ตอนที่ 1 รอยรั่ว กิ๊ง ก่อง ~
เสียงออดหมดคาบเรียนสุดท้ายดังขึ้น นักเรียนกว่าครึ่งห้องที่พากันฟุบหน้าหลับในคาบวิชาประวัติศาสตร์พร้อมใจกันตื่นขึ้นราวกับได้ยินเสียงสวรรค์ เสียงพูดคุยจอแจดังขึ้นในทันทีทั้งที่ครูชายวัยชรายังไม่ทันเดินออกจากห้อง บางคนก็รีบเผ่นแน่บไปทำกิจกรรมชมรม ส่วนกลุ่มที่ไม่เข้าชมรมก็นั่งคุยกันว่าจะไปเที่ยวเล่นที่ไหนดี
ในจำนวนนักเรียนห้อง 1-A ทั้งหมดสามสิบคน มีนักเรียนชายคนหนึ่งที่ยังคงนอนหลับอยู่กับโต๊ะโดยตั้งหนังสือเรียนบังหน้าไว้ เขานั่งอยู่แถวริมหน้าต่างช่วงกลางห้องจึงถูกสายลมฤดูใบไม้ผลิที่เย็นสบายกล่อมให้หลับได้อย่างง่ายดาย แต่ไม่ว่าจะนั่งอยู่ตรงไหน จอมขี้เซาอย่างคิตามุระ เคย์ก็คงนั่งหลับได้สบายแบบไม่เกรงใจฟ้าดินอยู่ดี
“นี่ คิตามุระคุง ตื่นได้แล้ว” เด็กสาวที่นั่งอยู่โต๊ะข้าง ๆ ส่งเสียงเรียกพร้อมกับเขย่าไหล่เคย์เบาๆ
นักเรียนชายร่างเล็กส่งเสียงงึมงำ ยันตัวลุกขึ้นนั่งบิดขี้เกียจแล้วหาวหวอดใหญ่ราวกับเป็นลูกสุนัข
“อรุณสวัสดิ์คุณทาคามิ มีอะไรเหรอ?” เคย์กล่าวทักทั้งที่สีหน้าและน้ำเสียงยังสะลืมสะลืออยู่
“อรุณสวัสดิ์บ้านนายสิ นี่เลิกเรียนแล้วย่ะ” นักเรียนหญิงอีกคนพูดสอดขึ้นมา หยิบหนังสือเรียนประวัติศาสตร์เล่มหนาเตอะบนโต๊ะของเคย์ขึ้นมาถือ เขยิบขึ้นไปนั่งหมิ่นๆบนโต๊ะเรียน แล้วใช้สันหนังสือเคาะศีรษะของเคย์เป็นเชิงหยอกล้อ
เคย์ร้องโอ๊ยเบา ๆ พลางใช้สองมือลูบจุดที่ถูกเคาะป้อย ๆ
“ก็ผมเพิ่งตื่นนี่นา ใช้อรุณสวัสดิ์ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนี่!” เขาขมวดคิ้วใส่เพื่อนร่วมห้องที่สนิทกันในระดับหนึ่ง
อิชิโมโตะ โคโนมิหัวเราะร่ากับท่าทางของเคย์ ผมบ๊อบสั้นกับเครื่องหน้ากวนอารมณ์บ่งบอกนิสัยแก่น ๆ ของเธอได้เป็นอย่างดี เธอมีรูปร่างผอมเพรียวสมกับที่อยู่ชมรมกรีฑา และมีงานอดิเรกคือเย้าแหย่เพื่อน ๆ ในห้อง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเคย์ที่แกล้งแล้วสนุกเป็นพิเศษ
“พอได้แล้วน่าโคโนมิ” ทาคามิ อากิ หัวหน้าห้อง 1-A ออกปากปรามเพื่อนสมัยมัธยมต้น จากนั้นก็หยิบเอกสารปึกหนึ่งจากลิ้นชักโต๊ะเรียนยื่นให้เคย์ “วันนี้ฉันต้องรีบไปชมรม ช่วยตรวจแล้วเอาไปส่งที่ห้องพักครูให้ทีนะ”
“อ๊ะ อื้อ ไว้ใจได้เลย” เคย์ฉีกยิ้มกว้างพร้อมกับรับเอกสารปึกนั้นมา
“ขอบใจจ้ะ ฝากด้วยนะ” อากิยิ้มตอบ เล่นเอาพวกผู้ชายที่แอบมองอยู่ใจละลายกันเป็นแถบ “พวกฉันไปก่อนล่ะ”
“พยายามเข้าน้า~ เจอกันพรุ่งนี้นะ” เคย์กล่าวลา แล้วก็มิวายแลบลิ้นใส่โคโนมิที่ยังอุตส่าห์แลบลิ้นปลิ้นตาใส่เขาก่อนออกจากห้อง
เมื่ออากิและโคโนมิที่เป็นหนึ่งในจุดเด่นของห้องออกไป พวกนักเรียนชายก็เข้ามารุมล้อมเคย์และยิงคำถามใส่ไม่หยุด ซึ่งเคย์ก็ให้คำตอบเท่าที่เขารู้และไม่ล่วงเกินข้อมูลส่วนตัวของบุคคลที่สามมากจนเกินไปนัก
ทาคามิ อากิเป็นนักนักเรียกหญิงที่ได้รับความนิยมสูงจนถูกตั้งฉายาว่า ‘เจ้าหญิงแห่งชั้นปีที่หนึ่ง’ เนื่องจากมีหน้าตาคมสวยราวกับนักแสดง รูปร่างสูงเพรียวดูดี ส่วนโค้งเว้าที่เพศหญิงพึงมีก็งดงามน่าดึงดูด เรียนดีกีฬาเด่น เรียกว่าเป็นสาวในฝันของเหล่านักเรียนชายเลยทีเดียว ส่วนอิชิโมโตะ โคโนมิถึงจะร่างเล็กและผอมบางกว่า แต่ความกระฉับกระเฉงร่าเริงและรอยยิ้มของเธอก็มีเสน่ห์อยู่ไม่ใช่น้อย เคย์ที่ค่อนข้างสนิทกับสองสาวจึงมักจะถูกซักถามโน่นนี่นั่นเป็นกิจวัตร แต่ถามกันไม่นานก็รีบเผ่นไปส่องสองสาวทำกิจกรรมชมรมที่ลานกรีฑา
เคย์นั่งตรวจแบบสอบถามของเพื่อนร่วมห้องว่ากรอกข้อมูลครบถ้วนหรือไม่ไปเรื่อย ๆ อย่างไม่รีบร้อน พอตรวจเสร็จในห้องเรียนก็ไม่เหลือใครอยู่แล้วนอกจากตัวเขา และแทนที่จะรีบเอาแบบสอบถามไปส่งและตรงกลับบ้าน เคย์กลับก้มตัวลงนอนเสียอย่างนั้น สักพักพอท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนสี อากาศก็เย็นขึ้นเรื่อย ๆ เคย์จึงถูกความหนาวปลุกให้ตื่นขึ้น เขาจามเบา ๆ คล้ายลูกสุนัขตอนได้กลิ่นไม่พึงประสงค์ ลุกขึ้นมามองซ้ายมองขวาราวกับลืมว่าตัวเองอยู่ที่ไหน พอเหลือบไปเห็นนาฬิกาติดผนังที่แขวนอยู่เหนือกระดานดำ เขาก็เก็บกระเป๋าแล้วยกปึกเอกสารไปส่งที่ห้องพักครู
เมื่อทำภารกิจที่รับฝากไว้ลุล่วง เคย์ก็มุ่งหน้าออกจากตึกเรียนเพื่อเดินทางกลับ ระหว่างที่กำลังเดินตัดลานกว้างไปยังทางออก เขาสังเกตเห็นโคโนมิกำลังเก็บอุปกรณ์กรีฑาอยู่คนเดียว จึงเดินเข้าไปหาพร้อมกับส่งเสียงร้องเรียก
“เหนื่อยหน่อยนะคุณอิชิโมโตะ วันนี้อยู่คนเดียวเหรอ?”
“ว่าไงเจ้าเปี๊ยก วันนี้อากิมีธุระเลยกลับไปก่อนน่ะ” โคโนมิตอบด้วยน้ำเสียงร่าเริงและคำพูดเย้าแหย่เหมือนทุกครั้ง
“งั้นเดี๋ยวผมช่วยนะ” เคย์อาสา เดินไปรวมสิ่งกีดขวางสำหรับกระโดดข้ามเข้าด้วยกันแล้วดันไปเก็บที่ห้องเก็บอุปกรณ์
“โอ้ แหล่มเลย”
ปกตินักเรียนปีหนึ่งจะมีหน้าที่จัดเตรียมและเก็บอุปกรณ์ในการซ้อมอยู่แล้วโดยแบ่งเป็นเวรวันละสองถึงสามคน วันนี้โคโนมิเป็นเวรร่วมกับอากิแค่สองคน เมื่อคนหนึ่งไม่อยู่จึงใช้เวลาเก็บอุปกรณ์นานกว่าปกติ แต่พอเคย์มาช่วยจึงจัดการเสร็จก่อนเวลาที่คาดไว้
“ขอบใจหลายท่านรอง ช่วยได้มากเลย” โคโนมิพูดพลางใส่กุญแจห้องเก็บอุปกรณ์
“ด้วยความยินดีครับผม” เคย์ตอบเสียงใส ยกมือขึ้นปาดเหงื่อที่ผุดขึ้นตรงหน้าผากแล้วคลายปมเนคไทออกเล็กน้อย
โคโนมิที่เหลือบมาเห็นพอดีหรี่ตาลงเล็กน้อย สายตาที่มองเคย์เป็นเจ้าเปี๊ยกเริ่มเปลี่ยนไป ร่างกายที่ควรจะเย็นลงกลับรุ่มร้อนขึ้น
“นี่...ขอเวลาแป๊ปนึงสิ” โคโนมิพูดเสียงเบา
“เอ๊ะ?” เคย์อุทานขึ้น สัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด “วันนี้...”
โคโนมิแสยะยิ้มอย่างมีเลศนัย แล้วลากเคย์ไปยังห้องชมรมกรีฑาหญิงที่อยู่ถัดจากห้องเก็บอุปกรณ์
ในเวลาเดียวกัน ทาคามิ อากิที่เดินกลับบ้านไปได้ครึ่งทางแล้ว เพิ่งจะนึกได้ว่าลืมโทรศัพท์มือถือไว้ในล็อคเกอร์ที่ชมรม เธอจึงกลับหลังหันแล้วรีบวิ่งกลับไปยังโรงเรียนที่เพิ่งจากมา
“คุณอิชิโมโตะ...จะทำจริง ๆ เหรอ...?” เคย์ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ยาวในห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าของชมรมกรีฑาหญิงเอ่ยเสียงแผ่ว เนคไทลายทางสีแดงหล่นอยู่ที่พื้น กระดุมเสื้อเชิ้ตสองเม็ดบนถูกปลดออก ลำคอขาวเนียนถูกเพื่อนร่วมห้องสาวในชุดพละซุกไซร้ไปทั่ว
“นายนี่หนวกหูจริงแฮะ” โคโนมิว่า ลากลิ้นจากกระดูกไหปลาร้าขึ้นไปยังริมฝีปากของเคย์แล้วปิดปากเขาด้วยจูบที่เต็มไปด้วยไฟราคะ
“แต่ว่าเวลามัน...อุ๊บ...” เคย์พยายามประท้วง แต่พอเขาเปิดปากพูดลิ้นของโคโนมิก็บุกเข้ามาในโพรงปากและเกี่ยวกระหวัดกับลิ้นของเขา
หนุ่มสาวสองคนแลกจูบกันอย่างดูดดื่ม เคย์ที่มีทีท่าไม่ยินยอมเริ่มปล่อยตัวไปตามสถานการ์ที่ไม่อาจหยุดมากขึ้นเรื่อย ๆ ส่วนโคโนมิที่เปิดฉากรุกเต็มขั้นก็ถอดเข็มขัดและปลดตะขอกางเกงสแลคของเคย์ออกโดยไม่รอช้า
“ไม่เป็นไรน่า ถ้าสดยังไงก็ทันเหลือ ๆ วันนี้ปลอดภัยหายห่วง” สาวห้าวพูดอย่างตรงไปตรงมาหลังจากที่ถอนจูบออก ตามด้วยยกแขนถอดเสื้อพละโยนลงบนพื้น
“ถึงงั้นก็เหอะ...” หนุ่มน้อยหน้าหวานพูดเสียงอ่อย พยายามดึงสายตาออกจากภาพอันวาบหวิวตรงหน้า แต่เรือนร่างของสาวนักกีฬาที่มีกล้อมเนื้อบาง ๆ แทรกอยู่กับผิวพรรณที่ดูแลรักษาเป็นอย่างดีและหน้าอกคัพเอภายใต้สปอร์ตบราทำให้เคย์แอบเหล่ตากลับมามองอยู่เป็นนิจ
“ถ้ากังวลนักก็เอาออกมาแตกนอกซี่ ขืนยังอิดออดอีกฉันจะรัดให้ดึงออกไม่ได้เลยคอยดู” โคโนมิงัดไพ่ตายออกมาไล่บี้ ระหว่างนั้นสองแขนที่ว่องไวราวนางแมวป่าก็ยังทำงานไม่หยุด มือซ้ายปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตอย่างคล่องแคล่ว ส่วนมือขวาล้วงลงไปทักทายเจ้าเคย์น้อยที่กำลังตื่นตัวเต็มที่
“ขี้โกงนี่...โธ่...อ๊ะห์...” เคย์ส่งเสียงครางที่เหมือนเพศหญิงมากกว่าชายออกมาเมื่อปลายลิ้นนุ่ม ๆ ของโคโนมิสัมผัสกับยอดอกของเขา
เป็นผู้ชายแท้ ๆ ทำไมหัวนมชมพูสวยแบบนี้เนี่ย ผิวก็เนียนยิ่งกว่าฉันซะอีก โคโนมิคิดในใจ แอบอิจฉาอยู่เล็กน้อย จึงระบายอารมณ์ด้วยการออกแรงขบเบา ๆ จนเคย์ครางเสียงหลง ซึ่งเสียงครางนั้นทำให้ร่องสวาทของเธอร้อนรุ่มและเริ่มขับน้ำหล่อลื่นออกมา
เมื่อเชยชมร่างกายท่อนบนจนหนำใจ โคโนมิก็โน้มตัวลงมาที่บริเวณสะโพก เธอรูดกางเกงสแลคกับกางเกงในของเคย์ลงไปที่หน้าขาในคราวเดียว ท่อนเอ็นลำเขื่องผิดกับรูปร่างของเจ้าของจึงเด้งขึ้นมาจนเกือบปะทะเข้ากับใบหน้าของโคโนมิ
“คิดถึงกันมั้ยเอ่ย~” เด็กสาวที่ไม่รู้อารมณ์เตลิดเปิดเปิงไปถึงไหนเอ่ยทักราวกับอวัยวะตรงหน้าเป็นสัตว์เลี้ยง
ด้วยความที่เคย์เองก็ถูกเล้าโลมจนมีอารมณ์ร่วม แก่นกายที่โชว์หราอยู่จึงกระตุกเบา ๆ เป็นจังหวะราวกับตอบรับคำทัก
โคโนมิเลียริมฝีปากแล้วก้มลงจูบหัวบานสีชมพูที่มีน้ำใส ๆ ปริ่มอยู่ จากนั้นก็ค่อย ๆ เผยอปากอมส่วนหัวไว้ แล้วตวัดลิ้นโลมเลียปลายลึงค์อย่างเอร็ดอร่อย
ทางด้านผู้ถูกกระทำนั้นกัดฟันแน่นเพื่อกลั้นเสียง เริ่มหอบหายใจจากความสุขสมที่คู่ขามอบให้ เขาถูกผลักลงนอนราบกับเก้าอี้ยาว แล้วสัมผัสอุ่น ๆ ก็เลื่อนลงมาตามลำเอ็นขนาดไม่ธรรมดาสำหรับคนสูงไม่ถึงเมตรครึ่ง จนมาหยุดตรงของรักของหวงสองลูกของเพศชายที่มีขนอุยนุ่ม ๆ ขึ้นอยู่เพียงเล็กน้อย
โคโนมิอมลูกอัณฑะเข้าไปในปากทีละลูก ออกแรงดูดเบา ๆ สลับกับใช้ลิ้นดุนไปมาอย่างสนุกปาก เธอยกเท้าข้างหนึ่งขึ้นมาวางบนเก้าอี้ ทำให้หวอเปิดอ้าซ่าท้าทายตาของเคย์เป็นอย่างยิ่ง เธอละมือขวาจากของสงวนของเคย์ลงไปที่ของสงวนของตัวเอง สอดนิ้วผ่านกางเกงในและกางเกงพละไปกรีดนิ้วผ่านปากประตูสวรรค์และเขี่ยติ่งกระสันเพื่อสร้างความสำราญให้กับตัวเองบ้าง แต่มือซ้ายก็ยังบีบนวดอาวุธสงครามให้เคย์อยู่
หนุ่มน้อยที่โดนกระทำชำเรา(แบบสมยอม)อย่างต่อเนื่องบิดตัวไปมาอย่างสุดกลั้น เสียงที่กักไว้เล็ดลอดออกมาตามไรฟันเป็นระยะ ภาพของเพื่อนสาวที่บำเรอกามให้เขาพร้อมกับช่วยตัวเองไปด้วยยิ่งปลุกเร้าอารมณ์จนเจ้าน้องชายพองตัวขึ้นอีก
เมื่อเห็นว่าถึงเวลาอันสมควร แม่เสือสาวก็กระโดดขึ้นคร่อมลูกกวางน้อยอย่างคล่องแคล่ว จ้องมองเหยื่ออันโอชะด้วยแววตาเสน่หาราวกับจะกลืนกินเขาเข้าไปทั้งตัวก็มิปาน
เนื้อหาถูกซ่อนเอาไว้ คุณต้องตอบกระทู้นี้ก่อน