจากความยาวและความหนา...มันเลวร้ายยิ่งกว่าหยุนเช่อเสียอีก สมแล้วที่เป็นพ่อลูกกัน
   
    "แฮ่กแฮ่ก...แฮ่กแฮ่ก...แฮ่กแฮ่ก...ขออภัยหยูโหรว ข้าดันเสร็จเร็วอีกแล้ว..."
   
    "...สามีอย่าได้เศร้าไป คืนนี้มิใช่ว่าร้อนแรงยิ่งกว่าเมื่อวานอีกหรือ...มิหนำซ้ำ เชื้อบุรุษของท่านพอปลดปล่อยออกมาก็สร้างความอบอุ่นสร้างความยินดีต่อข้ามากนัก"

   
    มู่หยูโหรวกล่าวปลอบใจหยุนชิงหง แต่ยิ่งได้ยินคำปลอบใจของนางก็เสมือนการตอกย่ำความห่วยแตกของเขา บ่งบอกให้รู้ว่ามู่หยูโหรวไม่ได้รู้สึกดีดั่งปากว่า
   
    มู่หยูโหลวเห็นเช่นนั้นก็อับจนหนทาง นางเฝ้ามองเครื่องเพศเล็กสั้นของสามีตัวเอง มันยิ่งเล็กลงไปอีกหลังจากถึงจุดสุดยอดไปรอบหนึ่ง ท่าทางว่าคืนนี้คงไม่อาจผงาดได้อีกเป็นครั้งที่สอง
   
    ทั้งนี้ทั้งนั้นในอดีตชีวิตบนเตียงของทั้งสองก็ไม่ได้จัดจ้านแต่อย่างใด แถมยังล้างลาไปนานหลายปี ทั้งสองหยุดทำเรื่องอย่างว่าหลังได้รับบาดเจ็บตอนกลับมาจากทวีปลมปราณฟ้า ทำให้มีสภาพร่างกายที่ไม่เอื้ออำนวยต่อการปลุกเร้าอารมณ์ทางเพศ
   
    ทว่าหยุนเช่อบุตรชายของนาง มันได้ช่วยรักษาเยียวยาจนร่างกายของพวกเขากลับมาแข็งแรงดุจเดิม มู่หยูโหรวซึ่งไม่ทันเอ๊ะใจ ได้ริเริ่มมีสัมพันธ์สวาทกับหยุนชิงหงอีกครั้ง จนนางได้ประจักษ์ว่าสามีตัวเอง...มีร่างกายแข็งแกร่ง มีพลังฝีมือสูงส่ง แต่ช่วงล่างกลับแข็งตัวยาก 
   
    มู่หยูโหรวเป็นสตรีโตเต็มวัยซึ่งมีความต้องการทางเพศสูง  นางจึงริเริ่มหาสิ่งกระตุ้นเพื่อสร้างความปรารถนาแก่หยุนชิงหง แต่ว่าไม่ว่าจะเป็นอาภรณ์ที่เปิดเผยหรือเย้ายวนปานใด หรือแม้กระทั่งถ้อยคำหยาบโลนที่ปกตินางจะไม่มีทางเอื้อนเอ่ย เมื่อก่อนนางเป็นคนเรียบร้อย ออกไปทางขี้อายด้วยซ้ำ ย่อมไม่เคยคำนึงถึงความเล็กใหญ่ของหยุนชิงหง เพียงแค่รับรู้ว่าได้ร่วมรักกันเฉกเช่นสามีภรรยาก็สร้างความพอใจให้นางมากแล้ว จนภายหลังมีประสบการณ์เยอะขึ้น ความคิดอ่านของนางถึงค่อย ๆ เปลี่ยนไป ต้องการเพลงรักที่เร้าใจกว่าเดิม
   
    คราแรกนางเข้าใจว่าหยุนชิงหงมีอาการป่วยซ่อนเร้น ขณะที่นางอยากขอความช่วยเหลือจากหยุนเช่ออีกครั้ง หยุนชิงหงกลับหยุนนางไว้ เขาให้เหตุผลว่ารู้สึกอับอายเกินกว่าจะเปิดเผย
   
    วินาทีนั้น มู่หยูโหรวเกือบจะตะโกนด่าว่า 'แล้วข้าจะปลดปล่อยความต้องการของตัวเองอย่างไร' แต่เมื่อนางมองกลับกัน จินตนาการว่าเป็นตัวเอง นางย่อมต้องขวยเขินเกินกว่าจะออกปากกับบุตรชายตัวเองเช่นกัน
   
    ท้ายที่สุด มู่หยูโหรวก็ไม่มีทางเลือกนอกจากไปหาซูหลิงเอ๋อร์ซึ่งเป็นแพทย์สตรี อย่างไรก็ตาม ตอนที่หลิงเอ๋อร์รับฟังเรื่องราว นางแสดงออกอย่างแปลกใจในตอนแรก จากนั้นครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ และอธิบายว่ามันเป็นปัญหา 'ทางใจ' ที่หยุนชิงหงอาจไม่ทราบมาก่อน และทิ้งทวนด้วยคำพูดสุดท้ายว่า 'พ่อลูกช่างเหมือนกันจริง ๆ'

    คำตอบนั้นคลุมเครือเช่นนี้

    เมื่อมู่หยูโหรวได้ยิน นางทำอันใดไม่ได้นอกจากสิ้นหวัง หลังจากพยายามหลายหน พวกเขาไม่สามารถกำจัดปัญหาทางใจที่ว่าได้ จำใจต้องใช้แกนกายด้อยสมถภาพต่อไป
   
    หยุนชิงหงทิ้งร่างลงบนเตียง พร้อมกันนั้นมู่หยูโหรวชันกายขึ้นและนั่งลงเบื้องหน้าหยุนชิงหง อ้าปากและกลืนกินแท่งบุรุษของหยุนชิงหงอย่างระมัดระวัง
   
    มู่หยูโหรวโค้งร่างของนางลง หน้าอกอวบอิ่มสองข้างแกว่งไปมาตามจังหวะเคลื่อนไหว ที่น่าทึ่งคือยอดปทุมชูช่อบนปลายอกของนางหาได้ดำคล้ำแม้จะเคยมีลูกมาก่อน มันกลับเป็นสีชมพูอันอ่อนละมุนดุจเด็กสาววัยแรกแย้ม
   
    หยุนชิงหงจับจ้องทรวงอกของมู่หยูโหรวพลางกลืนน้ำลาย มู่หยูโหรวพลันรู้สึกว่าแกนกายในปากของนางกระตุกเล็กน้อย นางช้อนตามองหยุนชิงหงก่อนจะพบว่าเขาจ้องมองหน้าอกของนางไม่วางตา ด้วยเหตุนั้นมู่หยูโหรวจึงกอบกุมก้อนเนื้อของนางในอุ้งมือและยกขึ้นข้างหนึ่ง จากเดิมที่มันห้อยต่องแต่งเห็นปลายถันรำไร กลายเป็นสามารถทัศนายอดอกได้อย่างชัดเจนขึ้น
   
    "หืม...อือ...สามีเอาแต่จ้องหน้าอกข้าทำไม...ทำอย่างกับไม่เคยเห็นมาก่อน...สามี...คิดอะไรก็กล่าวออกมา มัวแต่มองก็ไม่เกิดประโยชน์อันใด ข้าอนุญาตให้ท่านจับมันก็ได้..."
   
    หยุนชิงหงยื่นมือออกไปและกำลังจะคว้ากุมก้อนเนื้ออวบอัน แต่ตอนนั้นเองเขาสัมผัสได้ถึงบางสิ่งเข้าเสียก่อน...
   
    "นั้นใคร!!?"
   
    หยุนรู้สึกว่ามีคนกำลังแอบมองอยู่นอกประตูก่อนจะตะโกนเสียงดัง
   
    ร่างเงาสีดำไม่ได้หลบซ่อนอีกต่อไป ตรงกันข้ามนางเปิดประตูเข้ามาอย่างผ่าเผย มู่หยูโหรวที่ยังอมแท่งเนื้อคาปาก ได้ยินเสียงอุทานของสามีนางก็รีบคายออก เร่งปกปิดร่างกายตามสัญชาตญาณ ถึงขั้นหลบซ่อนจากการรับรู้ของสามีนางได้ชั่วขณะ คนผู้นั้นแสดงว่าพลังฝีมือไม่ธรรมดา
   
    แต่พอทั้งสองเห็นร่างเงาสีดำได้อย่างแจ่มชัด สองสามีภรรยาก็คลายความระมัดระวังลงทันที

    "ลูกสะใภ้ขออภัยที่รบกวนกิจธุระสำคัญของท่านพ่อและท่านแม่กลางดึก"

    ฉืออู่เหยาก้มศีรษะลงต่ำ คู่รักที่พึ่งผ่อนคลายจึงรู้ตัวว่าบัดนี้พวกเขากำลังล่อนจ้อนอย่างสมบูรณ์
   
    กระนั้นเมื่อหยุนชิงหงมองฉืออู่เหยาที่กำลังก้มหน้าลง เขากลับสามารถยลโฉมพื้นที่สีขาวนวลที่โผล่ออกมาจากคอเสื้อหลวมโพรก กระทั่งยอดปทุมก็เผยตัวให้เห็นเล็กน้อยในมุมมืด ยิ่งไปกว่านั้น อาภรณ์ของฉืออู่เหยายังเปรอะเปื้อนด้วยของเหลว ราวกับว่านางทำอะไรบางอย่างที่น่าอายเมื่อสักครู่นี้
   
    "อ่า...ลูกสะใภ้บังเอิญมาพบเห็นท่านพ่อและท่านแม่กำลังร่วมรักกันอย่างเพลิดเพลิน ตัวข้าจึงเร่าร้อนขึ้นมาอย่างไม่อาจทนไหว สุดท้ายต้องแอบปลอบประโลมตัวเองอยู่ข้างนอกอย่างน่าละอาย ต้องขออภัยท่านพ่อและท่านแม่ด้วย"
   
    "เอ่อ..."
   
    หยุนชิงหงและมู่หยูโหรวพร้อมใจกันมองจักรพรรดินีที่ปรากฏตัวเบื้องหน้า...สตรีผู้เป็นลูกสะใภ้ของทั้งสอง ไม่คาดฝันว่านางจะกล้ากล่าววาจาได้ตรงไปตรงมาถึงเพียงนี้
   
     

เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน

[ryg123456]

สะใภ้กล่าวมาแบบนี้ จะให้พ่อสามีลงโทษนางอย่างไรดี

[pongsap]

สะใภ้จะช่วยได้ไหม

[merina]

ลูกสะไภ้ต้องช่วยพ่อสามีแล้ว

[kodzilla]

สะใภ้ช่วยหน่อย

[ijuinrei]

ลูกสะไภ้ มาล่อลวงแล้ว รีบกระโดดใส่เลย

[keng201]

thank

[maitree_kongton]

ลูกสะใภ้ที่ดีต้องช่วยแล้ว

[hmx]

ชอบ

[Kuma_77]

ตะกูล หยันเล็ก สั้น ไว

[Phumirphi1]

 

[Don]

ครอบครัวเดียวกันมันก็ต้องช่วยกันคนละไม้คนละมือ

[mosszaqw]

ข่าวดีสำหรับคนที่ติดตามอสูรพลิกฟ้า ต้นฉบับมีการอัพเดทตอนใหม่เพิ่มแล้วครับ
----------------------------------------------------------------

ตอนทั้งหมด

อสูรพลิกฟ้า NTR
ตอนที่ 1 คำเชิญของราชินีมาร
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=268782.0
ตอนที่ 2 คำตอบของเชียนเย่หยิงเอ๋อร์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=268805.0
ตอนที่ 3 สุนัขของจักรพรรดินี
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=268902.0
ตอนที่ 4 ปรมันตร์สิ้นท่า
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=268939.0
ตอนที่ 5 แดนลำนำเหมันต์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=282706.0
บทที่ 6 ปิงหยุนผู้ร่วงหล่น
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=282999.0
บทที่ 7 วาสนาเทพอัคคี
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=284373.0
บทที่ 8 หั่วพั่วหยุนชำระแค้น
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=284474.0
บทที่ 9 ความอื้อฉาวของจักรพรรดินิปีศาจน้อย
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=285365.0
บทที่ 10 การตัดสินใจของมู่เซวียนหยิน
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=285490.0
บทที่ 11 เกลี้ยกล่อมหมาป่าสวรรค์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=286536.0
บทที่ 12 พิธีสถาปนา
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=287533.msg3075079#msg3075079
บทที่ 13 พ่อและลูกสาว
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=288260.0
บทที่ 14 สองดรุณีหนึ่งผู้เฒ่า
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=288739.0
บทที่ 15 ไฉจือสิ้นพรหมจรรย์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=289557.0
บทที่ 16 หมาป่าสวรรค์ที่เปลี่ยนไป
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=290317.0
บทที่ 17 มู่เซวียนหยินxฉืออู่เหยา
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=290560.0
บทที่ 18 แรกสัมผัสอู๋ซิน
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291036.0
บทที่ 19 คำสารภาพของใต้หล้าอันดับเจ็ด
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=291637.0
บทที่ 20 เฟิงเสวี่ยเอ๋อร์ผู้ว่าง่าย
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=292286.0
บทที่ 21 ทายาทหมาป่าสวรรค์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=293689.0
บทที่ 22 มารยาปรมันต์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=294664.0
บทที่ 23 นารีแพทย์ ซูหลิงเอ๋อร์
อ่าน : //two-hitchhikers.ru/eroticasearch/index.php?topic=295309.0
บทที่ 24 บิดามารดาของหยุนเช่อ
อ่าน : กำลังอ่าน 
บทที่ 25 คำสารภาพและการล่อลวง
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2568) 
บทที่ 26มารดาออกศึก
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/7/2568)
บทที่ 27 มู่หยูโหรวสมปรารถนา
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/8/2568)
บทที่ 28 ครั้งแรกของอู่ซิน?
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/9/2568)
บทที่ 29 ความด่างพร้อยของฉู่เยว่ชาน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/10/2568)
บทที่ 30 หนึ่งจักรพรรดินี สองบุรุษ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/11/2568)
บทที่ 31 โอกาศของวายุเหมันต์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/12/2568)
บทที่ 32 พัฒนาการของอู่ซิน
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/1/2569)
บทที่ 33 จัสมินอาบโลกีย์ ต้น
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/2/2569)
บทที่ 34 จัสมินอาบโลกีย์ ปลาย
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/3/2569)
บทที่ 35 ชางชูเหอผู้บริสุทธ์
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/4/2569)
บทที่ 36 ความเสียสละของชางชูเหอ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2569)
บทที่ 37 เทพธิดาแห่งราคะ
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/6/2569)
บทที่ 38 ปรมันตร์เพลี่ยงพล้ำ (ล่าสุด)
อ่าน : ในกลุ่มลับ (อัพเดทลงเว็บ 1/5/2569)

เนื้อหาในเว็บผมจะอัพเดทให้เดือนละตอนนะครับ ทุกวันที่หนึ่งของเดือน ส่วนในกลุ่มลับจะอับลงทุก 1-3 วันจนกว่าจะทันต้นฉบับ
ใครอยากเข้ากลุ่มลับสามารถแอดมาพูดคุยได้ที่ FB : Art atowai 
ค่าเข้า 110 บาท และอ่านได้ล่วงหน้าแบบไม่ต้องรอนาน
[/size]

--------------------------------------------------------------------------------------------

ภาพประกอบจินตนาการ

--------------------------------------------------------------------------------------------
บทที่ 24 บิดามารดาของหยุนเช่อ
   
    ระหว่างที่หยุนเช่อใช้หนอนน้อยสำเร็จโทษซูหลิงเอ๋อร์
   
    เงาร่างสีดำเคลื่อนตัวข้ามทวีปลมปราณฟ้าอย่างไร้ร่องรอย
   
    เงาร่างดังกล่าวบินข้ามถึงทวีปเมฆครามและบินต่อไปยังทวีปปีศาจมายา
   
    จังหวะที่ผ่านราชวังปีศาจ นางกระจายการรับรู้ออกไปจึงตรวจพบสองชายหญิงที่กำลังโรมรันกันอย่างร้อนแรง และเห็นได้ชัดว่าฝ่ายบุรุษหาใช่สามีของสตรีนางนี้ไม่
   
    คนทั้งสองแน่นอนว่าไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเซี่ยวหยุนและจักรพรรดินีปีศาจน้อย ยิ่งมาพวกเขายิ่งขาดความยับยั้งชั่งใจจนไม่เลือกเวลาและสถานที่ โดยเฉพาะพักหลังที่เซี่ยวหยุนปลีกตัวไปหาเฟิงเสวี่ยเอ๋อร์ จักรพรรดินีปีศาจน้อยเริ่มแสดงความหวงแหนจนรั้งชายหนุ่มไว้ข้างกายนานกว่าทุกที ราชวังปีศาจมายาเสมือนกกลายเป็นรังรักของทั้งสองที่สามารถปลดปล่อยตัณหาได้อย่างเต็มที่ เหล่าข้ารับใช้พบเห็นจนไม่แปลกใจหากบางครั้งจะเจอพวกเขาร่วมรักกันที่สวนหรือกลางทางเดิน  ไม่มีส่วนไหนในราชวังปีศาจที่ไม่แปดเปื้อนคาวโลกีย์ 
   
    หลังจากรับรู้ถึงเรื่องที่เกิดขึ้น ร่างสีดำก็ยิ้มอย่างพอใจและบินต่อไปยังจุดหมายด้วยความเร็วคงที่



-
-
-


   
    ที่ตั้งตระกูลหยุนในนครปีศาจมายา
   
    สถานที่นี้เป็นที่พำนักของผู้นำแห่งสิบสองตระกูลผู้พิทักษ์ของราชวงศ์ปีศาจมายา และก็เป็นบ้านอีกหนึ่งหลังของหยุนเช่อ
   
    ตระกูลหยุนแต่เดิมไม่ได้ยิ่งใหญ่ถึงเพียงนี้ แถมยังตกอับไปพักใหญ่เนื่องจากเหตุผลบางประการ จนกระทั่งหยุนเช่อปรากฎตัวขึ้นและช่วยกอบกู้ตระกูลไว้ ชะตากรรมของตระกูลหยุนจึงกลับตาลปัตรทะยานขึ้นฟ้าในชั่วข้ามคืน
   
    ในอดีตพื้นที่ตระกูลหยุนไม่ได้มีขนาดกว้างขวางมากนัก แต่จักรพรรดินีปีศาจน้อยยืนกรานจะยกระดับตระกูลหยุนโดยไม่คำนึงถึงการต่อต้านของประมุขตระกูล เพราะอย่างไรสามีของนางก็เป็นทายาทของตระกูลหยุน หากตระกูลหยุนยังคงมีฐานะต่ำต้อย ย่อมเป็นเรื่องตลกที่สร้างความครหาต่อผู้คนภายนอก
   
    ทันใดนั้น ร่างเงาสีดำก็ร่อนลงที่ลานบ้าน พริบตาที่นางมาถึง นางก็ได้ยินเสียบหอบหายใจของสตรีดังแว่วมา แต่ขณะเดียวกันก็รู้สึกว่ามีความเสแสร้งปนอยู่ในน้ำเสียงคล้ายกำลังเล่นละคร ร่างเงาสีดำค้นหาต้นเสียงและตรงเข้าไปหา นางเปิดประตูห้อง ๆ หนึ่งอย่างไร้ซุ้มเสียง สองตาลอบสอดส่องเข้าไป จึงพบว่าเป็นหยุนชิงหง ผู้นำตระกูลหยุนและบิดาผู้ให้กำเนิดหยุนเช่อ
   
    ในเวลานี้ เขากำลังสนทนากับภรรยาของตน มู่หยูโหรวผู้เป็นมารดาของหยุนเช่อเช่นกัน มู่หยูโหรวกำลังนอนอยู่บนเตียง...กล่าวให้ละเอียดก็คือ มู่หยูโหรวกำลังนอนอยู่บนเตียงโดยมีร่างของหยุนชิงหงกดทับ คนทั้งสองเปลือยเปล่าโดยสิ้นเชิง ส่วนสงวนของทั้งสองกำลังประสานกันเป็นหนึ่งเดียว
   
    "สามี...ข้ารู้สึกดียิ่ง...ทำให้แรงกว่านี้...ทุ่มกำลังทั้งหมดของท่านเข้ามาเลย"
   
    มู่หยูโหรวแตกต่างจากภาพลักษณ์สง่างามสมดั่งกุลสตรียามปกติของนาง นางเป็นดั่งหมาป่าที่หิวกระหายบนเตียงนอน หยุนชิงหงทั้งขย่มทั้งกระแทกนางอย่างหนักจนพื้นสั่น แต่หากพินิจให้ดีจะทราบได้ว่าเสียงครวญครางของมู่หยูโหรวเหมือนมีความจอมปลอมอันไม่จริงใจแฝงไว้
 
   
    "หยูโหรว...ข้าทนไม่ไหวแล้ว...ข้ากำลังจะเสร็จ!!! อ๊าาา!!!"
   
    "เอ๊ะ!? สามี!! หลั่งข้างใน...ได้โปรดหลั่งข้างในเพื่อให้ข้ากำเนิดน้องชายและน้องสาวแก่เช่อเอ๋อร์..."
   
    อึดใจที่มู่หยูโหรวเอ่ยจบ การเคลื่อนไหวจังหวะสุดท้ายของหยุนชิงหงก็นิ่งงัน แกนกายของเขาถูกเสียบเข้าไปในตัวมู่หยูโหรวลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้ จากปฏิกิริยาของหยุนชิงหง สามารถบอกได้ว่าเขาถึงจุดสุดยอดแล้ว
   
    หยุนชิงหงสะบัดท่อนเนื้อของตัวเองสองสามครั้งก่อนจะดึงออกมา
   
    กลีบบุปผาของมู่หยูโหรวเมื่อไร้การปิดกั้นจากหยุนชิงหง น้ำเชื้อที่พึ่งหลั่งเข้าไปหมาด ๆ ก็ไหลบ่าออกมา...ไม่สิ มีเพียงของเหลวบางส่วนที่อาจเป็นเชื้อบุรุษ ส่วนใหญ่ล้วนเป็นน้ำรักจากมู่หยูโหรวเอง เทียบกันแล้วเมล็ดพันธุ์ของหยุนชิงหงมีน้อยมาก
   
    ตีความได้ว่าน้ำเชื้ออาจฉีดเข้าไปในมดลูกจนหมด หรือไม่ก็หลั่งออกมาบางเบาแต่แรก ร่างเงาสีดำมองไปที่แกนกายอันเปิดโล่งของหยุนชิงหง ก่อนจะสรุปได้อย่างมั่นใจว่าเป็นอย่างหลัง เพราะดูจากความยาวและความหนา...มันเลวร้ายยิ่งกว่าหยุนเช่อเสียอีก สมแล้วที่เป็นพ่อลูกกัน
   
    "แฮ่กแฮ่ก...แฮ่กแฮ่ก...แฮ่กแฮ่ก...ขออภัยหยูโหรว ข้าดันเสร็จเร็วอีกแล้ว..."
   
    "...สามีอย่าได้เศร้าไป คืนนี้มิใช่ว่าร้อนแรงยิ่งกว่าเมื่อวานอีกหรือ...มิหนำซ้ำ เชื้อบุรุษของท่านพอปลดปล่อยออกมาก็สร้างความอบอุ่นสร้างความยินดีต่อข้ามากนัก"

   
    มู่หยูโหรวกล่าวปลอบใจหยุนชิงหง แต่ยิ่งได้ยินคำปลอบใจของนางก็เสมือนการตอกย่ำความห่วยแตกของเขา บ่งบอกให้รู้ว่ามู่หยูโหรวไม่ได้รู้สึกดีดั่งปากว่า
   
    มู่หยูโหลวเห็นเช่นนั้นก็อับจนหนทาง นางเฝ้ามองเครื่องเพศเล็กสั้นของสามีตัวเอง มันยิ่งเล็กลงไปอีกหลังจากถึงจุดสุดยอดไปรอบหนึ่ง ท่าทางว่าคืนนี้คงไม่อาจผงาดได้อีกเป็นครั้งที่สอง
   
    ทั้งนี้ทั้งนั้นในอดีตชีวิตบนเตียงของทั้งสองก็ไม่ได้จัดจ้านแต่อย่างใด แถมยังล้างลาไปนานหลายปี ทั้งสองหยุดทำเรื่องอย่างว่าหลังได้รับบาดเจ็บตอนกลับมาจากทวีปลมปราณฟ้า ทำให้มีสภาพร่างกายที่ไม่เอื้ออำนวยต่อการปลุกเร้าอารมณ์ทางเพศ
   
    ทว่าหยุนเช่อบุตรชายของนาง มันได้ช่วยรักษาเยียวยาจนร่างกายของพวกเขากลับมาแข็งแรงดุจเดิม มู่หยูโหรวซึ่งไม่ทันเอ๊ะใจ ได้ริเริ่มมีสัมพันธ์สวาทกับหยุนชิงหงอีกครั้ง จนนางได้ประจักษ์ว่าสามีตัวเอง...มีร่างกายแข็งแกร่ง มีพลังฝีมือสูงส่ง แต่ช่วงล่างกลับแข็งตัวยาก 
   
    มู่หยูโหรวเป็นสตรีโตเต็มวัยซึ่งมีความต้องการทางเพศสูง  นางจึงริเริ่มหาสิ่งกระตุ้นเพื่อสร้างความปรารถนาแก่หยุนชิงหง แต่ว่าไม่ว่าจะเป็นอาภรณ์ที่เปิดเผยหรือเย้ายวนปานใด หรือแม้กระทั่งถ้อยคำหยาบโลนที่ปกตินางจะไม่มีทางเอื้อนเอ่ย เมื่อก่อนนางเป็นคนเรียบร้อย ออกไปทางขี้อายด้วยซ้ำ ย่อมไม่เคยคำนึงถึงความเล็กใหญ่ของหยุนชิงหง เพียงแค่รับรู้ว่าได้ร่วมรักกันเฉกเช่นสามีภรรยาก็สร้างความพอใจให้นางมากแล้ว จนภายหลังมีประสบการณ์เยอะขึ้น ความคิดอ่านของนางถึงค่อย ๆ เปลี่ยนไป ต้องการเพลงรักที่เร้าใจกว่าเดิม
   
    คราแรกนางเข้าใจว่าหยุนชิงหงมีอาการป่วยซ่อนเร้น ขณะที่นางอยากขอความช่วยเหลือจากหยุนเช่ออีกครั้ง หยุนชิงหงกลับหยุนนางไว้ เขาให้เหตุผลว่ารู้สึกอับอายเกินกว่าจะเปิดเผย
   
    วินาทีนั้น มู่หยูโหรวเกือบจะตะโกนด่าว่า 'แล้วข้าจะปลดปล่อยความต้องการของตัวเองอย่างไร' แต่เมื่อนางมองกลับกัน จินตนาการว่าเป็นตัวเอง นางย่อมต้องขวยเขินเกินกว่าจะออกปากกับบุตรชายตัวเองเช่นกัน
   
    ท้ายที่สุด มู่หยูโหรวก็ไม่มีทางเลือกนอกจากไปหาซูหลิงเอ๋อร์ซึ่งเป็นแพทย์สตรี อย่างไรก็ตาม ตอนที่หลิงเอ๋อร์รับฟังเรื่องราว นางแสดงออกอย่างแปลกใจในตอนแรก จากนั้นครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ และอธิบายว่ามันเป็นปัญหา 'ทางใจ' ที่หยุนชิงหงอาจไม่ทราบมาก่อน และทิ้งทวนด้วยคำพูดสุดท้ายว่า 'พ่อลูกช่างเหมือนกันจริง ๆ'

    คำตอบนั้นคลุมเครือเช่นนี้

    เมื่อมู่หยูโหรวได้ยิน นางทำอันใดไม่ได้นอกจากสิ้นหวัง หลังจากพยายามหลายหน พวกเขาไม่สามารถกำจัดปัญหาทางใจที่ว่าได้ จำใจต้องใช้แกนกายด้อยสมถภาพต่อไป
   
    หยุนชิงหงทิ้งร่างลงบนเตียง พร้อมกันนั้นมู่หยูโหรวชันกายขึ้นและนั่งลงเบื้องหน้าหยุนชิงหง อ้าปากและกลืนกินแท่งบุรุษของหยุนชิงหงอย่างระมัดระวัง
   
    มู่หยูโหรวโค้งร่างของนางลง หน้าอกอวบอิ่มสองข้างแกว่งไปมาตามจังหวะเคลื่อนไหว ที่น่าทึ่งคือยอดปทุมชูช่อบนปลายอกของนางหาได้ดำคล้ำแม้จะเคยมีลูกมาก่อน มันกลับเป็นสีชมพูอันอ่อนละมุนดุจเด็กสาววัยแรกแย้ม
   
    หยุนชิงหงจับจ้องทรวงอกของมู่หยูโหรวพลางกลืนน้ำลาย มู่หยูโหรวพลันรู้สึกว่าแกนกายในปากของนางกระตุกเล็กน้อย นางช้อนตามองหยุนชิงหงก่อนจะพบว่าเขาจ้องมองหน้าอกของนางไม่วางตา ด้วยเหตุนั้นมู่หยูโหรวจึงกอบกุมก้อนเนื้อของนางในอุ้งมือและยกขึ้นข้างหนึ่ง จากเดิมที่มันห้อยต่องแต่งเห็นปลายถันรำไร กลายเป็นสามารถทัศนายอดอกได้อย่างชัดเจนขึ้น
   
    "หืม...อือ...สามีเอาแต่จ้องหน้าอกข้าทำไม...ทำอย่างกับไม่เคยเห็นมาก่อน...สามี...คิดอะไรก็กล่าวออกมา มัวแต่มองก็ไม่เกิดประโยชน์อันใด ข้าอนุญาตให้ท่านจับมันก็ได้..."
   
    หยุนชิงหงยื่นมือออกไปและกำลังจะคว้ากุมก้อนเนื้ออวบอัน แต่ตอนนั้นเองเขาสัมผัสได้ถึงบางสิ่งเข้าเสียก่อน...
   
    "นั้นใคร!!?"
   
    หยุนรู้สึกว่ามีคนกำลังแอบมองอยู่นอกประตูก่อนจะตะโกนเสียงดัง
   
    ร่างเงาสีดำไม่ได้หลบซ่อนอีกต่อไป ตรงกันข้ามนางเปิดประตูเข้ามาอย่างผ่าเผย มู่หยูโหรวที่ยังอมแท่งเนื้อคาปาก ได้ยินเสียงอุทานของสามีนางก็รีบคายออก เร่งปกปิดร่างกายตามสัญชาตญาณ ถึงขั้นหลบซ่อนจากการรับรู้ของสามีนางได้ชั่วขณะ คนผู้นั้นแสดงว่าพลังฝีมือไม่ธรรมดา
   
    แต่พอทั้งสองเห็นร่างเงาสีดำได้อย่างแจ่มชัด สองสามีภรรยาก็คลายความระมัดระวังลงทันที

    "ลูกสะใภ้ขออภัยที่รบกวนกิจธุระสำคัญของท่านพ่อและท่านแม่กลางดึก"

    ฉืออู่เหยาก้มศีรษะลงต่ำ คู่รักที่พึ่งผ่อนคลายจึงรู้ตัวว่าบัดนี้พวกเขากำลังล่อนจ้อนอย่างสมบูรณ์
   
    กระนั้นเมื่อหยุนชิงหงมองฉืออู่เหยาที่กำลังก้มหน้าลง เขากลับสามารถยลโฉมพื้นที่สีขาวนวลที่โผล่ออกมาจากคอเสื้อหลวมโพรก กระทั่งยอดปทุมก็เผยตัวให้เห็นเล็กน้อยในมุมมืด ยิ่งไปกว่านั้น อาภรณ์ของฉืออู่เหยายังเปรอะเปื้อนด้วยของเหลว ราวกับว่านางทำอะไรบางอย่างที่น่าอายเมื่อสักครู่นี้
   
    "อ่า...ลูกสะใภ้บังเอิญมาพบเห็นท่านพ่อและท่านแม่กำลังร่วมรักกันอย่างเพลิดเพลิน ตัวข้าจึงเร่าร้อนขึ้นมาอย่างไม่อาจทนไหว สุดท้ายต้องแอบปลอบประโลมตัวเองอยู่ข้างนอกอย่างน่าละอาย ต้องขออภัยท่านพ่อและท่านแม่ด้วย"
   
    "เอ่อ..."
   
    หยุนชิงหงและมู่หยูโหรวพร้อมใจกันมองจักรพรรดินีที่ปรากฏตัวเบื้องหน้า...สตรีผู้เป็นลูกสะใภ้ของทั้งสอง ไม่คาดฝันว่านางจะกล้ากล่าววาจาได้ตรงไปตรงมาถึงเพียงนี้
   
   

มาเเล้ว

[Yd]

มาแล้ว

[Sade]